|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
plecami. I nie żałuję tego, co zrobiłam. Mam synka,
którego kocham nad życie... Niczego nie żałuję.
- Ja żałuję wielu rzeczy, ale nie dlatego, że
kocham Jareda. Kiedy tu się zjawiłam, nie było
najmniejszego powodu, bym mu się zwierzała z moich
osobistych spraw. Między nami absolutnie niczego nie
było. Nic się nawet nie kroiło. I nagle stało się i było już
za pózno. Jeszcze nie spotkałam człowieka, który miałby
taki szacunek do instytucji małżeństwa. Wprost
niewiarygodne w naszych czasach. I rozciąga ten
szacunek nawet na stan narzeczeństwa.
- A ponieważ jest takim unikatem, nadal tkwi w
stanie kawalerskim - odparła Jenny. - Powiedział mi
kiedyś, że jego małżeństwo musi być podobne do
małżeństwa rodziców, dziadków i pradziadków co do
trwałości i wzajemnej miłości. Powiedziałam mu wtedy,
że perfekcji żądać może tylko ktoś doskonały, a on wcale
nie jest doskonały. Ma wiele wad. Dobry chłop, ale nie
anioł.
- O tak, aniołem to on nie jest. - Lark po raz
pierwszy roześmiała się.
- I okropnie wyrzekał na kobiety, że stało się z nimi
coś niedobrego, że mężczyzna ma trudności, żeby z
którąkolwiek związać się na całe życie... Może wreszcie
znajdzie... Jared to człowiek wprost stworzony do
rodzinnego życia. Tylko że poprzeczkę ustawił zbyt
wysoko. Nikt jej nie może przeskoczyć...
Przez kilka minut obie kobiety siedziały w milczeniu,
zadumane.
Wreszcie Lark powiedziała:
- Dziękuję ci, Jenny, że mnie wysłuchałaś i z
miejsca nie potępiłaś...
- Za co to miałabym cię potępiać? A jeśli idzie o
ocenę twojego postępowania w przeszłości i w
przyszłości, to jedynym sędzią możesz być ty sama. I ty
musisz dokonywać wyborów i dróg jakimi zdążasz.
- Mam wrażenie, że jedną z przyczyn, dla których
Jared mnie nie szanuje, jest moja uległość wobec woli
ojca. Jared nigdy przed nikim i niczym nie ucieka. Stawia
zawsze czoło trudnościom, to widać. Ja jestem inna.
Kiedy zdobyłam się wreszcie na umknięcie ojcu z
Florydy, to właśnie w celu przemyślenia wszystkiego w
spokoju.
- I przemyślałaś?
- O tak! Poznanie Jareda i zakochanie się w nim
dało mi siłę, której potrzebowałam, żeby przeciwstawić
się ojcu. W każdym razie przez telefon, na odległość. -
Roześmiała się żałośnie. - Spaliłam za sobą mosty.
Teraz nie mogę wrócić, choćbym chciała. Na szczęście
nie chcę.
Jednakże już w chwili wypowiadania tych ostatnich
słów ogarnęły ją wątpliwości. Póki Jared stał przy niej,
była zdolna walczyć z całym światem. Ale Jared może
od niej odejść, a nawet obrócić się przeciw niej.
Co wtedy?
Jared nie wrócił przez dwa następne, okropne dni.
Lark cierpiała, czekała, wypatrywała go. Kiedy wreszcie
trzeciego dnia stanął w drzwiach, nie czekała, aż objawi
swój zły czy dobry humor, czy też odezwie się słowem,
lecz rzuciła mu się na szyję i mocno przytuliła.
- Tak się martwiłam! - wykrzyknęła. - Dzięki Bogu,
że jesteś.
- Czy coś się stało?
Z policzkiem pod brodą Jareda nie widziała jego
twarzy, lecz wyczuła w głosie niepokój. To dobry znak!
- Właściwie nie - przyznała. - Tylko było mi ciebie
brak.
Jeszcze przez chwilę czuła jego ramiona
obejmujące ją niby żelazna obręcz.
- Ciekawy wybrałaś scenariusz - powiedział.
Odchyliła nagle głowę.
- Co ty powiedziałeś?
- Możesz się nie martwić. Wróciłem przecież. - Miał
kamienny wyraz twarzy, oczy wpatrzone w przestrzeń.
- Nie wydajesz się uradowany, że mnie widzisz...
- A dlaczego miałbym być uradowany? - spytał
zimno.
Jared zdecydowanie się zmienił. Lark nie potrafiłaby
powiedzieć, na czym ta zmiana polegała. Poza tym
zachowywał się chłodno i z rezerwą. Wydawało się jej,
że w paru spojrzeniach, jakie na nią rzucił, tkwiło palące
pytanie, ale go nie zadawał.
Następnego dnia, przygotowując na lunch kanapki z
tuńczykiem, zastanawiała się nad tym. O co mu
właściwie chodzi? Zupełnie, jakby podjął decyzję
akceptowania istniejącego stanu rzeczy, niewybiegania z
planami na przyszłość, wyczekiwania na rozwój
wypadków. Przyglądał się jej uważnie, ostrożnie, a od
powitalnego uścisku poprzedniego dnia nie dotknął jej
ani razu.
Nie tego oczekiwała, ale trudno. Poczeka i ona.
Nie usłyszała jego kroków, gdy wchodził przez drzwi
prowadzące z platformy obserwacyjnej. Zerknęła w jego
kierunku i zamarła, ujrzawszy twarz skrzywioną dziwnym
grymasem.
- Co byś zrobiła, gdyby zastał cię tu ojciec? -
zapytał prosto z mostu.
Ponieważ milczała, powtórzył:
- No, co byś zrobiła?
Drżały jej ręce, więc odłożyła nóż, którym krajała
chleb.
- Zapadłabym się pod ziemię. Nie jestem gotowa
do rozmowy z nim.
- Czy nie dramatyzujesz?
- Sama nie wiem. Ty nie masz pojęcia, jaki on jest
wyniosły i jak upokarza rozmówcę. Zagadałby mnie, a
raczej zakrzyczał, a pode mną zatrzęsłyby się nogi.
Owszem, mogłabym z nim rozmawiać, gdybyś zechciał
mi pomóc, Jared. Ty sobie z każdym poradzisz.
- Dlaczego miałbym występować w twoim imieniu?
Nie ma po temu powodu.
- Chyba masz rację, nie ma powodu... - Opuściła
głowę.
- Wracamy więc do punktu wyjścia. Jeśliby pojawił
się ojciec, toby ci zdrowo nagadał, a ty posłusznie
wróciłabyś na Florydę. - Jared mówił cynicznie i prawie
obojętnie.
- A cóż miałabym zrobić? Boże, ty naprawdę
sądzisz, że on może mnie tu znalezć? Sądziłam, że
gdzie jak gdzie, ale tu jestem bezpieczna.
- Istnieje wiele sposobów na odszukanie cię. To
sprawa czasu, a ty tylko na krótko odsuwasz
nieuchronny finał. Chowasz głowę w piasek. A to nigdy
nie jest dobrą metodą.
- Więc, co mam począć? Tobie jest łatwo mówić...
Zawsze jesteś pewny tego, co zamierzasz zrobić, i
robisz to. Nie wnikasz w to, co ja czuję...
- Dlaczego nie powiesz sobie raz na zawsze: dość.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
