|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
drodze jest kępa starych drzew, w sam raz na mały piknik.
73
RS
- Nigdzie się nie spieszę, ale Jackson wolałby, żebym sobie
poszła.
- Tym bardziej zostań. Poza tym przy koniach pracuje paru
przystojniaków. Dobrze mu zrobi, jak spędzisz z nimi dzień. Zresztą,
wszystko przygotowałem. Parę dni temu przyprowadziłem klacz ze
stada. Nazywa siÄ™ ZÅ‚otka i koniecznie potrzeba jej ruchu.
- W takim razie zgadzam się w imieniu własnym i Złotki. Mam
zanieść rzeczy do pokoju Merrie teraz czy pózniej?
Jesse sięgnął po uzdę.
- Lepiej pózniej. Jak już się dowie, gdzie byłaś. - Wybuchnął
śmiechem. - Na wszelki wypadek dopilnuję, by wiedziano, gdzie
jedziemy.
Haley uznała, że Jesse to idealny sprzymierzeniec.
74
RS
ROZDZIAA SZÓSTY
Przejażdżka potrwała dłużej niż planowali. Ale Haley od tygodni
nie siedziała w siodle i godziny mijały niepostrzeżenie. Jesse
najwyrazniej też się nie spieszył. Pokazał jej wszystkie pastwiska
River Trace i kilka okolicznych. Zatrzymywał się, żeby porozmawiać
z mężczyznami pracującymi przy koniach i strażnikami od Jericho.
Piknik zrobili na ocienionej polance, nad potokiem. Haley nigdy
jeszcze tak nie smakowały kanapki z masłem orzechowym i dżemem -
ulubiona kombinacja Jessego. Pokazał jej kamień oznaczający
miejsce, gdzie stykały się granice czterech posiadłości. River Trace,
Belle Revee i ziemia znana od lat po prostu jako farma Stuartów.
Czwarta posiadłość należała kiedyś do rodziny Eden, a ostatnio
wykupił ją Adams.
- Kiedy tu stoisz - objaśniał Jesse - jak okiem sięgnąć ziemia
należy do któregoś z Cade'ów. Oprócz, oczywiście, najmłodszego. Ale
to w zasadzie nie ma znaczenia, bo Jefferson kiedyś wróci do
Arizony.
Haley zdobyła trochę ciekawych informacji, a trochę plotek, jak
to od Jessego. Lincoln opowiedział jej trochę o swojej rodzinie, kiedy
przyjaznili siÄ™ w California Veterinary College. I jeszcze trochÄ™, kiedy
skończyła ze swym życiem w Wirginii i przyjechała do Belle Terre,
by zacząć od nowa. Jednak Jesse dużo chętniej udzielał informacji.
Jechali bez pośpiechu, a on opowiedział, jak przyjechał w te okolice
75
RS
na prośbę Jeffersona, początkowo tylko na krótko. Jednak został ze
względu na Cade'ów, którzy stali się właściwie jego rodziną.
- To dziwne. Są tacy różni, a jednak tacy do siebie podobni. Na
pierwszy rzut oka w ogóle nie wyglądają na braci. Ale jeśli spędzi się
z nimi trochę czasu, posłucha i popatrzy, wszystko staje się jasne -
rozważał, a Haley słuchała z zainteresowaniem. - Różnice wynikają
stąd, że mieli różne matki. A łączy ich pewnie to, że żadna tu długo
nie wytrzymała. Mama Adamsa zmarła z przepracowania, Lincolna
miała wypadek, a Jacksona i Jeffersona po prostu dały nogę".
Jefferson chyba się za bardzo nie przejął. A Jackson? - Jesse pokręcił
głową i zatrzymał konia przy stajni. - Zdaje się, że ciągle go to gryzie.
- Nie wiesz, co go gryzie ani dlaczego? - Haley zeskoczyła z
siodła i chwyciła wodze. - Nie mówi o tym?
- Nie. - Ruszyli w stronę stajni. - I lepiej nie pytać, bo ciekawość
grozi ciężkimi obrażeniami. Idz teraz do domu i oddaj rzeczy Merrie.
Ja się zajmę koniem. Pózno się robi, myślałem, że może jesteś
umówiona. Z Danielem na przykład. Albo z Yanceyem. O ile
pamiętam, doktor Cooper też cię lubi.
- Mam wolny wieczór, Jesse. - Haley zabrała się już za
zdejmowanie siodła.
- Cicho! - Jesse zabrał jej siodło. - Nie mów tak. W każdym
razie nie tam, gdzie niektórzy mogą usłyszeć. Oczywiście, że masz
randkę. Bardzo ważną.
Haley zrozumiała, o co mu chodzi, i skinęła głową.
76
RS
- Mam coś w rodzaju randki. Dzwonił Cade z wieścią, że w
domu Burasa i jego żony są nowe szczeniaki. Obiecałam, że do nich
niedługo wpadnę.
- Najlepiej dzisiaj - zaproponował Jesse. - No to już leć do
domu. O tej porze zazwyczaj nikogo nie ma. Pokój Merrie to ten mały
obok kuchni, na pewno znajdziesz. Pozdrów ode mnie małego Cade'a
i Burasów z dziećmi.
- Jesse. - Haley stanęła na palcach i pocałowała jego ogorzały
policzek. - JesteÅ› genialny i do tego szalenie przystojny.
W domu panowała cisza i nikt nie odpowiedział na jej pukanie.
Haley otworzyła drzwi kuchenne i weszła do środka. Kuchnia była
funkcjonalna, jednak wszystko w niej było stare i zniszczone.
Najwyrazniej Jackson nic tu nie remontował. Ale czy ktoś kiedyś
widział zatwardziałego kawalera zaczynającego remont od kuchni?
Rozejrzała się. Aukowate drzwi na pewno prowadziły w głąb
domu. Te wąziutkie do spiżarki. A zatem pozostałe drzwi musiały być
do pokoju Merrie.
Pokój był równie stary i zniszczony jak kuchnia, jednak widać
było, że ktoś starał się nadać mu trochę charakteru - z pewnością
młoda studentka. Nie było tu żadnej szafy, a nie chciała grzebać w
cudzych szufladach. Położyła pożyczone ubranie na poduszce
wąskiego łóżka.
Kiedy się prostowała, wpadło jej w oko zdjęcie w ramce. Wzięła
fotografię ze stolika przy łóżku i przyjrzała się bliżej. Merrie
Alexandre z Jacksonem. Oboje mieli na sobie stroje z zawodów
jezdzieckich i stali obok pięknego konia. U ich stóp - puchar jako
77
RS
nagroda. Jackson uśmiechał się tak, jak nigdy nie uśmiechnął się do
Haley.
Niespodziewane łzy zapiekły ją pod powiekami, ale w tej samej
chwili silne dłonie chwyciły ją za ramiona.
Stłumiła krzyk, jednak gwałtownie odżyły wspomnienia. W
milczeniu nabytym doświadczeniem odwróciła się, stanęła do walki.
Ciężka ramka uderzyła o stolik i o podłogę. W niewielkim pokoiku
słychać było tylko brzęk tłuczonego szkła i ciężki oddech.
- Nie - wykrztusił głęboki głos cicho, przepraszająco. -Wszystko
w porządku. Nie bój się.
Jednak jedynym pragnieniem Haley była ucieczka, poza tym
była głucha i ślepa.
- Posłuchaj, księżniczko. Słuchaj. - Ręce, które trzymały jej
ramiona, chwyciły teraz nadgarstki, delikatnie, lecz stanowczo
odciągając jej dłonie od twarzy. - Wybacz. Nie wiedziałem... Nie
chciałem... - Ponieważ panika nie malała, Jackson otoczył ją
ramionami. Przytulił mocno, przytrzymał cierpliwie, dopóki nie
osłabła, wyczerpana paniką. Gładził jej włosy i szeptał łagodnie do
ucha:
- JesteÅ› bezpieczna. To ja... tylko ja... tylko Jackson. Nie
chciałem cię przestraszyć.
Nie był szczery. Chciał ją zaskoczyć, ale nie spodziewał się
takiej reakcji. Haley nie wyglądała na kobietę łatwo ulegającą panice.
W głębi serca czuł, że to coś gorszego. Dużo gorszego. Wyuczona
reakcja, która zamieniła się w instynkt.
78
RS
Nauczyła się tego. Jackson nie miał wątpliwości. Wciąż stało mu
przed oczyma pięć okropnych blizn. Obrzydliwy kwiatek,
barbarzyńskie piętno, niewypowiedziane okrucieństwo.
- Wybacz mi - mruknął. - Przykro mi. - Haley nagle ucichła,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
