|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
widząc, iż nie może być tak idealną partnerką dla Krisa.
Wróciła myślami do pierwszych miesięcy spędzonych z Mattem, gdy
zbliżały się końcowe egzaminy w college'u. Ich małżeństwo nigdy nie było
sielankowe, ale jakoś dążyli do wspólnego celu, pomagając sobie
niejednokrotnie. Przyszłość zapowiadała się wspaniale. On miał zdobywać
sławę, zaszczyty; ona zamierzała zajmować się dziećmi i domem. Ale plany
szybko się zmieniły, gdy Matt skończył college.
Corky była pewna, iż nie dałaby rady przejść przez to po raz drugi. Tym
bardziej, że miała do czynienia z Krisem - mężczyzną, którego tak bardzo
kochała. Jak nikogo przedtem.
- Naprawdę nie będziemy do siebie pasować. To się nie powiedzie, Kris.
- Bzdura. - Przyciągnął ją bliżej. - Zobaczysz, możemy sprawić, że się uda.
- Czasem dobra wola nie wystarczy - próbowała mu wytłumaczyć. - W tej
chwili nie jesteśmy niczym zobowiązani, ty nie musisz zajmować się
badaniami, a ja dysponujÄ™ swobodnie swoim wolnym czasem.
- Jeślibyś chciała, moglibyśmy spędzić kilka dni w Górach Zwiętego
Gabriela - zaproponował Kris. - Załatwię wyjazd, kiedy będzie się zanosiło
na deszczowe dni. Możemy wtedy spędzić wiele czasu tylko na kochaniu się
w jakimś małym namiociku, dopóki nie przekonasz się, że nie potrafimy żyć
bez siebie.
- Niezupełnie to miałam na myśli, mówiąc o moim wolnym czasie -
odparła Corky. Chciała rozmawiać bardziej serio. - Pochodzimy z różnych
środowisk, oczekujemy innych rzeczy od życia...
- Ja oczekujÄ™ miÅ‚oÅ›ci - powiedziaÅ‚ Kris. - À ty?
- Oczywiście - odparła zastanawiając się dlaczego on tak wszystko
utrudnia. - Ale...
- No i dzieci. Nie od razu, ale w przeciÄ…gu kilku lat Czy nie masz takich
planów? - Kris próbował ją rozśmieszyć, ale w tym, co mówił, można było
wyczuć powagę.
- Ależ tak! - Corky była bezsilna.
Dlaczego nie potrafię powiedzieć tego, o czym myślę?" - żaliła się w
duchu.
- Czyli wszystko się zgadza - podsumował Kris. Nie, nie zgadza się" -
pomyślała.
Gdyby potrafiła wytłumaczyć, co czuła w stosunku do Elinory! Ale to
mogłoby zepsuć wszystko, co przeżyli razem w ciągu tych kilku tygodni. A
RS
87
przecież tak bardzo pragnęła ocalić te szczęśliwe chwile przed nieuchronnym
końcem.
- Nie mogę porzucić wszystkiego, co osiągnęłam tutaj. Ja również robię
karierę, Kris - powiedziała.
- To można pogodzić - odrzekł. Corky potrząsnęła głową.
- Proszę, nie przekonuj mnie więcej. Lepiej cieszmy się jak najdłużej z
tego, że jesteśmy razem. Przyznaj sam, że nie pasujemy do siebie. Mam na
myśli przyszłość.
- Nie zgadzam się z tobą. - Kris potrząsnął nią. - Ale muszę przyznać ci
racjÄ™ co do jednego.
- Tak?
- Pragniesz spędzać ze mną tyle czasu, ile się da? - T-tak.
- Dobrze. To znaczy, że będziemy przebywać ze sobą jak najdłużej. Myślę,
że po jakimś czasie zauważysz, jak bardzo pasujemy do siebie.
Chciała zaprotestować. Ale co mogła powiedzieć? Kto wie, czy Kris sam
szybciej nie dojdzie do wniosku, że nigdy nie będą żyć razem.
- W porządku - powiedziała. - Ale obawiam się, że rezultat nie będzie
zgodny z tym, czego oczekujesz.
- Mmm. Co planujesz na przyszły weekend? Pomyślała przez chwilę.
- Nic ważnego.
- To dobrze. A czy mogłabyś wziąć wolne w piątek? - Kris uśmiechnął się
do niej tajemniczo.
- Dlaczego pytasz? Co takiego jest w piątek? - zapytała Corky.
- Pomyślałem tylko, że moglibyśmy wybrać się na mini-wyprawę
naukową w teren. Potrzebowaliśmy ze trzy dni, aby to się udało.
- Dokąd? - Wyobraziła sobie ich razem, wlokących się przez ospałą
meksykańską wioskę. - Nie wiem, czy byłabym w stanie wziąć udział w
takiej wyprawie.
- Możemy badać niemal każde Zrodowisko - odparł Kris. - Znajdę takie
miejsce, które się rządzi własnymi prawami, wyizolowane i niezwykłe.
Pomimo sceptycyzmu zaczęła cieszyć się z tego wyjazdu.
- Będzie to niespodzianka - dodał Kris.
W chwilę potem Kris zasnął, a Corky pogrążyła się w myślach...
RS
88
ROZDZIAA DZIESITY
W poniedziałek nadeszło do Przeglądu Tygodniowego" kilkanaście
listów krytykujących artykuł Bernice o Krisie. Ich autorzy uważali artykuł za
nieodpowiedni". Przyszedł tylko jeden list wyrażający pochlebną opinię.
- Zupełnie nie rozumiem, na co oni narzekają?! - Bernice zapytała ze
złością wystarczająco głośno, aby usłyszeli to dziennikarze z innych
działów. - Pomyślałby kto, że to John Wayne.
Frana, która obawiała się reakcji Corky na artykuł Bernice, rzuciła
egzemplarz jakiegoś czasopisma na biurko i wymamrotała pod nosem coś
nieprzyzwoitego.
- Słucham? - Corky spojrzała na przyjaciółkę.
- Mówię, że niektórzy ludzie nie wiedzą, kiedy przesadzają - powiedziała
Frana, patrzÄ…c w stronÄ™ Bernice. - Dali jej takÄ… szansÄ™ jak Orange Juice, a
ona robi z tego zwykły szmatławiec. I to pisząc o Kristofferze Schmidcie.
- Dlaczego nie powiesz Harry'emu, co o tym myślisz? - zasugerowała
Corky.
Frana tylko wzruszyła ramionami, stukając długopisem o blat biurka.
- To by nic nie dało. Właściciel uważa, że Bernice jest najlepszą
dziennikarkÄ… w redakcji.
- Możliwe, ale jeżeli nie dasz Harry emu do zrozumienia, że ty też jesteś
zainteresowana tą kolumną, to jak spodziewasz się cokolwiek osiągnąć?
W chwilę po tym zobaczyła Franę zmierzającą w kierunku biura
Harry'ego. Wyszła z gabinetu redaktora naczelnego z ponurą miną.
- On słuchał, a ja mówiłam i to było wszystko, co osiągnęłam - żaliła się.
Corky miała nadzieję, że jej przyjaciółka się myli. Kiedy poszła do
Harry ego, by poprosić o wolny piątek, był tak rozkojarzony, że wyraził
zgodę, właściwie nie słuchając dziewczyny.
Corky udała się na wykłady, ale po zajęciach Krisa otoczyło liczne grono
studentów; Corky nie udało się nawet zbliżyć do niego.
W środę w Orange Juice ukazał się zapowiedziany artykuł o pracy
zawodowej Krisa. Treść była zwięzła i konkretna, zupełnie niepodobna do
artykułów pisanych przez Bemice.
- Ona tego nie pisała - stwierdziła z satysfakcją Frana podczas lunchu. -
Sekretarka Harry'ego powiedziała mi, że Bernice nazbierała kupę plotek i
Harry porwał to na strzępy.
RS
89
Tego popołudnia przyszło zawiadomienie, że Bernice zostaje przeniesiona
do pisania tekstów w dziale kobiecym, a zastąpi ją Frana.
Corky mogła więcej czasu poświęcić na redagowanie swojej kolumny.
Aby uczcić awans Frany, zabrała ją na obiad do ich ulubionej francuskiej
restauracji Le Carillon in La Habra". Corky zamówiła danie morskie
Newburg", Frana - kaczkę w sosie pomarańczowym.
Nawet tutaj Corky nie potrafiła przestać myśleć o Krisie. Była ciekawa,
dokąd zamierzają zabrać na te trzy dni.
Nagle przypomniała sobie coś i zarumieniła się.
- Odpowiedz mi, czy masz chandrę, czy jesteś zakochana? - zapytała
Frana.
Corky znowu zaczerwieniła się.
- To wina tego dania. Zawsze kiedy je jem, robiÄ™ siÄ™ czerwona.
Lecz nie mogła się już dłużej powstrzymywać; opowiedziała Franie o
propozycji wyjazdu do Mauretanii.
- Wydaje mi się, że to nie dla mnie - powiedziała Corky. - Czułabym się
tam wyobcowana. PotrzebujÄ™ znajomego otoczenia.
- Może jesteś zbyt surowa dla siebie. - Frana zajadała z przyjemnością
deser wiśniowy.
- Ja naprawę wiem, gdzie jest moje miejsce - odparta Corky. W jej głosie
jednak nie było już takiej pewności.
- Zawsze wydawało mi się, że ze wszystkich osób, które znam, ty
najbardziej lubisz podróże. Nie przegap tej okazji - namawiała ją Frana.
- Ja lubię podróżować? - Corky zdziwiła się. - Masz rację, jeśli chodzi o
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
