|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wtedy przyjęłam twoją propozycję. Nie możesz jednak zakładać, iż zgodzę
siÄ™ na wszystko.
Ależ, chérie, ja chcÄ™ siÄ™ z tobÄ… ożenić.
Co w takim razie stanie się z moim życiem? Chcesz zabrać mnie do
Francji? Ja też mam swoją pracę.
Zamierzasz dalej pisać?
Oczywiście. Nie zrezygnuję z niczego po ślubie.
RS
91
Nie będę żyła twoim życiem. Z tego powodu nawet uciekłam z domu.
Drżała. Przepraszam...
Mówiłam ci, Fabrice, wiele razy...
Ale jak mogłabyś pracować dla swojego magazynu, kiedy ja będę
pracował we Francji?
Właśnie. O tym musimy porozmawiać. Nie obchodzi mnie twoja
kariera, powiedziałam ci to na początku. Nie lubię aktorów.
Bo jeden z nich zle cię potraktował...
Może to głupie, ale tak. Nienawidzę tej przepychanki i manewrów,
jakie wykonywała Marie, by dostać większą rolę. Ty to wybaczasz i
zapominasz, ja nie pogodziłabym się z tym tak łatwo.
WszÄ™dzie siÄ™ z tym spotykasz, chérie, nawet w swojej pracy.
Wiem, ale nie o to chodzi. Ja lubiÄ™ swojÄ… pracÄ™.
Poza tym... Spojrzała mu prosto w oczy. Muszę ci to powiedzieć.
Wydajesz się być kimś pomiędzy businessmanem i hazardzistą. Postawiłeś
na ten film wszystko. To prawda, że w przeszłości dużo zarabiałeś, na
pewno będzie tak i w przyszłości. Ale teraz nie masz nic.
Urwała. Fabrice odparł chłodno.
Przykro mi, jeżeli myślisz, że nie potrafię utrzymać żony...
Nie o to chodzi. Nie dokładnie. Nie rozumiesz? Nie masz nic. Jeżeli
twój film nie wypali, co wtedy? Zrobisz następny? To samo ryzyko, ten sam
hazard? Obserwowałam cię przez cały czas, nie przejmowałeś się tym
bardzo. Bawiłeś się...
Płakała.
Powinnam to napisać. Charakter Fabrice'a Dumonta... Nie zrobiłam
tego. Nie mogłabym... poświęciłam to... a co ty poświęciłeś dla mnie?
Zaczął mówić, ale przerwała mu.
Nie mogę tak żyć. Nie tyle dla siebie, ile dla...
Wszyscy, którzy walczą o ideały, muszą ryzykować powiedział.
Czy wolałabyś, żebym był skromnym urzędnikiem i pracował od dziewiątej
do piÄ…tej? Tak jak Paul?
Nie rozmawiajmy o nim.
Dlaczego nie? Ty mówiłaś o Marie. Czy ta rozmowa ma być
jednostronna?
Jesteś głupi. Wracaj do Marie, tak jak zawsze to robisz. Ty ją
oczywiście nie obchodzisz, i powiem ci dlaczego ją po prostu nic nie
RS
92
obchodzi. Poza jej własną karierą.
Opowiadasz bzdury. A ja nie mam czasu tego wysłuchiwać. Idę zjeść
śniadanie. Może pózniej przybędzie ci więcej rozumu.
Nie zobaczymy się pózniej.
Czy mogę wiedzieć, co zamierzasz zrobić? zapytał chłodnym
głosem.
Wracam do Nowego Jorku. Muszę. Czy myślałeś, że mogłabym
zostawić tak bez słowa swoją pracę?
Wiele potrafisz załatwić przez telefon.
Muszę wracać powtórzyła. Skończyłam wywiad z tobą, potem
będzie następny z kimś innym. A pózniej jeszcze innym.
I ktoś inny, z kim będziesz się kochać.
Być może. Sądzisz, że jesteś jedyny?
Po co to mówię, pomyślała. Wiedziała, że chce mu sprawić przykrość,
jakiej sama doznała.
Wciąż myślę, iż możemy to przedyskutować w trakcie śniadania. Nie
musisz się spieszyć jak szalona...
Nie jestem szalona. Byłam.
Uciekasz.
Wcale nie.
Tak. Zawsze uciekasz. Od domu, od Paula. A teraz ode mnie. Był
wściekły. Jeżeli odejdziesz, nie będę cię namawiał do powrotu. Nigdy.
Nie chcÄ™ tego. Wracaj do Marie.
Zrobię to odparł. Otworzył drzwi. Do widzenia.
Do widzenia, Fabrice.
Odszedł. Usiadła na łóżku. Wiedziała, że nie zaśnie. Leżała,
przewracając się na boki, myśląc o domu rodzinnym, rodzicach, ojcu i
braciach... Zrób to, zrób tamto, Sherry. Bo ja tak mówię...
O ósmej rano spakowała się i zeszła na dół. Fabrice już nie było. Służący
zaproponował jej śniadanie. Wypiła kawę i poprosiła go, żeby wezwał
taksówkę.
Słońce świeciło wysoko. Tylko Sherry, w drodze na lotnisko, czuła swoje
ciężkie, ołowiane serce.
RS
93
ROZDZIAA ÓSMY
Nowy Jork, jak zwykle, tętnił pośpiesznym życiem. Całe miasto było nim
pochłonięte. Sherry uśmiechała się z okna taksówki w drodze do domu.
Dobrze było znów być z powrotem.
Kiedy dotarła do swojego mieszkania, z dawno nic zaznanym uczuciem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
