|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
porucznik Boldin. Do śmierci Starikowa w 1952 był jego adiutantem, a potem, już jako
major, dostał się do Naczelnej Administracji Wywiadowczej Sztabu Generalnego, czyli GRU.
Co robił przez następnych parę lat - nie wiadomo. Dopiero 11 marca 1961 został szefem
jednego z najważniejszych wydziałów w GRU - Pierwszego Departamentu,
odpowiedzialnego za wywiad zagraniczny. We wrześniu 1970 został mianowany zastępcą
dyrektora GRU. Miał już wtedy stopień pełnego generała. 30 czerwca 1976 Boldin został
szefem instytucji.
Dyrektor CIA, Holmes, siedział w swoim obszernym gabinecie na siódmym, ostatnim
piętrze budynku Centrali. Przeczytawszy raport Stranga oraz wydruki z biografiami członków
grupy Michaił , nacisnął guzik telefonu wewnętrznego.
- Niech pani poprosi do mnie Stranga. - Zamknął teczkę z dokumentacją.
Sekretarka wprowadziła Stranga do gabinetu.
- Przeczytałem to wszystko. - Holmes położył dłoń na teczce. - Doszedł pan do
ciekawych wniosków. A więc okazuje się, że to nie była robota Rosjan. W każdym razie,
niezupełnie.
- Nie, sir. Za wszystkim kryje się Boldin. Był osobiście zainteresowany zdobyciem
listy nazwisk członków grupy Michaił , aby ochronić własną skórę. Dla pewności chciał
również sprzątnąć Hessa.
- To niewiarygodne. - Holmes spojrzał na teczkę. - Kiedy zmarł marszałek Starikow,
Boldin zdecydował się zerwać z nami kontakt i siedzieć cicho. Tak po prostu. Przez wiele lat
musiał żyć w ciągłym strachu, że coś kiedyś wyjdzie na jaw i będzie musiał odpowiadać za
zdradę.
- Jestem tego pewien, sir. Myślę, że kiedy tylko został szefem GRU, przeszukał
tamtejsze kartoteki szukając wzmianki o Michaile. Musiał znalezć raport z przesłuchań
adiutanta Hessa, które przeprowadzono w czterdziestym piątym roku. Dowiedział się, że
Michaił został zwerbowany osobiście przez Hessa, który mógł wciąż pamiętać. No i
zdecydował się nie liczyć na jego amnezję.
Holmes uśmiechnął się.
- Jestem pewien, że na jego miejscu też bym na nią nie liczył.
- Ani ja. - Boże, ale ten Boldin musiał być zdesperowany. - W lipcu kontrolę nad
Spandau mają Rosjanie, ale pewnie za pózno odkrył związek Michaiła z Hessem, by zdążyć
coś przedsięwziąć. Musiał czekać do następnego rosyjskiego miesiąca, czyli listopada.
Wtedy jeden z jego ludzi założył podsłuch w sali odwiedzin. I tak wszystko się zaczęło.
- Niech mnie diabli. - Holmes klepnął dłonią w teczkę. - Szef GRU. A kiedyś, drań,
pracował dla nas.
- Chyba dałby się namówić do podjęcia przerwanej współpracy.
Holmes przyjrzał mu się uważnie.
- Wiemy przecież, jak bardzo stara się ukryć swoją przeszłość. Mamy go w garści. Nie
będzie się stawiał, bo nie ma wyjścia.
Poniedziałek 4 lipca 1977
Rozdział 39
W moskiewskiej ambasadzie Stanów Zjednoczonych odbywało się przyjęcie z okazji
Dnia Niepodległości. Wśród zaproszonych gości znalezli się członkowie radzieckiego rządu i
aparatu partyjnego, a także dyplomaci z przedstawicielstw innych krajów.
Strang stał z boku w wielkiej sali balowej w towarzystwie attache kulturalnego -
Scully ego, obserwując przybywających gości. Obydwaj trzymali w dłoniach kieliszki z
szampanem, ale mimo że stali tam już od dwudziestu minut, wypili tylko po jednym małym
łyku. Bez reszty oddawali się lustracji przybywających.
Do sali wkroczyli radzieccy generałowie z żonami, a za mmi wysoki mężczyzna w
ciemnoszarym garniturze, którego Scully znał jako wysokiego oficera KGB. Mężczyzna
złożył mu z daleka lekki ukłon, na co Scully uniósł kieliszek. Znał wszystkich wyższych
oficerów radzieckiego wywiadu, a oni wiedzieli, że jest szefem placówki CIA w Moskwie.
- Czy to Boldin? - spytał cicho Strang.
- Nie, to generał Samsonow z KGB.
Strang przyglądał się pilnie nowo przybyłym gościom.
- W Bogu nadzieja, że przyjdzie.
- Będzie tutaj - odparł Scully. - Dostanie go pan.
Strang pociągnął łyk szampana, który był już ciepły i bez gazu, ale nawet tego nie
zauważył. Obserwował szerokie wejście do sali balowej. Czekał na spotkanie z Boldinem
przez całe dwa miesiące. Holmes nie od razu zgodził się na jego przyjazd do Moskwy. Wolał,
żeby rozmowę z Boldinem odbył Scully, gdyż takie rozwiązanie było najprostsze. W końcu
jednak uległ. Rozpracowanie Boldina było przecież zasługą Stranga, zgodził się więc, żeby
doprowadził sprawę do końca. Tak więc poprzedniego dnia Strang przyleciał do Moskwy.
Do sali balowej wszedł kolejny gość - masywnie zbudowany, ubrany w galowy
mundur generał. Poniżej ozdobnych naramienników, na piersiach nosił trzy rzędy medali. -
Oto Boldin - szepnął Scully.
Boldin stanął niedaleko drzwi, rozejrzał po sali i kiwnął głową Scully emu. Przyszedł
sam. Scully widział jego żonę tylko dwa razy, wiedział jednak, że generał spędza dużo czasu
w towarzystwie wysokiej urzędniczki z GRU.
Boldin dojrzał Samsonowa z KGB, stojącego w grupie kilku osób i natychmiast
odwrócił wzrok. Scully wiedział, że nie zbliży się do tej części sali. Między obiema
radzieckimi organizacjami wywiadowczymi istniał silny antagonizm: wojskowy GRU
przeciwko politycznemu KGB. Rywalizacja ta była już uświęcona wieloletnią tradycją.
- Nie ma co czekać - odezwał się Scully. - Zróbmy to od razu. - Ruszyli przez salę
pełną gości w kierunku Boldina.
- Dobry wieczór, panie Scully - Boldin z uśmiechem wyciągnął do niego rękę. Był
średniego wzrostu, miał siwe, zaczesane do tyłu włosy.
- Dobry wieczór, generale - Scully podał mu rękę.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
