|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Parish żyła.
Udzielił panu jakichś wskazówek, jak
postępować w takiej sytuacji?
Tak, powiedział, że dla własnego dobra
powinienem trzymać język za zębami.
Ale pan go nie posłuchał.
Po raz pierwszy od naszego przyjścia Tom
Bowden spojrzał mi w oczy.
Nie mam już siły trzymać tego w tajemnicy
westchnął i tym razem mu uwierzyłam. Rozwiodłem
się z żoną, interes nie idzie tak dobrze, jak miałem
nadzieję. Wbrew oczekiwaniom moje życie nie stało się
wcale lepsze. To pasmo nieszczęść zaczęło się właśnie
tamtej nocy.
Nie wątpiłam, że mówi prawdę.
A jak wyglądał ten pana gość? zapytałam.
Był wyższy od pani towarzysza. Bowden
wskazał brodą na Manfreda. Mocniej zbudowany,
szeroka klatka piersiowa, umięśniony. Ciemnowłosy,
czterdzieści, może pięćdziesiąt lat. Siwawy.
Jakieś tatuaże?
Nie widziałem. Miał na sobie kurtkę
przeciwdeszczową stwierdził lekarz z przekąsem.
Jego niechęć do nas powróciła. Czas skruchy
dobiegł końca. Gorączkowo myślałam, o co jeszcze
mogłabym go zapytać, zanim na dobre straci nastrój.
Naprawdę nie wie pan, jak nazywał się
mężczyzna, który przyjechał po pana tamtej nocy? W
tak małym miasteczku wydawało się to
nieprawdopodobne. Skomentowałam to.
Wzruszył ramionami.
Mieszkałem tam od niedawna, a ci z rancza
trzymali się ze sobą. Facet twierdził, że pracuje dla
Joyce'ów i jezdził ich furgonetką. Może się nawet
przedstawił, ale nie pamiętam. To była ciężka noc. Jak
mówiłem, przyszło mi do głowy, że może był to Drexell
Joyce, ale nie wiem na pewno, nie spotkałem go nigdy.
Rzeczywiście, ciężka noc. Szczególnie dla
Mariah Parish, która mogła przeżyć, gdyby wezwano
karetkę na czas. Gdyby ktoś wykazał się odrobiną
człowieczeństwa i w ogóle ją wezwał.
Dziwne, że nie została po prostu zamordowana, a
dziecko razem z nią. Ale wtedy Rich Joyce jeszcze żył,
może na decyzji zaważył lęk, co powie, gdyby jego
opiekunka nagle zniknęła. Nawet jeśli nikt inny, on na
pewno tęskniłby za Mariah. I nie spocząłby, uznawszy,
że stało się coś niepokojącego.
Może dziecko zostało umieszczone w jakimś
domu jako karta przetargowa? Może wychowywał je ktoś
na ranczu? W głowie powstawało mi wiele teorii, a każda
równie prawdopodobna, jak poprzednia.
A Rich Joyce? Gdzie wtedy był? zapytał
Manfred.
Facet powiedział, że wyjechał. Samochodu
Richa nie było pod domem.
Mógł nie wiedzieć, że opiekunka jest w ciąży?
Nie zauważyłby?
Nie mam pojęcia wzruszył ramionami
Bowden. Ten temat nie wypłynął. Nie wiem, czy
powiedziała coś staremu Joyce'owi. Po niektórych
kobietach ciążę mało widać, a jeśli dodatkowo starała się
to ukryć& Wymieniliśmy z Manfredem spojrzenia.
%7ładne z nas nie miało więcej pytań.
Dziękujemy, panie doktorze powiedziałam,
wstając. Do widzenia.
Nie ukrywał ulgi, że już wychodzimy.
Zamierzacie iść z tym na policję? zapytał.
Bo wiecie, nawet ekshumacja nic nie da.
Zaczynał żałować, że z nami rozmawiał. Ale i tak mu
ulżyło. Pewnie trudno mu było żyć przez tyle lat z tą
tajemnicą. Nie żałowałam go.
Jeszcze nie wiemy rzekł Manfred z
namysłem. Też nie współczuł lekarzowi. Bierzemy to
pod uwagę. Jeśli dziecko przeżyło, może nie straci pan
licencji.
Doktor Bowden odprowadził nas przerażonym
wzrokiem. W poczekalni siedziało trzech pacjentów.
Współczułam im. Ciekawe, jakie leczenie zapewni
doktor mający nerwy w tym stanie. Dwie wizyty jednego
dnia w sprawie, która, jak liczył, miała nigdy nie
wypłynąć. To wytrąciłoby z równowagi każdego, nawet
kogoś o silniejszej konstrukcji psychicznej niż doktor
Bowden.
Ten facet to śmieć warknął Manfred w
windzie. Był aż czerwony ze złości.
Może nie jest z gruntu zepsuty podsunęłam,
czując się z dziesięć starsza od towarzysza. Tylko
słaby. Jest zaprzeczeniem zasad, jakie powinien
reprezentować lekarz.
Nie zdziwiłbym się, gdyby ta akcja odbywała
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
