Coulter Catherine 01 Młoda pani Sherbrooke

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

raju.pev.pl

« M E N U »

» Index

» Banks_Cliff_ _Szczury_tunelowe_01_ _Szczury_tunelowe

» Carroll_Jonathan_ _BiaĹe_JabĹka_01_ _BiaĹe_jabĹka

» Graham Masterton Wojownicy Nocy 01 Wojownicy nocy cz.2

» Claire Thompson [Wicked Hearts 01] Wicked Hearts (pdf)

» Anne Logston [Shadow 01] Shadow (pdf)

» Janet Dailey Calder 01 This Calder Range

» Cindy Spencer Pape [Urban Arcana 01] Motor City Fae (pdf)

» Diane Thorne [Sisters of Lonewood 01] Nikki's Story [Evernight, RotG] (pdf)

» Carola Dunn [Regency Trilogy 01] Black Sheep's Daughter (pdf)

» Anna Drzewiecka Ciotki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

kraju? Albo będziesz próbowała mnie ratować, podczas gdy to ty jesteś w niebezpieczeństwie?
�Patrzyła na niego bez słowa, a on dalej rozkładał jej włosy.
�- Nie wiem - powiedziała wreszcie. - Jesteś dla mnie bardzo ważny.
�Podobało mu się to. Pochylił się i pocałował koniuszek jej nosa. - Postanowiłem, że jeżeli
przytrzymam cię w łóżku przez jakieś trzy godziny dziennie, oczywiście nie licząc nocy, może
będziesz za bardzo zajęta koncentrowaniem się na mnie albo dochodzeniem do siebie po seksie, żeby
przysparzać mi siwych włosów.
�� A ty też będziesz zbyt zmęczony?
�� Nigdy nie na tyle, żeby przestać myśleć o następnym razie. Zaciągnę cię do łoża i zrobię, co
zechcę. Już i tak zajmujesz dużą część mojej biednej mózgownicy. - Zmarszczył czoło, a ona nic nie
powiedziała. - Nie chodzi tylko o seks. Uwielbiam chodzić z tobą do stajni i na ten miękki dywanik
przed kominkiem. Może też do pokoju śniadaniowego, kiedy będzie tam świeciło słońce, a potem na
stół w jadalni. Mogłabyś się chwycić tej okropnej patery...
�Roześmiała się.
�� Powiedz mi, że mnie kochasz.
�� Kocham cię, Douglasie.
�� Zgadzasz się, że mężczyzna powinien to słyszeć każdego dnia?
�� W zupełności.
�� Dobrze. Teraz, żono, chcę żebyś odpoczęła. Zobaczę się z rodziną, trochę ocenzuruję naszą
historię - o ile Sinjun nie wyciągnęła wszystkiego od Tony'ego - i zbiorę wszystkie ploteczki, żeby ci
je pózniej przekazać.
�Pocałował ją. Miało to być tylko delikatne muśnięcie warg, ale otoczyła go ramionami i rozchyliła
usta.
�- Przyjechałeś po mnie - powiedziała. - Martwiłeś się o mnie.
�� Oczywiście - odpowiedział, całując jej usta, policzki, nos, brodę. - Jesteś moją żoną, kocham cię.
uwielbiam cię! Jesteś zadowolona?
�� Wiesz, że żona powinna to słyszeć codziennie?
�� Nie jestem zaskoczony. Nie, wcale. - Znowu ją pocałował, otulił kocem i wyszedł.
�Upłynęły dwa tygodnie. Póznym południem Douglas wszedł do jej sypialni. Alexandra podniosła
głowę znad robótki i uśmiechnęła się do niego. Boże, tak bardzo go kochała. - Co tam masz? -
zapytała, próbując nie wyglądać na bardzo zadziwioną.
�Zmarszczył brwi. - Musiałem wiedzieć - mówił bardziej do siebie niż do niej. - Po prostu musiałem
wiedzieć, więc poszedłem do sypialni Sinjun. - Pokazał jej to, co znalazł ukryte na dnie szafy siostry.
�Alexandre zatkało. - Peruka! Boże, to wygląda jak włosy Dziewicy! I ta suknia! Douglasie, czy to
znaczy, nie, na pewno nie...
�- Nie wierzysz, że Sinjun była naszym duchem? Najwyrazniej tak. Tak, na pewno była. Oto dowód.
�Alexandra z całej siły próbowała sobie przypomnieć, kiedy pierwszy raz widziała ducha. Tak,
Sinjun była wtedy w Londynie. Nie myliła się. Już miała to powiedzieć Douglasowi, ale zobaczyła, że
Generated by Foxit PDF Creator � Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
wpatruje się w okno i blednie na twarzy. Nic nie powiedziała.
�Wreszcie odwrócił się do niej i powiedział zdecydowanym głosem. - To cały czas była Sinjun. Moja
siostrzyczka bawiła się w ducha. Chciała troszkę namieszać, zabawić się naszym kosztem.
�Alexandra kręciła głową. Otwierała usta, chcąc coś powiedzieć, ale Douglas ją uprzedził.
�� Tak, to była Sinjun, nic więcej, żaden duch. Istota ludzka, nie żaden fantom, nie twór umysłu.
Tak, to prawda, to bardzo ważne. Powiedz, że to rozumiesz.
�� Rozumiem.
�Pocałował ją i powiedział, patrząc na perukę i suknię: - Postanowiłem nie mówić o tym Sinjun. Nie
mam ochoty wysłuchiwać jej zaprzeczeń i protestów. Chcę, żeby wszystko przeszło. Nie sprzeczaj się
ze mną, już zdecydowałem. Rozumiesz?
�� Rozumiem.
�� W przeciwieństwie do moich przodków, nigdy nie napiszę o tej osławionej Dziewicy, niezależnie
od tego, że czasami okazywała się bardzo pomocna, oczywiście jako twór mojego umysłu, nic innego.
Spalę ten strój i duch przestanie składać nam wizyty. Koniec. Już nikt nie będzie jej opisywał w
swoich pamiętnikach. Tak musi być. Nie przyjmuję sprzeciwów. Rozumiesz?
�� Rozumiem.
�� Dobrze. - Pocałował ją i wyszedł. Patrzyła za nim, uśmiechnięta. Pokręciła głową i wróciła do
robótki. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

« S E A R C H »

Cytat

Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)

« C O P Y R I G H T I N F O »