|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ramieniu dłoń.
Uniósł ją i pocałował.
Chcę, żebyś była bezpieczna mówił. Atu
jesteÅ› bezpieczna. ObiecujÄ™ ci.
Och, Matt! Nie wiem, jak ci dziękować!
Przesunęła dłonią po jego policzku.
TAJEMNICA SARY 89
Nie musisz dziękować. Chciał się odwrócić,
ale pocałowała go wkącik ust.
Chciałabym zostać! szepnęła. Cofnęła się.
Przynajmniej na kilka dni, jeśli oczywiście mi
pozwolisz. Ale będę musiała zawiadomić Maksa,
że nic mi się nie stało.
Może będzie lepiej, jeżeli ja przekażę wiado-
mość, tak żeby się nie dowiedział, gdzie jesteś?
zaofiarował się Matt. W ten sposób nie będzie
mógł znowu cię dopaść.
Chcesz przekazać mu wiadomość ode mnie?
spytała z ulgą. W jaki sposób?
Najlepiej, żebyś go nie poznała odpowie-
dział. Wystarczy, że przekażesz mi tekst na
kartce. Nie martw się. Nie wpędzę cię w nowe
kłopoty. Przynajmniej do czasu aż się dowiem,
dlaczego boisz się z nim rozwieść. To powiedzia-
wszy, Matt ruszył do drzwi. Odpocznij dodał na
odchodnym. Porozmawiam z paniÄ… Webb. Nie
obawiaj siÄ™, to osoba godna zaufania. Gdyby zdra-
dzała moje tajemnice, od dawna roiłoby się tu od
dziennikarzy.
Sara popatrzyła za nim wzrokiem bezbronnego
stworzenia.
Ależ ze mnie idiota! myślał Matt. Jak mogłem
zatrzymać ją tutaj? A tym bardziej ulec jej uroko-
wi?! Może wciąż mnie okłamuje? Nie, to niemoż-
liwe. Wierzę jej. Obym się nie zawiódł!
ROZDZIAA ÓSMY
Resztę przedpołudnia Sara spędziła w sypialni,
próbując poukładać myśli i pogodzić się z tym,
czego się dowiedziała.
Matt nie umarł! kołatało jej się wgłowie wciąż
na nowo. Niepotrzebnie byłatakprzerażona całą sy-
tuacją. Nie doznał żadnego poważnego urazu, sko-
ro następnego dnia wypisał się ze szpitala. Próbo-
wał ukryć własne postępowanie, ogłaszając, że ją
porwano!
Sara patrzyła przez okno na wody zatoki, a mimo
to trudno jej było uwierzyć, że znajduje się setki
kilometrów od Londynu, że udało jej się uciec.
Tak ogromnie się z tego cieszyła! Wiadomość,
że Maks żyje, przyniosła jej wielką ulgę. Nie
życzyła mu śmierci. Jednak, niestety, nie był czło-
wiekiem, który jest w stanie zgodzić się na odejście
żony. Zazwyczaj kiedy mężczyzna dochodzi do
przekonania, że jego małżeństwo jest całkowicie
nieudane, że nic nie wiąże go emocjonalnie z żoną,
pozwala jej odejść, jeśli ona tego pragnie. Każdy
normalny mężczyzna zgodziłby się w takim przy-
padku na separację. Ale nie Maks. On nie był
normalny.
Pierwszy raz uderzył ją mniej więcej pół roku po
TAJEMNICA SARY 91
ślubie. Już wówczas nauczyła się mu nie sprzeci-
wiać, szczególnie kiedy był pod wpływem alkoho-
lu. Mówił jej wówczas okrutne słowa, słowa, któ-
rych po wytrzezwieniu ponoć żaÅ‚owaÅ‚. ‚ owczas
jeszcze mu wierzyła. Szydził z niej z powodu
drobiazgów, umniejszał jej inteligencję, oskarżał ją
o różne wyimaginowane rzeczy. Wpadał w niepo-
hamowaną wściekłość. Sara nie wiedziała, że wy-
szła za takiego człowieka. Doszła do wniosku, żeto
alkohol go zmienia, że przed ślubem i krótko po
nim starał się pić mniej niż zwykle, przez co ukrył
przed nią przerażającą stronę swojej osobowości.
Potem było coraz gorzej. Pewnego dnia, kiedy
Maks usłyszał, że Sara jest po imieniu z recep-
cjonistą ich budynku, wpadł w furię, choć wcale nie
był pijany. Niespodziewanie uderzył Sarę z całych
sił, aż upadła, i wybiegł z mieszkania. Kiedy wró-
cił, przepraszał, mówił o stresie w biurze, o tym, że
jest szaleńczo zazdrosny, że ma nieokiełznany tem-
perament. Przysięgał, że nigdy więcej jej nie ude-
rzy, obsypywał ją prezentami...
Uwierzyła w jego dobrą wolę, ale przestała w nią
wierzyć, kiedy regularnie zdarzały się podobne
incydenty.
Nie chciała o tym myśleć, o własnej naiwności,
o tym, jak zdołał ją przekonać, że to ona ponosi
winę za jego wybuchy agresji. Na początku próbo-
wała ją czymś wytłumaczyć. Nie mogła uwierzyć
w to, co dzieje siÄ™ z niÄ…, z Maksem, z ich zwiÄ…z-
kiem. Audziła się, że może on się opamięta, kiedy
92 ANNE MATHER
wreszcie zrozumie, że Sara nie interesuje się in-
nymi mężczyznami.
Audziła się na próżno. Stawał się coraz okrut-
niejszy, niezależnie od tego, jak była dla niego
dobra. Oznajmił, że nigdy nie pozwoli jej odejść.
Zaczęła czuć się jak w potrzasku. Nabrała przeko-
nania, że gdyby odeszła, zemściłby się na jej matce.
Cieszyła się, że nie zdążyła wcześniej zajść
w ciążę. Dzieci musiałyby okropnie cierpieć w ta-
kiej rodzinie. ZresztÄ… Maks zapewne nigdy nie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
