|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Wiesz, że w pracy to co innego. Może pójdziesz ze mną
na spacer, kiedy skończysz? O ósmej na przystani?
- Dobrze. - Nie mogła mu odmówić.
Gdy ostami goście wyszli z jadalni, usiadła z Tomem do
kolacji, ale przez cały czas zerkała na zegarek.
Czekała na chwilę, by zostać z Reece'em sam na sam.
Zdawało jej się, że minęła cała wieczność od tamtej nocy, gdy
spotkali się przy moście. Tęskniła za nim aż do bólu. Za jego
bliskością, dotykiem ust, uściskiem ramion. Wiele by dała za
to, by on pragnÄ…Å‚ jej tak samo.
Z całkowitą obojętnością opowiadał jej o zerwanych
zaręczynach, ale znała go wystarczająco dobrze, by wiedzieć,
że u rana nie zagoiła się do końca.
Reece puszczał kaczki na gładkiej powierzchni jeziora.
Odwrócił się, słysząc kroki, i serce mu mocniej zabiło. Aleksa
była najpiękniejszą istotą, jaką kiedykolwiek widział. Stała
teraz przed nim w pomarańczowej bluzce bez rękawów i w
białych szortach. Miała długie, zgrabne nogi, pod cienką
tkaniną rysowały się jędrne piersi. Znów poczuł, że pragnie jej
z niezwykłą siłą.
A jeszcze przed chwilą wyrzucał sobie, że zaproponował
jej spotkanie. Zachował się jak egoista, myśląc tylko o tym, by
mieć ją przez chwilę dla siebie. Bez tego tłumu w przychodni,
bez jej siostry i szwagra. Rozsiewała wokół siebie radość i
pogodny nastrój, których tak mu było potrzeba. Postąpił krok
w jej kierunku, czując, jak pożądanie zalewa go ciepłą falą,
gdy zdał sobie sprawę, że nie są sami. Kilkanaście metrów
dalej stanął srebrny sportowy samochód. Dobiegł go dawno
niesłyszany głos:
- Reece! Mówili mi, że cię tu znajdę.
Aleksa odwróciła się powoli. Z samochodu wysiadła
drobna, atrakcyjna blondynka, której urodę psuł nieprzyjemny
grymas ust. Strój, który miała na sobie, na pewno nie
pochodził ze zwykłego domu towarowego. Zwiadczył o
zamożności, tak samo jak samochód i biżuteria lśniąca w
promieniach zachodzącego słońca. Jednak bardziej zabolała
Aleksę poufałość, z jaką nieznajoma zwróciła się do Reece'a.
Ruszył w jej stronę.
- Natalie - powiedział. - Dawno się nie widzieliśmy.
- Zbyt dawno - zaćwierkała. - Już wcześniej bym cię
znalazła, ale dopiero dziś ojciec powiedział mi, że wróciłeś.
- Pozwól, że ci przedstawię Aleksę Howard. - Jego głos
nie zdradzał żadnych uczuć. - Aleksa jest moją przyjaciółką i
jednocześnie koleżanką z pracy. Po przyjezdzie zatrzymałem
siÄ™ w pensjonacie jej siostry.
Natalie rzuciła na Aleksę szybkie spojrzenie, a potem
spytała, mrużąc oczy:
- A teraz gdzie mieszkasz?
- Wynajmuję dom od Dutkinów.
- Przecież mogłeś zatrzymać się u nas - powiedziała z
kwaśną miną.
- To trochę za daleko. - Jego głos był tak samo obojętny
jak wyraz twarzy. - Muszę być bliżej przychodni.
Wzruszyła ramionami.
- To kiedy pogadamy o dawnych czasach? Teraz? Aleksa
zamarła. Ta jaszczurka nie zamierza tracić czasu!
Co za tupet! Ale Reece nie pozwoli jej wtrącać się w
swoje życie!
- Czemu nie - powiedział uprzejmie. - Mam nadzieję, że
siÄ™ nie pogniewasz, Alekso.
- Ależ skąd - bąknęła, nie wierząc własnym uszom.
Wsiadł do samochodu z kobietą, która kiedyś miała być jego
żoną. Kiedy samochód powoli ruszył, zawołał do Aleksy;
- Zobaczymy się pózniej!
Na pewno nie, pomyślała ze złością, idąc w stronę domu.
ROZDZIAA SZÓSTY
- Reece był wieczorem - poinformowała ją rano Carol. -
Pytał o ciebie.
- Ale do mnie nie zapukał - burknęła Aleksa.
- Bo światła były zgaszone.
- Co on sobie wyobraża! - Była wściekła. - Odjeżdża w
siną dal z byłą narzeczoną i myśli, że będę grzecznie czekać,
aż raczy poświęcić mi chwilę swojego cennego czasu!
- Chyba go dzisiaj nie lubisz? - spytała Carol
współczująco.
- Ani trochę! - Gwałtownym ruchem sięgnęła po kluczyki
od samochodu. - Jest zbyt zajęty sprawami swojego fanklubu.
- Czego?
- Tego co słyszysz. Rebeką Soames i byłą narzeczoną,
która się ostatnio pojawiła.
- %7Å‚artujesz!
- Ani trochę - odrzekła i pomaszerowała do pracy.
Reece wszedł za nią do pokoju pielęgniarek.
- Byłem wieczorem u ciebie, ale chyba już spałaś.
- A spodziewałeś się, że będę na ciebie czekać?
- Miałem nadzieję, że nie śpisz. Chciałem ci o czymś
powiedzieć.
- %7łe masz współlokatorkę?
- Nie, chociaż to prawda. Rebeka ma problem, więc
zaproponowałem, żeby się wprowadziła do mnie na parę
tygodni.
- A ona się zgodziła?
- Tak, na razie.
- Rozumiem.
- Czemu jesteś obrażona?
- Poprosiłeś mnie wczoraj o spotkanie, ale kiedy tylko
twoja dawna narzeczona pojawiła się w zasięgu wzroku,
zniknąłeś jak meteor. Myślisz, że miałam ochotę na ciebie
czekać?
Pogłaskał ją delikatnie po policzku.
- Wiem, że było ci przykro, ale nie chciałem, żeby ona...
Nie dokończył zdania, bo do pokoju weszła Beryl. Była
tak zaabsorbowana swoimi sprawami, że nie zauważyła
niezręcznej ciszy.
- Porozmawiamy pózniej - rzucił Reece i wyszedł z
pokoju.
- Po południu mam dyżur w poradni astmatycznej z
doktorem Rowlinsonem - oznajmiła Beryl, gdy zniknął za
drzwiami. - Myślałam, że woli ciebie.
- Widocznie nie. - Wzruszyła ramionami i wstała, by
poprosić następną osobę.
Jackie Bellingham od kilku lat zażywała sterydy z powodu
chronicznej astmy, co sprawiło, że jej skóra stała się cienka
jak papier i pękała nawet przy lekkim uderzeniu. Tego dnia
przyszła na zmianę opatrunku. Zwykłe zadrapanie na nodze
zamieniło się w bolesną ranę. Niestety, nie mogła uniknąć
takich dolegliwości.
Po niej do pokoju weszła mała dziewczynka. Aleksa ze
zdziwieniem rozpoznała w niej Kirsten Clark, która straciła
przytomność pierwszego dnia pracy Reece'a.
- W czym mogłabym ci pomóc, Kirsten? - spytała z
ciepłym uśmiechem.
- Przyszłam podziękować za to, co pani dla mnie zrobiła.
Mama mówi, że gdyby nie pani i ten nowy doktor, to chyba
bym umarła.
- Rzeczywiście, trochę nas przestraszyłaś - przyznała
Aleksa, nadal się uśmiechając.
- Jemu też chciałam podziękować.
- Jestem pewna, że doktor Rowlinson ucieszy się na twój
widok. Zaczekaj chwilÄ™, zobaczÄ™, czy jest wolny.
- Ktoś chce się z tobą zobaczyć - poinformowała go,
korzystając z przerwy pomiędzy kolejnymi wizytami.
- Może Natalie?
Aleksa ze zdziwieniem potrząsnęła głową.
- Nie, to Kirsten Clark. Ta dziewczynka, która miała
zatrzymanie akcji serca. Chciała ci podziękować.
Podniósł się zza biurka.
- Już idę. Akurat mam wolną chwilę, bo następny pacjent
się spóznia. Chętnie z nią porozmawiam.
PatrzÄ…c na jego zachowanie wobec speszonej nastolatki,
Aleksa pomyślała, że nie mógł wybrać lepszego zawodu.
Dziewczynka opowiadała mu o planowanej operacji, a on
słuchał jej z ogromną uwagą, jakby była dla niego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
