|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Sir James Dwighton został znaleziony w swojej bibliotece& ktoś go zamordował.
Słucham? spytał z zainteresowaniem Satterthwaite.
Muszę natychmiast udać się do Alderway. Czy zechciałbyś mi towarzyszyć?
Satterthwaite przypomniał sobie, że pułkownik jest naczelnikiem policji w hrabstwie.
Jeśli nie będę przeszkadzał& Zawahał się.
Bynajmniej. Telefonował inspektor Curtis. To zacny człowiek, ale niezbyt bystry.
Cieszyłbym się, gdybyś ze mną pojechał, Satterthwaite. Mam wrażenie, że sprawa okaże się
paskudna.
Czy złapali już sprawcę?
Nie odparł krótko Melrose.
Wrażliwy słuch pana Satterthwaite a wychwycił w tym lakonicznym zaprzeczeniu cień
rezerwy. Zaczął przypominać sobie wszystko, co wiedział o Dwightonach.
Zwiętej pamięci sir James był starym, nadętym jegomościem o obcesowym sposobie
bycia. Człowiekiem, który z łatwością mógł przysporzyć sobie wrogów. Dobijał
sześćdziesiątki, miał siwe włosy i rumianą twarz. Uchodził za potwornego skąpca.
Myśli Satterthwaite a przeskoczyły na panią Dwighton. W jego pamięci pojawił się jej
obraz: młoda, szczupła kobieta o kasztanowych włosach. Przypomniał sobie krążące na jej
temat rozmaite pogłoski, aluzje, dziwne strzępki plotek. Zaczął podejrzewać, że odegrała ona
jakąś rolę w tym dramacie& To mogłoby tłumaczyć posępną minę Melrose a& Po chwili
doszedł jednak do wniosku, że ponosi go wyobraznia.
W pięć minut pózniej pan Satterthwaite siedział już obok swego gospodarza w jego
małym, dwuosobowym samochodzie. Ruszyli w ciemność nocy.
Pułkownik był człowiekiem małomównym. Zanim się odezwał, ujechali niemal półtorej
mili.
Przypuszczam, że ich znasz? spytał nagle.
Państwa Dwighton? Oczywiście, wiem o nich wszystko.
Czy był ktoś, o kim Satterthwaite nie wiedziałby wszystkiego? Jego spotkałem
chyba raz, a ją widywałem trochę częściej.
Aadna kobieta zauważył Melrose.
Piękna przyznał Satterthwaite.
Tak uważasz?
Czysto renesansowy typ urody oznajmił z ożywieniem Satterthwaite. Zeszłej
wiosny występowała w amatorskich przedstawieniach na cele dobroczynne. Zrobiła na mnie
duże wrażenie. Nie ma w sobie nic z nowoczesności& czysty relikt dawnych czasów. Można
wyobrazić ją sobie w pałacu dożów albo jako Lukrecję Borgię.
Pułkownik szarpnął nerwowo kierownicą, a pan Satterthwaite nagle zamilkł. Zastanawiał
się, co za fatalny zbieg okoliczności przywiódł mu na usta imię Lukrecji Borgii. W tej
sytuacji&
Dwighton nie został chyba otruty, prawda? spytał. Melrose spojrzał na niego z
ukosa, nieco zdziwiony.
Dlaczego o to pytasz?
Och& sam nie wiem. Pan Satterthwaite był speszony.
Ja& po prostu przyszło mi to ma myśl.
Nie, nie został otruty powiedział Melrose posępnie. Jeśli chcesz wiedzieć, to
roztrzaskano mu czaszkę.
Tępym narzędziem mruknął Satterthwaite, kiwając głową.
Nie mów tak, jak w tych cholernych powieściach detektywistycznych, Satterthwaite.
Dwighton został uderzony statuetką z brązu.
Och powiedział pan Satterthwaite i znów zamilkł.
Czy wiesz coś na temat człowieka, który nazywa się Paul Delangua? spytał Melrose
po chwili.
Owszem. Przystojny młodzieniec.
Zapewne kobiety za takiego go uważają mruknął pułkownik.
Nie lubisz go?
Nie.
Moim zdaniem powinieneś go lubić. Przecież bardzo dobrze jezdzi konno.
Jak cudzoziemiec na pokazie hipicznym. Zna mnóstwo zręcznych sztuczek.
Satterthwaite stłumił uśmiech. Biedny, stary Melrose miał tak bardzo brytyjskie poglądy.
Sam uważał się za kosmopolitę i ksenofobia jego rodaków często budziła w nim odruch
protestu.
Czy przebywa gdzieś w tych stronach? spytał.
Zatrzymał się u Dwightonów w Alderway. Mówią, że przed tygodniem sir James go
wyrzucił.
Dlaczego?
Podobno przyłapał go in flagranti ze swoją żoną. Co, u diabła&
Samochód gwałtownie zjechał na pobocze i w coś uderzył.
To najbardziej niebezpieczne skrzyżowanie w Anglii oznajmił Melrose. Tak czy
owak ten drugi kierowca powinien był nacisnąć klakson. Jesteśmy na głównej drodze. Mam
wrażenie, że jego samochód ucierpiał bardziej niż nasz.
Wyskoczył z samochodu i podszedł do człowieka, który wysiadł z drugiego pojazdu. Do
uszu Satterthwaite a dotarły urywki rozmowy.
To wyłącznie moja wina mówił nieznajomy. Ale niezbyt dobrze znam tę okolicę,
a tam nie ma absolutnie żadnego znaku informującego, że wjeżdża się na główną drogę.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
