|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ciężar. Po chwili wyprostował się, podniósł głowę, jakby na niebie mógł
znalezć odpowiedz.
Chciała mu podpowiedzieć, że odpowiedz może znalezć tylko w
sobie.
Nie obiecuję nic na zawsze.
Głos miał chrapliwy, czuła w nim napięcie, może coś jeszcze, ale
nie szorstkość. Ostrzegał ją.
Zrozumiała. Wyciągnęła rękę, dotknęła jego ramienia. Zadrżał.
Oplotła palcami jego dłoń. Nie ruszał się przez chwilę, jakby dawał jej
ostatnią szansę, by mogła się wycofać. Nie miała zamiaru. Kochała go.
Sądził, że to przywidzenie, że whisky uderzyła mu do głowy i
powodowała zwidy. Czy to rzeczywiście mogłaby być Mari? Naga na
brzegu basenu? Zahamował gwałtownie, patrzył z niedowierzaniem,
dopóki się nie poruszyła. Złapała ubranie, pobiegła w stronę domu.
Nie zamierzał pozwolić jej uciec. Złapał ją, pocałował, pokazał
115
emalutka
us
o
l
a
d
n
a
c
s
namiętność, jaką w nim wzbudza. Pożądał jej z całych sił, ale nie
chciał, by go kochała. Po co to mówiła? Przekonywał, że nie chce jej
wykorzystywać. Ostrzegał, że nie może niczego obiecać.
Wszystko na nic. Wzięła go za rękę, dotknęła jego twarzy, objęła i
przytuliła się, aby mógł poczuć bicie jej serca. Nie mógł dłużej mówić
nie . %7ładen mężczyzna nie byłby w stanie dłużej się opierać.
Zaprowadził ją do domu, do sypialni, do swojego łóżka. Poszła za
nim chętnie, wręcz entuzjastycznie. Usiadła na łóżku, przyglądała się,
jak walczył z ubraniem. Ręce mu drżały.
Pozwól mi powiedziała wreszcie z uśmiechem. Jestem w tym
dobra.
Zmarszczył czoło, odbierając to jako oświadczenie, że rozbierała
już wielu mężczyzn. Dopiero po chwili zrozumiał, że miała na myśli
doświadczenie z zamkami i guzikami, z którymi jako niania musiała
sobie radzić na co dzień.
Była najbardziej pociągającą nianią, jaką znał, najbardziej
pociągającą kobietą. Z trudem udawało mu się stać spokojnie.
Rozpięła guziki jego koszuli, zsunęła ją. Potem rozpięła zamek w
spodniach. Klęknęła, żeby łatwiej sięgnąć, jej mokre włosy dotykały
jego brzucha. Zacisnął zęby, zamknął oczy. Kiedy był już nagi,
przyciągnął ją do siebie.
Przewrócili się na łóżko. Mari leżała na nim. Marzył o tym od dnia,
kiedy się poznali. Walczył z tym pragnieniem, bardzo się starał myśleć
o niej wyłącznie jako osobie całkowicie ubranej, pochylonej nad
monitorem pełnym danych o ładowności i masie statku, albo bawiącej
się z Alexem. W dzień nawet mu się to udawało, w nocy górę brała
wyobraznia, fantazje doprowadzały go do szaleństwa. Widział ich
nagich w łóżku, Mari na nim, dokładnie tak jak teraz.
Jej ciało było chłodne od nocnej kąpieli, ale im dłużej leżeli razem,
tym stawało się cieplejsze od rosnącego napięcia i pożądania. Mari
nazwałaby to miłością; on nie potrafił wypowiedzieć tego słowa.
116
emalutka
us
o
l
a
d
n
a
c
s
Głaskał jej plecy, coraz niżej, aż wreszcie natrafił na spodenki od
piżamy. Zsunął je delikatnie. Teraz mógł cieszyć się dotykiem jej
skóry, miękkiej, delikatnej, gładkiej, początkowo chłodnej, pózniej
cieplejszej, wreszcie gorącej. Nie mógł się nią nacieszyć. Jej dotyk, tak
samo ciekawy i pożądliwy jak jego, mówił, że odczuwała podobnie.
Nic dziwnego, przecież go kochała.
Odpychał od siebie tę myśl, ten ciężar, którego nie potrafił unieść,
obietnicę, której nie mógł spełnić.
Wszystko w porządku szepnęła, jakby czytała w jego myślach.
Przestał ją głaskać, nagle spięty.
Wszystko w porządku powtórzyła.
Nie było w porządku, zdawał sobie z tego sprawę, ale nie potrafił
się zatrzymać, tak bardzo jej pragnął. Przecież ją ostrzegał, wiedziała,
że nie może dostać tego, czego chce, jedynie tyle, ile on jest w stanie
dać.
Chodz do mnie prosiła.
Położyła się na plecach, pociągnęła go na siebie. Wodziła dłońmi
wzdłuż jego pleców. Z jego gardła wydobył się niski glos, głos
pożądania, które już niedługo zaspokoi. Nie mógł obiecać jej
wieczności, ale postanowił zrobić wszystko, aby ta chwila była
wspaniała, aby dać jej najpiękniejsze doznania.
On sam także upajał się tym, co działo się między nimi. Był to
szczególny rodzaj bliskości, inny od wszystkich jego poprzednich
doświadczeń, wiedział to od chwili, kiedy ich ciała się zespoliły. Czy to
za sprawą dotyku? Nie, dotyk był zawsze. Pragnienia? Nie, odczuwał je
również wobec innych kobiet. To było coś więcej. Zbliżenie z Mari
wywołało w nim uczucie, jakiego nie doświadczył nigdy wcześniej. Nie
potrafił tego opisać, brakowało mu słów. Namiętność? Tak, ale...
Pożądanie? Oczywiście, ale... Miłość? Pewnie tak właśnie nazwałaby to
Mari.
117
emalutka
us
o
l
a
d
n
a
c
s
Nie wiedział, nie zastanawiał się nad odpowiednim określeniem.
Uczucie to opanowało go bez reszty, pochłonęło, a jednocześnie
wyzwoliło.
Kiedy zadrżała, kiedy wydała z siebie stłumiony jęk, wiedział, że
czują to samo, że doświadczają czegoś wyjątkowego, niezwykłego.
Jakby nagle zagubił się i jednocześnie odnalazł w jej ramionach.
Obudził ich dzwonek telefonu.
Nikos przeturlał się na brzeg łóżka, rzucił okiem na zegarek.
Dochodzi czwarta. Właściwie powinien być wdzięczny Brianowi, że dał
im aż tak dużo czasu.
Kto to? mamrotała zaspana Mari.
Przyturlała się za nim, żeby nie wypuszczać go z objęć.
Brian? Carruthers?
A któż inny? mruknął.
Nie chciał się budzić, nie chciał, żeby rzeczywistość wkraczała
między Mari i niego. Mieli tak mało czasu, by cieszyć się sobą. Pragnął
więcej, choćby kilku godzin, żeby mogli pokochać się jeszcze raz.
Czy nie możesz dać mi jednej nocy spokoju? warknął do
słuchawki.
Odpowiedziała mu długa cisza. Wreszcie Julietta odezwała się
drżącym głosem.
Nikos? Czy... czy Mari jest z tobą? Nie mogę jej znalezć. Nie
chciałam ci przeszkadzać, ale tym razem naprawdę rodzę.
118
emalutka
us
o
l
a
d
n
a
c
s
ROZDZIAA DZIESITY
Mari nie miała czasu na zakłopotanie.
Narzuciła na siebie koszulę Nikosa i pobiegła do rezydencji. Tam
przebrała się w pokoju, który od kilku dni służył jej za sypialnię. Włosy
miała wciąż wilgotne, a przede wszystkim okropnie potargane, ale nie
chciała tracić czasu na czesanie. Pobiegła do sypialni Julietty.
Mam skurcze co pięć minut, silne.
Oczy miała podkrążone, głos drżący, ale pewniejszy niż
poprzednim razem. Nie histeryzowała, ale była wyraznie
podenerwowana.
Lekarz powiedział, że im pózniej, tym lepiej. Mam nadzieję, że
nie jest za wcześnie.
W sam raz zapewniła ją Mari, modląc się w duchu, żeby to
była prawda.
Kilka chwil pózniej pojawił się Nikos. Miał na sobie dżinsy i
niebieską koszulkę niedbale zatkniętą za pasek spodni. Mimo
wszystko wyglądał lepiej niż Mari. Uczesane włosy dużo dają.
Gotowa? spytał Juliettę.
Skinęła głową w stronę małej walizki stojącej obok komódki.
Wszystko spakowane. Jeszcze tylko... muszę zobaczyć Alexa.
Chcesz go obudzić? Zmarszczył brwi.
Nie, tylko na niego popatrzeć.
Poszła do pokoju chłopca, trzymając się za brzuch. Pochyliła się
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
