|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
do tego. Ograniczam jednak swe żądania z szacunku dla siwych włosów
pańskiego generała.
- Warunki te są twarde - odpowiedział książę - szczególnie zaś oddanie
Genui, która po tak długim oblężeniu padła dopiero przed piętnastoma dniami.
- Jeśli to tylko pana niepokoi - rzekł pierwszy konsul, wskazując księciu na
przejęte pismo - może się pan na podstawie tego listu przekonać, że cesarz nie
dowiedział się jeszcze wcale o zdobyciu Genui, nie należy mu tylko o tym
donosić.
Jeszcze tego samego wieczora wszystkie francuskie warunki zostały
przyjęte, Bonaparte zaś pisał do kolegów:
Obywatele konsulowie, nazajutrz po bitwie pod Marengo prosił generał
Mlas na naszych forpocztach o zezwolenie na przysłanie mi generała Schalla. Z
biegiem dnia zawarty został układ, który tutaj dołączam. Układ został w nocy
podpisany przez generała Berthiera i generała Mlasa. Spodziewam się, że naród
francuski będzie zadowolony ze swej armii.
Bonaparte
Tak więc spełniły się prorocze słowa, które obwieścił pierwszy konsul cztery
miesiące przedtem swemu sekretarzowi w Tuileries.
Napoleon wraca następnie do Mediolanu, które to miasto zastaje
iluminowane i przejęte radością. Tam też czeka na niego Massna, którego nie
widział od wyprawy egipskiej. W nagrodę za piękną obronę Genui otrzymał on
naczelne dowództwo armii włoskiej.
Z kolei udaje się pierwszy konsul, odprowadzany okrzykami triumfu
narodów, z powrotem do Paryża. Przybył do stolicy nocą. Gdy jednak paryżanie
dowiedzieli się nazajutrz o jego powrocie, pospieszyli tłumnie wśród okrzyków
radości i zachwytu pod Tuileries, młody zaś zwycięzca spod Marengo musiał
ukazać się na balkonie.
W kilka dni pózniej ogólna radość została zakłócona wstrząsającą nowiną.
Oto generał Klber padł w Kairze ugodzony sztyletem Solimana el-Alebisa tego
samego dnia, kiedy Desaix padł na równinach pod Marengo od kul austriackich.
Na podstawie układu, podpisanego przez Berthiera i generała Mlasa w noc
po bitwie, zawarto zawieszenie broni, które jednak złamane zostało 5 sierpnia i
odnowione dopiero po zwycięstwie pod Hohenlinden.
Przez cały ten czas powstają spiski na życie pierwszego konsula. Ceracchi,
Arna i Demerville zostają aresztowani w operze w chwili, gdy zbliżyli się do
Napoleona, by go zabić. Na ulicy Saint-Nicaise wybuchła maszyna piekielna w
odległości 25 kroków od jego powozu. W tym samym czasie zaś Ludwik XVIII
pisał do Napoleona jeden list za drugim, prosząc o zwrócenie tronu.
Wreszcie 9 lutego podpisany został pokój w Luneville, potwierdzający
wszystkie warunki pokoju zawartego w Campoformio. Wszystkie państwa
położone na lewym brzegu Renu przeszły z powrotem pod panowanie Francji,
jako granica posiadłości austriackich ustanowiona została rzeka Adyga, cesarz
uznał Republikę Cisalpińską, Batawską i Helwecką; Toskania pozostawiona
została Francji.
Tak więc republika znalazła się w stosunkach pokojowych z całym światem,
z wyjątkiem Anglii, swego odwiecznego wroga. Napoleon postanowił przerazić
ją zamanifestowaniem swej potęgi, założył tedy pod Boulogne obóz złożony z
200 000 ludzi, niezmierzona zaś liczba płaskich okrętów przeznaczonych do
transportu tej armii nagromadzona została w północnych portach francuskich. W
istocie, Anglia ulękła się i 25 marca 1802 r. podpisany został układ w Amiens.
A tymczasem pierwszy konsul kroczył ledwie dostrzegalnymi krokami, a
jednak szybko - do korony. Z wolna stawał się Bonaparte Napoleonem. Dnia 15
lipca 1801 r. podpisał konkordat z papieżem, 21 stycznia 1802 r. przyjął tytuł
prezydenta Republiki Cisalpińskiej, 2 sierpnia mianowany został dożywotnim
konsulem. Dnia 21 marca 1804 r. kazał rozstrzelać księcia d'Enghien w okopach
Vincennes.
Gdy więc rewolucji spłacono ten ostatni haracz, skierowano do Francji
zapytanie: Czy Napoleon Bonaparte ma zostać cesarzem Francuzów?
Pięć milionów głosów odpowiedziało twierdząco i Napoleon wstąpił na tron
Ludwika XVI. Tylko trzej mężowie zastrzegli się w imieniu Nauki, tej
wieczystej republiki, która nie ma Cezarów i nie uznaje Napoleonów.
Mężami tymi byli Lemercier, Ducis i Chateaubriand.
NAPOLEON CESARZEM
Ostatnie chwile konsulatu miały za pomocą wyroków skazujących na śmierć
lub też aktów łaski utorować Napoleonowi drogę do tronu. Z chwilą jednak
wstąpienia na tron przystąpił Napoleon do zorganizowania państwa na nowych
zasadach.
Dawna szlachta feudalna przestała istnieć, Napoleon stwarza więc nową,
wybraną z ludu. Dawne ordery rycerskie otoczone są pogardą, ustanawia tedy
Legię Honorową. Od dwunastu lat ranga generała była najwyższym stopniem
wojskowym; Napoleon mianuje dwunastu marszałków spośród swych
towarzyszy trudów wojennych. Urodzenie i względy uboczne nie były brane w
rachubę: matką ich była odwaga w boju, ojcem zaś - zwycięstwo.
Dziś9, po 39 latach, pozostali przy życiu tylko trzej. Widzieli oni wschodzące
słońce republiki i gasnącą gwiazdę cesarstwa. Pierwszy z nich jest w chwili, gdy
piszę te słowa, gubernatorem Inwalidów (Moncey), drugi prezesem Rady
Ministrów (Soult), trzeci wreszcie królem Szwecji (Bernadotte). Są to jedyne i
ostatnie resztki plejad cesarskich, pierwsi dwaj utrzymali się na swej wyżynie,
trzeci zaszedł jeszcze wyżej.
Dnia 2 grudnia 1804 r. Napoleon koronował się w katedrze Notre-Dame.
Papież Pius VII przybył specjalnie z Rzymu, by nałożyć koronę na głowę
nowego cesarza. Otoczony swoją gwardią, u boku Józefiny, udał się Napoleon w
ośmiokonnym powozie do katedry. Papież, kardynałowie i arcybiskupi, biskupi i
przedstawiciele wszystkich naczelnych władz w państwie oczekiwali go w
katedrze. Na stopniach świątyni cesarz zatrzymał się na chwilę, by wysłuchać
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
