|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Jackson otworzył już usta, aby coś odpowiedzieć, ale zamknął
je, gdy zdał sobie sprawę, że nie obroni się przed prawdą. Ralph
Randall zadeklarował swojej kobiecie miłość aż do grobowej deski. A
jego zobowiązania wobec Febe były... były...
Co? Przecież w ogóle nie miał żadnych! I czy naprawdę chciał
mieć jakiekolwiek zobowiązania?
Nie miał zamiaru zaprzeczać przed sobą, że jego uczucia do
Febe wykraczały poza wszystko, co odczuwał do tej pory. Ale
wpędzały go w straszne zakłopotanie. Osoba tej damy pozostawała
wciąż wielką zagadką. Raz otwarta, raz zamknięta w sobie. Szczera
tam, gdzie by się tego nie spodziewał, ale zawsze jakby coś
ukrywająca. I te pytania, które zadawała! Anne nigdy go nie drążyła,
nigdy nie badała. Anne po prostu... akceptowała go. A Febe...
- Hej, Jackson! Odwrócił głowę.
- Co?
133
S
R
- Nie chciałem cię drażnić.
- Chciałeś - Jackson odprężył się, znów wpadając w ton
przyjacielskiej pogawędki. Szafa zachichotał, zęby błysnęły na tle
ciemnej twarzy.
- No, może trochę. Ale to było dla twojego dobra.
- Aha. I na pewno bolało cię to bardziej niż mnie. Szafa znów
zachichotał.
- Z całą pewnością.
Minęło kilka chwil. Jackson wydał długie, ciężkie westchnienie.
- Wiesz co? Masz rację - rzekł w końcu.
- Z czym?
- %7łe muszę podjąć decyzję w związku z Febe.
W tej samej chwili rozdzwonił się alarm na posterunku.
Po filmie, bardzo zresztą dobrym, poszły jeszcze na małe słodkie
co nieco.
- Ile jest w Atlancie kobiet strażaków? - zagadnęła Febe z ustami
pełnymi ciasta cytrynowego.
- Około dwudziestu, kiedy ostatnio sprawdzałam. - Czarnoskóra
kobieta zaśmiała się i wzięła do umalowanych złocistą szminką ust
kęs serniczka z wiśniami. - Gdy się zgłaszałam, było ich tylko
czternaście. A aktywnych strażaków w komendzie jest około
dziewięciuset.
Febe zastanowiła się przez chwilę, sięgając po nowy kawałek
ciasta.
- A jak widzisz swoją dalszą karierę zawodową?
134
S
R
- Wciąż się nad tym zastanawiam. Na pewno chcę robić coś
więcej niż tylko ciągać szlauchy aż do emerytury. Jestem ambitna.
Chcę piąć się w górę, pełnić bardziej odpowiedzialne funkcje.
- Trudno jest dostać awans? - Febe była szczerze zain-
teresowana. - Jackson pracuje w straży już czternaście lat, a dalej jest
porucznikiem.
Keezia roześmiała się.
- Febe, są porucznicy i porucznicy. Jackson Miller mógłby być
kapitanem, jeśliby tylko chciał. Wiem, że jakaś szycha z komendy
wciąż namawia go na posadę w akademii pożarnictwa. - Milczała
przez chwilę. - Mógłby tam zrobić wiele dobrego. Jackson ma dryg do
pożarnictwa. Może ma to w genach, a może traktuje pracę inaczej niż
kto inny ze względu na to, co stało się z jego ojcem. W każdym razie
jest jednym z najlepszych strażaków w departamencie, wszyscy to
wiedzą.
- Kocha to, co robi - powiedziała cicho Febe.
Keezia przechyliła głowę, a jej topazowe oczy nagle się zwęziły.
- To stanowi dla ciebie problem?
Febe wytrzymała badawcze spojrzenie przez chwilę, potem
spuściła wzrok.
- To, co Jackson robi, przeraża mnie. Nie chciałabym, żeby...
Sama możliwość, że może mu się coś stać...
- O mój Boże!
Przerażenie na twarzy Keezi zaalarmowało Febe. Kobieta
patrzyła w stronę baru. Na widok wyrazu jej twarzy coś ścisnęło Febe
135
S
R
w dołku. Odwróciła się. Zaparło jej dech w piersi, gdy ujrzała ekran
telewizora. Lokalny reporter stał na tle szalejącego pożaru.
- Głośniej! - krzyknęła Keezia.
Głowy obecnych w lokalu obróciły się w jej stronę.
- Cholera, głośniej!
- ...się spod kontroli - zadudniło w głośnikach. - Trzech
strażaków poniosło śmierć. Co najmniej dwóch innych zostało
poważnie rannych...
Z łomoczącym sercem Febe znów zwróciła się do towarzyszki.
- Keezia?
- Ja znam ten budynek - brzmiała zdecydowana odpowiedz. - To
magazyn firmy budowlanej i on jest w naszym rejonie. Szafa i
Jackson są przy tym pożarze.
ROZDZIAA JEDENASTY
- Z prochu powstałeś...
Stażysta Dwight Daniels był jednym z trzech strażaków, którzy
zginęli w pożarze magazynu w niedzielę wieczorem. Tak jak dwie
pozostałe ofiary, zginął w eksplozji kilku beczek rozpuszczalnika
przemysłowego.
Artykuł w gazecie, którą Febe czytała dzień po tragedii, cytował
wypowiedz naocznego świadka. Eksplozja przypominała wybuch
136
S
R
bomby. Zwiadek wyraził zdumienie, że komukolwiek udało się ujść z
życiem z wnętrza budynku.
Febe poznała Danielsa podczas swej piątkowej wizyty na
posterunku, Siedziała obok niego na obiedzie. Na początku milczał,
bardzo nieśmiały, ale pod koniec obiadu dowiedziała się, że od
niecałego roku był żonaty i że spodziewał się zostać ojcem w połowie
listopada. Wydedukowała też, że młodzian bezkrytycznie naśladuje
porucznika Jacksona Millera.
- ... w proch się obrócisz...
Jackson stał po prawej stronie. Przygryzając dolną wargę, by nie
drżała, Febe zerknęła na niego. Jak wszyscy strażacy, miał na sobie
nienagannie wyprasowany mundur galowy. Wypolerowana blaszka na
piersi przewiązana była wąską czarną wstążką. Chociaż na opalonej
twarzy widniał smutek, błękitne oczy pozostawały suche. Jego wzrok
spoczywał na siwowłosym pastorze, prowadzącym uroczystą
ceremonię pogrzebową.
- Módlmy się - zaintonował kleryk.
Febe wciągnęła z trudem powietrze. Bolała ją głowa, gdy starała
się odpychać od siebie natrętną, koszmarną myśl.
To mógł być Jackson! To mógł być Jackson! Zacisnęła pięści.
Jackson też mógł zginąć w niedzielnym pożarze. Mógł zginąć
zamiast Dwighta. To jego mogli dziś opłakiwać. Albo mógł, zamiast
Szafy, trafić na oddział intensywnej terapii. Czarnoskóry strażak
doznał oparzeń trzeciego stopnia, obrażeń wewnętrznych i złamań
137
S
R
kilku kości, gdy zawalił się na niego dzwigar sufitu. Jackson uwolnił
go spod gruzów i wyniósł w bezpieczne miejsce.
Febe usłyszała o ocaleniu Szafy na miejscu pożaru. Pojechały
tam razem z Keezią, jak tylko usłyszały wiadomość w telewizji.
Keezia szybko odnalazła znajomego i kazała mu mówić, co się dzieje.
- Czyli Szafa żyje? - zapytała, gdy zaczepiony strażak skończył
relację. - Jesteś pewien?
Strażak zaniósł się kaszlem i otarł cieknący nos wierzchem
dłoni.
- Oddychał, kiedy wsadzali go do karetki - rzekł szorstko. - To
wszystko, co wiem.
- A Jackson? - spytała Febe przez ściśnięte gardło. - Co z
Jacksonem?
Strażak zakaszlał znowu i wskazał kciukiem na płonący
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
