|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przemysłowców i postępowych intelektualistów o skartelizowanej i zmonopolizowanej gospodarce
zarządzanej przez władze federalne w ścisłej współpracy z wielkim biznesem. Tymczasowy
kolektywizm stał się drogowskazem i modelem dla wielkich przedsiębiorców i polityków
korporacyjnych, którzy widzieli w nim wzór dla gospodarki Stanów Zjednoczonych w czasie
pokoju. Król zaopatrzenia w żywność, sekretarz handlu i pózniejszy prezydent Herbert C. Hoover
pomógł wprowadzić w życie zasady trwale zmonopolizowanej gospodarki etatystycznej, a
realizacji wizji dopełnił Franklin D. Roosevelt, wznawiając w czasie Nowego Aadu działanie
wszystkich powołanych na czas wojny agencji rządowych, a nawet przywracając do pracy ich
kadry9. Pierwsza wojna światowa zaowocowała także stałym interwencjonizmem, wzmocnieniem
wprowadzonego właśnie Systemu Rezerwy Federalnej i podatku dochodowego, podwyższeniem
budżetu federalnego, ustanowieniem powszechnego poboru i powstaniem ścisłych zależności
między boomem gospodarczym, kontraktami wojennymi i pożyczkami dla państw zachodnich.
Druga wojna światowa stanowiła kulminację i spełnienie tych wszystkich dążeń. Franklin D.
Roosevelt założył wreszcie Amerykanom dyby, spełniając gorące obietnice zawarte w programie
polityki wewnętrznej i zagranicznej Wilsona: trwałego przymierza między wielkim rządem, wielkim
biznesem i wielkimi związkami zawodowymi; trwałego i stale rozwijanego przemysłu
zbrojeniowego; poboru; stałej i wzrastającej inflacji. Spełnił też obietnicę, że Ameryka będzie po
wieczne czasy pełnić rolę światowego żandarma kontrrewolucji. Zwiat Roosevelta, Trumana,
Eisenhowera, Johnsona, Nixona, Forda, Cartera (a między ich administracjami nie ma
zasadniczych różnic) to liberalizm korporacyjny , realizacja ideału państwa korporacyjnego.
Na ironię zakrawa fakt, że konserwatyści, którzy przynajmniej werbalnie opowiadają się za
gospodarką wolnorynkową, zachwyceni są potęgą naszego przemysłu zbrojeniowego (military
industrial complex). Tymczasem stanowi on największe wypaczenie wolnego rynku w dzisiejszej
Ameryce. Zastępy naukowców i inżynierów odrywa się od podstawowych badań dla potrzeb
cywilnych, od pracy na rzecz wzrostu wydajności i poprawy jakości życia konsumentów i posyła
do realizacji bzdurnych, bezowocnych, nieefektywnych, bezproduktywnych programów na
potrzeby wojska i lotów kosmicznych. Te bezsensowne projekty są tak samo zbędne jak piramidy
budowane przez faraonów, ale nieskończenie bardziej szkodliwe niż te egipskie budowle. Nie
przypadkiem ekonomia lorda Keynesa okazała się ekonomią państwa korporacyjnego
liberalizmu. Keynesiści są zwolennikami wszelkich form wydatków rządowych zarówno na
piramidy, jak i na rakiety czy stalownie; każdy taki wydatek z definicji wpływa na wzrost produktu
narodowego brutto bez względu na to, jak bardzo jest marnotrawny. Dopiero od niedawna wielu
liberałów zauważa zło, marnotrawstwo, inflację i militaryzm, które keynesizm przyniósł Ameryce.
Gdy rosły wydatki rządu zarówno na cele wojskowe, jak i na cywilne naukę i przemysł w
coraz większym stopniu zaprzęgano do realizacji bezproduktywnych celów i zmuszano do
działania w sposób wysoce niewydajny. Na dalszy plan zszedł podstawowy cel, jakim jest
możliwie najlepsze zaspokojenie potrzeb konsumentów, a coraz ważniejsze stawało się
nadskakiwanie rządowi w celu uzyskania od niego zamówień często realizowanych na
postawie umów typu cost plus *, czyli powodujących marnotrawstwo. W kolejnych gałęziach
przemysłu decydującego znaczenia nabierała polityka zamiast ekonomii. W miarę jak całe
dziedziny produkcji i całe regiony kraju stawały się zależne od zamówień rządu i wojska,
inwestowano olbrzymie kapitały w przedsięwzięcia, których celowość była znikoma. Nasza
gospodarka uzależniła się od narkotyku, jakim są bezproduktywne i antyproduktywne wydatki
rządu1 0.
Jednym z najbardziej spostrzegawczych i przewidujących krytyków przystąpienia Ameryki do
drugiej wojny światowej był klasyczny liberał John T. Flynn. Swoją pracę As We Go Marching
pisał podczas wojny, której tak bardzo chciał zapobiec. Twierdzi w niej, że Nowy Aad, który
osiągnął swą pełną realizację w czasie wojny, przyczynił się do ustanowienia państwa
korporacyjnego. Takiego państwa oczekiwały od początku dwudziestego wieku wiodące gałęzie
wielkiego biznesu. Ogólne założenie , pisze Flynn, polegało na tym, żeby życie społeczne
zorganizować zgodnie z wymaganiami planowej gospodarki nakazowej, która miała zastąpić
wolny rynek. Przedsiębiorstwa łączyłyby się w olbrzymie cechy albo gigantyczne struktury
korporacyjne, częściowo zarządzane samodzielnie, a częściowo nadzorowane przez rząd, który
wdrażałby swoje decyzje zgodnie z założeniami państwowej polityki gospodarczej. (& ) Okazuje
się, że ta wizja nie odbiega zanadto od pomysłów zgłaszanych wcześniej przez biznes (& ) 11.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
