|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
lens nadal stał w tym samym miejscu i bacznie jej się przy
glądał.
- Rzucaj! - zawołała Poppea.
Julia zamachnęła się na oślep. Piłka upadła na ziemię, nie
daleko stóp Walensa.
- Tego nie mogłam złapać - oświadczyła Poppea. - Julia
traci punkt, nie sÄ…dzisz, Klaudio?
- Przyniosę piłkę - powiedziała Julia łamiącym się głosem.
Otarła dłonie o tunikę i z wzrokiem wbitym w ziemię
ruszyła naprzód. Liczyła na to, że Walens jej nie zaczepi,
choć zdawała sobie sprawę z tego, że to mało prawdopo
dobne.
Gdy sięgała po piłkę, zobaczyła zamykające się na
niej długie palce. Mogła tylko śledzić wzrokiem jej dro
gę wzdłuż łydek Walensa i jego karmazynowej tuniki, aż
do twarzy.
- Czy tego szukasz? - spytał, podrzucając piłkę.
Julii zaschło w gardle. Nie tak planowała ponowne spotka
nie z Walensem. Wyobrażała sobie, że jeśli do niego dojdzie,
będzie wystrojona w najelegantszą stolę, tymczasem była spo
cona, a włosy miała niedbałe związane z tyłu.
Odgarnęła kosmyk za ucho i postarała się przybrać taki
wyraz twarzy, jakby nic się nie stało.
- Piłka jest nam potrzebna do gry - wyjaśniła i wyciągnęła
ku niemu rękę.
222
Nie zrobił najmniejszego gestu świadczącego o tym, że za
mierza ją zwrócić. za to wzrokiem zdawał się przeszywać Ju
lię na wylot. Zastanawiała się, co dowcipnego mogłaby powie
dzieć. Przychodziło jej jednak do głowy tylko to, że bardzo
za nim tęskni.
- Julio...
- Ach, tu jesteś. - Pojawiła się pięknie ufryzowana blon
dynka i położyła mu rękę na ramieniu. - Szukałam cię
wszędzie. Oddaj tej kobiecie piłkę i chodz, bo inaczej się
spóznimy.
Julia poczuła bolesne ukłucie w sercu. Walens znalazł so
bie inną. Nie mogła jednak stracić twarzy. Dumnie wyciągnę
ła przed siebie rękę.
- Moje przyjaciółki czekają
Odrzucił jej piłkę.
- Miłej zabawy - rzekł i pozwolił, by towarzyszka odciąg
nęła go na bok.
Przez chwilę Julia patrzyła za nimi, a gdy usłyszała modu
lowany śmiech tej kobiety, ogarnęła ją czarna rozpacz.
- Czy coś się stało, Julio? - Do rzeczywistości przywrócił ją
głos Klaudii. - Co ci powiedział?
- Pewnie uzmysłowił jej, że nie ma szansy wygrać - wtrąci
Å‚a Poppea. - Pospieszcie siÄ™, szkoda czasu!
Julia otrząsnęła się. Musiała pogodzić się z losem i żyć da
lej. Była głupia, że chciała więcej, niż mogła otrzymać. Powin
na na kolanach dziękować Wenus, że ten romans skończył się
tak szybko.
Klaudia miała rację, że gladiatorzy są na jedną noc. Kło
pot polegał jednak na tym, że jej serce hie chciało w to
uwierzyć.
223
- Wszystko w porządku - skłamała, ale przyjaciółka nadal
przyglądała jej się z troską. - Coraz bardziej dokucza mi upał.
Wygląda na to, że baseny są już otwarte. Mam wielką ocho-
lę iść teraz do łazni, dobrze się wypocić, a potem zanurzyć
w chłodnej wodzie.
Klaudia podeszła i poklepała ją po ramieniu.
- Poppea nie miała nic złego na myśli. Ona po prostu
laka jest. Kiedy uznasz, że tego ci trzeba, możemy poroz
mawiać.
- Ostatnie kilka dni bardzo mnie wyczerpało - powiedziała
ze smutnym uśmiechem i otarła dłonie o tunikę. - Na szczęś
cie termy tutaj sÄ… wymarzonym miejscem dla kogoÅ› potrze
bującego odprężenia.
Pomieszczenie z basenem, zdobione marmurowymi ko
lumnami, a także mozaikami na ścianach i posadzkach, istot
nie mogło zaspokoić najbardziej wybredny gust. W środku
jednak panował nieco zbyt duży tłok jak na jej upodobania,
a cena za suszenie ciała i masaż była znacznie wyższa niż w in
nych termach.
Na szczęście masaż ożywił jej ciało i gdy się nad tym zasta
nawiała, musiała przyznać rację Klaudii, że warto było tu się
wybrać. Gdy myślała, czy nałożyć na policzki osad winny, do
jej uszu dobiegła rozmowa Klaudii i Poppei.
- Trudniej o nie niż o tyryjską purpurę, chyba że zna się
odpowiednich ludzi, ale tak się złożyło, że mam dwa wolne
bilety - powiedziała Poppea. - Może chcecie?
Julia przestała wpatrywać się w lustro i zerknęła na
PoppeÄ™.
- Co to za bilety?
224
- Na gladiatorską Ucztę Ostatniego Wieczoru - odrzekła
Poppea, zapinajÄ…c stolÄ™. - Ciebie pewnie to nie zainteresuje,
ale właśnie wtedy gladiatorzy żegnają się ze swoimi zwolen
nikami i z rodzinami. ZdarzajÄ… siÄ™ bardzo poruszajÄ…ce sceny.
Dla wielu z nich są to ostatnie godziny życia. %7ładen prawdzi
wy miłośnik walk gladiatorskich nie opuszcza tego wieczo
ru, ale Lucję akurat dopadło przeziębienie, a Serena cieszy się
powrotem męża z Afryki Północnej. Czy jesteś zainteresowa
na, Klaudio?
- Już mam bilet, dziękuję, a Julia na pewno woli spędzić
czas w inny sposób.
Całkiem zapomniała o dniu rozpoczęcia igrzysk. Ogarnę
ło ją złe przeczucie. Jutro Walens stanie na arenie, będzie wal
czył o życie, a jeśli wierzyć jego zapowiedziom, zmierzy się
z AkwiliÄ….
Spojrzała na posąg Fortuny, dominujący w przebieralni.
Jutro bogini da znak, komu sprzyja. Julia uświadomiła so
bie, że musi zobaczyć Walensa jeszcze raz, choćby tylko po
to, by życzyć mu szczęścia. Pochłonięta własnymi problema
mi zapomniała, że nazajutrz czeka go największe z dotychcza
sowych wyzwań. Powinna była o tym wspomnieć, wystąpić
przynajmniej z namiastką przeprosin, a nie jedynie zażądać
zwrotu piłki.
- Wezmę od ciebie jeden bilet - zdecydowanie zwróciła
siÄ™ do Popei.
Klaudia i Poppea odwróciły się do niej z wyrazem zdumie
nia na twarzach.
- Jesteś tego pewna? - spytała cicho Klaudia. - Miejsca
publiczne bywają różne.
- Jestem tego absolutnie pewna.
225
Klaudia cicho jej przyklasnęła.
- Powinnaś wiedzieć, co mają wtedy na sobie niektóre ko
biety - wtrąciła Poppea.
- Myślałam, że chodzi o obejrzenie gladiatorów i przekaza
nie im życzeń - odrzekła Julia, pilnując, by jej twarz niczego
nie zdradziła.
- Owszem, tyle że gladiatorzy również oglądają ciebie. -
Poppea zachichotała. - Czasem zdarza się, że uczta przyczy
nia siÄ™ do rozwoju mody. Ja mam na tÄ™ okazjÄ™ nowÄ… szma
ragdowozieloną stolę z rozcinanymi rękawami. Uważam, że
odrobina wyeksponowanego ciała jest elegantsza niż przykry
cie wszystkiego czymÅ› staromodnym.
Entuzjazm opuścił Julię. Ogrom zadania, które przed sobą
postawiła, nagle ją przytłoczył. Złożyła deklarację, ale nie wie
działa, czego należy się spodziewać i co powinna włożyć. Chcia
ła zaprezentować się jak najpiękniej, ale w swym zwykłym stroju
biesiadnym, zielonej stoli, będzie wyglądać prawdopodobnie jak
ćma na tle barwnych motyli. Korzystając z tego, że Klaudia oto
czyła ją ramieniem, znacząco uścisnęła jej rękę.
- Nic się nie bój, Julio - szepnęła jej do ucha. - Dopilnuję,
żebyś była odpowiednio ubrana i oczarowała Walensa. Prze
kona się, co lekkomyślnie odrzucił.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
