Jarkiewicz Renata Paulina Po skarby Hiszpanii

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mendoza76.opx.pl

« M E N U »

» Index

» Harry Harrison Star Smashers Of The Galaxy Rangers

» Harrison Harry Przestrzeni! Przestrzeni!

» William Shatner Tek War 07 Tek Money

» Christie Agatha Detektywi w sluzbie milosci

» Colin Kapp BrośÂ Chaosu

» Frank Kate Droga do raju

» Falling for You 2 Tempted by the Soldier Nicolette Day

» Radca stanu Akunin Boris

» Dr. Paul The King, Warrior, Magician, and Lover

» 076. Palmer Diana Zbuntowana kochanka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zaniepokoił się Jos�, wchodząc za mną z drugą pochodnią.
Znalezliśmy się w przestronnej komnacie. Oświetliłam miejsce, usiłując dojrzeć Johna.
Po chwili zlokalizowałam jego zadek wystający znad wielkiego kufra. Za skrzynią znajdowała
się reszta ciała wielki mężczyzna leżał na brzuchu. Głowa skryta była pod zakurzoną
i zapajęczoną warstwą skorup czegoś, co przed inwazją pierwszego oficera było zapewne
naczyniami.
Co& co& to było? zapytał bełkotliwie, przychodząc do siebie.
Nikt z nas nie przewidział, że gospodarze byli tak mili i pozostawili nam otwarte drzwi
pomagałam mu się podnieść i pozbyć pajęczyn z głowy.
Patrzcie, jaki kuferek! Jos� doskoczył do skrzyni, przez którą John o mało się nie
zabił. Ciekawe, czy też otwarta?
Okazało się, że tak i Jos� zachłannie rzucił się do jej wnętrza. Równie szybko go
odrzuciło.
No wiecie! Skaranie boskie z tymi mnichami!
Co tam jest? zapytałam.
Kapitanie, zobacz sama.
Zajrzałam. W kufrze znajdowały się niezliczone sterty ludzkich zębów i chyba paznokci.
Po co im to było?! denerwował się drugi oficer.
Może do wyłożenia ścian albo zrobienia gustownej posadzki powiedział John,
zaglądając mi przez ramię.
Jak oni gromadzili takie skarby, to ja dziękuję i wracam do domu!
Podczas ich pogawędki penetrowałam komnatę.
Spójrzcie, tu są jakieś drugie drzwi zakomunikowałam.
Po ostatnich doświadczeniach spróbowałam je pchnąć, ale nie ustąpiły. Przycisnęłam je
silniej. Coś zgrzytnęło i huknęło jakby gdzieś na górze i wrota ustąpiły. Weszliśmy do
środka. Przed nami znajdowała się ściana, ale jakaś dziwna. Składała się z kasetonów, w których
coś było. Oświetliliśmy ją pochodniami.
To niemożliwe jęknął Jos�.
W kasetonach znajdowały się zeschnięte ludzkie mózgi na przemian z sercami.
Jos� gwałtownie rzucił się w kierunku wyjścia. Odbił się od stojącego tam Johna
i poleciał na mózgowo-sercową ścianę. Odruchowo schwycił się jakiegoś kasetonu i w tym
momencie całość drgnęła. Przerażony Jos� rzucił się na Johna, niemal wskakując mu na głowę.
Zciana zaczęła się wolno odsuwać. Staliśmy oniemiali. Naszym oczom stopniowo ukazywał się
imponujący widok. Na wprost nas widniało ogromne złote słońce o przerażającym wyrazie lica.
U jego podnóża leżały niezliczone skarby, które błyszczały zachęcająco w świetle pochodni.
Nagle usłyszeliśmy potworny huk, jakby cały klasztor się walił. Sufit nad nami zaczął się
trząść. Usłyszeliśmy z oddali Tommy ego, wołającego:
Uciekajcie! Tu na górze wszystko się zapada!
Rozpaczliwie rzuciłam się ku górom złota.
Uciekaj, kapitanie! krzyczał Jos�.
Jestem tak blisko! nie zważałam na nic, zaślepiona blaskiem złota.
Nagle schwyciło mnie silne ramię Johna.
Czasami zachowujesz się jak dziecko powiedział, podnosząc mnie do góry za pasek
od spodni.
Rozpaczliwie wyciągnęłam rękę. Chwyciłam coś&
*
Wszystko się zawaliło smętnie stwierdził Tommy.
To chyba sprawa szatana podsumował Jos�.
Ponura historia tego miejsca i jego skarbów została na wieki zakopana melancholijnie
dodał John, zapalając fajkę.
Za wyjątkiem tego wyciągnęłam zza pazuchy to, co udało mi się w ostatniej chwili
pochwycić w skarbcu.
Oczom moim i moich towarzyszy ukazał się wielki, ciężki i na pewno bardzo cenny
łańcuch ozdobiony słońcami miniaturkami tego, które ujrzeliśmy na dole.
*
Dobrze, że to z oczami nie przyszło przypomniał sobie Benny, już bezpieczny na
naszym okręcie.
Może cały czas tam było, tylko go nie widzieliśmy pocieszył go Jos�.
Może to ono uruchomiło pułapkę? Tommy wziął udział w rozważaniach.
Grunt, że wszystko dobrze się skończyło nalałam sobie wina. Przewietrzyliśmy się
trochę. Dodatkowo wieziemy ze sobą drogocenną pamiątkę ułożyłam łańcuch na stole, aby
każdy mógł się mu przyjrzeć.
I może złe z oczami także zabrało się na gapę podsunął Jos�. Benny, przyjacielu,
może sprawdzisz ładownię?
Sprawdzę, sprawdzę, ale wytrzymałość twoich portek, gdy cię za nie zawieszę na
maszcie! zdenerwował się na dobre nasz nieustraszony kolega.
*
24 pazdziernika roku Pańskiego 1587
Przed nami wejście do portu Zatoki Rekinów. Podróż powrotna z Afryki upłynęła nam
dłużej, z uwagi na parę dni bezwietrznej pogody. Swoją drogą ciekawa jestem, jaką sytuację
zastaniemy w siedlisku Paszy.
*
Co?! Co on tu, u licha morskiego, robi?! miotałam się po kabinie. Powracam po
dwumiesięcznej tułaczce i co zastaję?!
Chciałem, żebyś wiedziała Roger siedział z wyciągniętymi nogami ułożonymi na
moim biurku, obserwując mnie zza przymkniętych powiek.
Jak on mnie odnalazł?!
Moje ostatnie słowa zagłuszył potężny rumor. W chwilę potem do kajuty wpadł
przysłowiowy wilk.
Ha, żono niewierna! Gonzalo zaczął machać mi jakimś dużym pistoletem przed
nosem. Wiedziałem, że mnie zdradzasz! Teraz mam dowód! na chwilę wycelował pistolet
w Rogera, który przyglądał mu się z zaciekawieniem.
Podjęłam próbę negocjacji.
Gonzalo, porozmawiajmy&
Nie sięgaj do cholewy buta! Wiem, że trzymasz tam pistolet! Tym razem lufa
pistoletu została wycelowana we mnie.
Chyba zaszła tu jakaś pomyłka Roger uznał za stosowne się wtrącić.
Nie ma żadnej pomyłki! Widzę przecież na własne oczy! Gonzalo skierował pistolet
w Rogera, który siedział spokojnie w niezmienionej pozycji.
Słuchaj, kochasiu& zaczął Roger.
Tylko nie kochasiu! Gonzalo nie pozwolił mu skończyć.
Poczerwieniał na twarzy i zaczął trząść się na całym ciele, przez co dygotał także
trzymany przez niego oburącz pistolet.
Widzisz, zdenerwowałeś go wtrąciłam się, niespokojnie obserwując trzęsącą się lufę
pistoletu.
Teraz Roger postanowił spróbować pertraktacji.
Uspokój się, człowieku, pogadajmy jak mężczyzna z mężczyzną&
Widzisz, Gonz, on postrzega cię jako człowieka, a nawet mężczyznę wtrąciłam
złośliwie.
Dosyć tego głupiego gadania! Zabiję was oboje! Gonzalo osiągnął poziom histerii, dla
odmiany blednąc.
Panie mają pierwszeństwo. Roger spokojnie odsunął trzęsącą się lufę pistoletu od
swojego nosa, po czym zwrócił się do mnie: Tak w ogóle, to on umie się tym posługiwać?
Wygrał kiedyś zawody strzeleckie pospieszyłam z wyjaśnieniem.
O, to może już pora, żebym zaczął się denerwować.
Huknął strzał, tworząc obłok dymu i niemiłą atmosferę.
To było ostrzeżenie! Mam jeszcze nabite dwa pistolety! zagroził porywczy Gonzalo.
Postanowiliśmy nie czekać na realizację ostrzeżenia.
Nie chcę być wścibski, ale powinnaś zmienić sobie towarzysza życia usłyszałam głos
Rogera dobiegający zza krzesła.
Ależ on wcale nie towarzyszy mi w życiu. Wpada w nie tylko okazjonalnie, ale za to
z wielkim hukiem! odkrzyknęłam zza biurka.
Gdzie, na niezłupionego Hiszpana, są twoi ludzie?!
Rozpuściłam załogę.
Zwietnie. Musimy więc załatwić to sami to powiedziawszy, Roger zwinął się jak wąż
i ugryzł z całej siły Gonzalo w nogę. Ten krzyknął z bólu, upuszczając broń. To pozwoliło nam
go obezwładnić.
Zauważ, że się poświęciłem stwierdził Roger. Twój towarzysz życia nie
przywiązuje wagi do higieny nóg splunął z obrzydzeniem.
Nic nie stoi na przeszkodzie, żebyś go przygarnął i nauczył dobrych manier. Zamierzam
obdarzyć siebie i jego wolnością odparłam, krępując ręce Gonzalo czymś, co nawinęło mi się
pod rękę.
* [ Pobierz całość w formacie PDF ]

« S E A R C H »

Cytat

Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)

« C O P Y R I G H T I N F O »