|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- On jest Jaśnie panem . Jest hrabią, Edno, nie
księciem. Chcesz się tam przenieść?
- Tak, panno Gardiner! - zawołała dziewczyna,
patrząc na nią wielkimi oczami. - To jest, jaśnie pani.
- Więc idz i się pakuj. Masz dużo rzeczy?
- Tylko mały węzełek, psze pani. Wyszła
pośpiesznie z pokoju.
- Jeśli Humphreya można by za to powiesić -
wysyczała Abigail - poszłabym popatrzyć.
- Abby, jesteś cudowna. Miałaś ogromnie dużo
szczęścia, ale nie zapomniałaś o tych, którzy go mieli
mniej. Co powie lord Severn?
Idealna żona 276
- O Boże. Będzie bał się wypuszczać mnie samą z
domu. Parę dni temu sprowadziłam Ellen... to biedna
szwaczka, opowiadałam ci o niej. A teraz Edna.
Powinnam pomyśleć, zanim się odezwałam, prawda? O
Boże.
- Cóż, bardzo się cieszę ze względu na Ednę. I
mocno wierzę w wyrozumiałość lorda Severn.
- W tym cały kłopot. - Abigail pokiwała głową. -
Jest zbyt wyrozumiały i dobry. I, och, Lauro pomyślałam
właśnie o czymś, co powiedział zeszłej nocy po tym, jak...
Kiedy byliśmy w łó... Przypomniałam sobie teraz. Chyba
pójdę sprawdzić, czy Edna nie potrzebuje pomocy. Nie
martw się o Borisa. Po prostu wiem, że wszystko świetnie
się ułoży i zostaniesz moją siostrą. Nic nie uczyniłoby
mnie szczęśliwszą.
Wyszła z pokoju i pośpieszyła wąskimi schodami
na górę, tam, gdzie znajdowały się pokoje zwykłej służby.
Próbowała usunąć z pamięci jego głos, który szeptał jej
cicho do ucha, że ją kocha. Nie chciała, żeby tak było
naprawdę.
Będzie jego żoną, może nawet kochanką. Ale nie
chciała być jego miłością. Nie chciała, żeby ją kochał. Nie
zniosłaby poczucia winy, gdyby ją kochał.
Hrabia Severn prosił szwagra, żeby przyszedł z
nowinami następnego dnia rano, ponieważ pózniej
wybierał się z żoną do pani Harper. Nie spodziewał się
jednak, że młodzieniec zjawi się, ledwie zasiądą do
śniadania. Abigail wydawała się blada i roztargniona.
Mary Balogh 277
Większość nocy wierciła się, przewracała i szeptała w
jego ramionach.
- Ach, śniadanie. - Boris uśmiechnął się szeroko,
zacierając dłonie. - Przyszedłem, żeby się do was
przyłączyć.
Abigail przyjrzała mu się uważnie.
- Co się stało? - zapytała. - Och, co się stało?
- A czy musiało się coś stać? - Roześmiał się. - Nie
mogę zjeść śniadania z moją siostrą i szwagrem? Abigail
wstała od stołu.
- Powiedz mi. Powiedz albo wytłukę cię pięściami.
Boris roześmiał się znowu.
- Nie potrafisz jej opanować, Miles?
- Nie - odparł hrabia. - Ale, jak na razie, nie czułem
specjalnej potrzeby, żeby to zrobić. Siadaj, Borisie. Na co
masz ochotę?
Abigail złożyła dłonie przy piersi.
- Stało się coś, tak? Masz to wypisane na twarzy,
Boris. Stało się, prawda? Obszedł stół, nie mówiąc słowa,
po czym nagle chwycił ją w pasie i zakręcił wkoło.
- Nie mogło się nie powieść - oznajmił. - To była
jedna z tych czarodziejskich nocy. Bałem się, że mnie
oskarżą o oszustwo, wszystko szło tak dobrze. Wydawało
się zbyt wspaniałe, żeby było prawdziwe. Majątek, Abby.
Prawdziwy majątek.
Abigail pisnęła z radości, a hrabia dał znak
służącemu skinieniem głowy, żeby wyszedł z pokoju.
- Dość, żeby spłacić długi papy? - zapytała. - A
Idealna żona 278
przynajmniej te najpilniejsze?
- Lepiej. Resztę dnia mogę spędzić, chodząc od
wierzyciela do wierzyciela, Abby, i wszystkich spłacić. A
nawet wtedy trochę zostanie.
Sapnęła z zachwytu i objęła go za szyję.
- Myślałem całą noc o tym, co zrobię z tymi
pieniędzmi. I zdecydowałem, chociaż to była pierwsza
myśl, jaka mi przyszła do głowy, że kupię patent oficerski
w Gwardii, Abby, w bardzo odpowiednim wieku
dwudziestu dwóch lat. To coś, o czym zawsze marzyłem,
a teraz to zrobię.
- Boris. - Jej głos przeszedł w pisk, uderzyła głową
o jego pierś, chowając na niej twarz. - Och!
Do uszu obu rozbawionych dżentelmenów
dobiegło hałaśliwe chlipanie. Boris puścił oko do
hrabiego nad głową Abigail.
- Mogę złożyć gratulacje? - zapytał hrabia. - Nie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
