|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Eryk wyprostował się i skinął głową.
- Zaprosiłbym cię do naszego stolika, ale może innym razem - nagle pstryknął palcami, jak gdyby
coś sobie przypominając. - A tak przy okazji, widziałem wczoraj kogoś, kogo znasz. A może to było
przedwczoraj? Nie, nie, wczoraj. To był jeden z tych dni, rozumiesz. Spózniłem się na lunch, jestem
umówioy z setką ludzi, spotkania piętrzą mi się jedno na drugim, wiesz, jak to jest. Gdy
kongresmen chce, by coś dla niego załatwić, to trzeba to zrobić natychmiast albo jeszcze szybciej.
Meredith słuchała tego wszystkiego jednym uchem.
- Kogo więc spotkałeś?
- Byłem w jednej z tych małych przystani, nie pamiętam już w której. Szliśmy z Valencją do
Jacht¬Clubu, gdzie umówiliÅ›my siÄ™ z jej ojcem na obiad. PomyliÅ‚y nam siÄ™ kierunki, zatrzymaÅ‚em
się więc, by zapytać o drogę jakąś parę, która akurat wyładowywała rzeczy z samochodu i
odkryłem, że kobieta, którą zagadnąłem to twoja siostra, Laura. - Po chwili dodał ze śmiechem. -
Nie była specjalnie zachwycona moim widokiem. Urwała się chyba na dłużej z pracy, co?
Meredith zdrętwiała na dzwięk imienia swej siostry. Nie chcąc, by Eryk poznał po niej, jak ważne
były te jego przypadkowe spostrzeżenia, starała się utrzymać obojętny ton głosu.
- Sądzisz, że gdzieś się wybierała? Wzruszył ramionami.
- Mieli zapasy na kilka tygodni i ładowali je na żaglówkę. Zapytałem, czy mają może zamiar
pożeglować na wyspy Bahama, ale roześmiała się tylko i powiedziała, że nie popłyną aż tak daleko.
Nie miałem zresztą czasu jej wypytywać, bo ten mężczyzna, z którym była, zaczął wołać, żeby się
pospieszyła.
Meredith i Paul wymienili spojrzenia. Zanim jednak zdołali zadać jakieś pytanie, by dowiedzieć się
czegoś więcej, Eryk sięgnął do wewnętrznej kieszeni płaszcza, wydobywając skórzany portfel.
Wyjął z niego swoją wizytówkę i wręczył ją Paulowi.
- Niech pan do mnie zadzwoni. Umówimy się na lunch. Muszę wracać do Valencji. Miło było cię
znów zobaczyć, Meredith.
Oddalił się, a ona patrzyła, jak Paul niespiesznie drze wizytówkę i wrzuca ją do popielniczki.
W jej oczach zadrgały przekorne iskierki.
- Nie chcesz zjeść obiadu z Erykiem?
- Nie w tym życiu. Valencja ... Co to w ogóle za imię?
- To, jak sądzę, jej pseudonim artystyczny _ roześmiała się, widząc jego uniesione brwi. - Jest
modelką. Możesz mieć zastrzeżenia co do osób, które Eryk zaprasza na obiad, ale gdyby nie on, nie
dowiedzielibyśmy się, że Laura i Nichols wybierają się gdzieś żaglówką. Nie mogę wprost
uwierzyć, że zapomniałam o tej łodzi.
Pochyliła się do przodu, opierając ręce na stole, Paul zauważył, że woli spoglądać na kuszące
wzgórki jej piersi, niż słuchać o jej siostrze i jakiejś tam łodzi.
- Laura zawsze żyła ponad stan. Jeszcze jak mieszkałyśmy z rodzicami, wydawała swoje
kieszonkowe z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. Przepuszcza całą swoją pensję zaraz po jej
otrzymaniu. Właśnie w tym roku jednym z jej najważniejszych zakupów była łódz żaglowa, za
którą zapłaciła wspólnie z dwiema koleżankami z pracy. Wprawdzie tylko jedna z nich zna się na
żeglarstwie, ale Laurze wystarczyła świadomość, że jest posiadaczką żaglówki i może snuć się po
pokładzie w bikini.
Paul uniósł rękę, by przywołać kelnera.
- Musimy teraz jedynie wyłowić tę łódkę spośród tysięcy łodzi pomiędzy wybrzeżem a wyspami
Bahama.
- Eryk mówił, że nie wybierali się daleko. Mogę jeszcze zadzwonić do współwłaścicielek łodzi i
zapytać, czy nie wiedzą, gdzie Laura mogła popłynąć.
Przez cały ubiegły tydzień był zaabsorbowany jedynie myślą o odnalezieniu Nicholsa, ogarnęło go
więc zdumienie, gdy poczuł, że wcale nie ma ochoty na natychmiastowe skorzystanie z nowych
informacji.
- Zdaje siÄ™, że Thomasville Å›wietnie ciÄ™ zna? ¬zapytaÅ‚ przyglÄ…dajÄ…c siÄ™ jej badawczo.
Meredith zamrugała szybko oczami. To nie było pytanie, jakiego się spodziewała. Kusiło ją, by
zlekceważyć teraz Eryka, tak jak on zlekceważył jej dumę, lecz Paul był z nią szczery,
opowiadając o swej przeszłości i zasługiwał na szczerość z jej strony.
- Spotkałam Eryka na przyjęciu w Georgetown, na które Laura zaciągnęła mnie około roku temu.
Wciąż nie wiem, jak zdołała uzyskać dla nas zaproszenia, ale wiele osób ją tam znało. Gdy Eryk
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
