|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
cuza pojawiło się spojrzenie pełne znużonej mądrości.
- Jak książę, który zabił swego psa - mruknął Jamie.
Jacques pokręcił głową.
- Nie całkiem, gdyż, jak widzisz, znowu mogę się uśmie
chać. Wydarzyło się to tego dnia, kiedy postanowiłem
odejść. Wojna z Anglikami sprawiła, że odłożyłem swą
decyzję. Byłem to winien Jeanowi. Ale spotkałem się z moją
bestią i poznałem ją. Miałem dość ucieczki. Miałem dość
także gniewu. Kiedy odkryłem, że omal mnie nie zniszczył,
stracił swą moc.
W izbie zapadło ciężkie milczenie.
- Chcesz powiedzieć - odezwał się wreszcie Jamie - że
moje... demony także mnie zniszczą?
Jacques wytrzymał jego spojrzenie.
- Tego się właśnie obawiam.
Jamie otworzył usta, żeby coś powiedzieć, ale zrezygnował
i machnął ręką lekceważąco.
- Skąd pewność, że wypędziłeś z siebie demona? Może
218
przez cały czas czeka, przyczajony na twym ramieniu, aż
zastrzelisz któregoś ze swoich psów?
Jacques uśmiechnął się i z przekonaniem pokręcił głową.
- Mylisz się, Jamie. Gdyby ciągle na mnie czyhał, nigdy
nie zdołałbym pokochać Maire tak, jak ją kocham. Nigdy.
Jamie przyjrzał się mu w milczeniu, po czym obrócił się
na pięcie i wyszedł z chaty bez słowa.
Ale Jacques zdążył zauważyć rozpacz w jego oczach.
19
Lady Christina St. John krążyła niespokojnie po salonie.
Betty, nowa pokojówka, dygnęła i została zignorowana.
Wycofała się pospiesznie ze zdumieniem, malującym się
na piegowatej twarzy. Christina zdawała sobie sprawę z włas
nego niebywałego braku opanowania, ale była zbyt zdener
wowana, by się tym przejmować. Trzymała list, który
podała jej pokojówka. To on do pewnego stopnia był
przyczynÄ… jej irytacji.
Fakt, iż w dwa tygodnie po powrocie do Londynu musiała
za pomocą wybiegów wykręcać się od różnych obowiązków,
do których zmuszał ją Aaron, był już dość denerwujący.
Wydawało się jej, że żałoba będzie wystarczającą wymówką,
lecz narzeczony jakby tego nie zauważał. Na przykład,
musieli zjawić się na balu u lady Melbourne, choć Christina
nie mogła tańczyć. Nie chodzili do teatru, lecz została
zmuszona do przyjęcia zaproszenia księcia regenta na kolację
w Carlton House.
To już doprawdy przekroczyło wszelkie granice! Iść na
bal, na którym nie można tańczyć? Raczyć się podczas
żałoby kolacją w towarzystwie księcia w jego olśniewającym
220
pałacu? Mogła nosić jedynie czarne suknie bez ozdób! Nie
wolno było się jej śmiać, a nawet zbyt często uśmiechać!
To niestosowne!
Ale Aaron po prostu nie przyjmował tego do wiadomości.
Teraz, gdy zyskał pewność, iż jej posag jest nietknięty,
uznał, iż ma prawo rządzić jej życiem.
Zaczął zachowywać się jak mąż.
A ostatnim uchybieniem było to - ten nieznośny list,
który przyszedł w porannej poczcie! Jego lordowska mość
krytykował życie, jakie obecnie wiodła: Niezamężna panna
nie może mieszkać sama!". Ale nie dość na tym. Poinfor
mował ją, iż znalazł na to sposób. A zatem poprosiłem
kuzynkę mej matki, niezamężną damę w podeszłym wieku,
by towarzyszyła ci aż do dnia ślubu. Lady Arabella Arbuthnot
przybędzie do Londynu za parę dni wprost ze swej posiad
łości w Bath. Powiadomię cię o dokładnej dacie i godzinie
jej wizyty i będę jej towarzyszył aż do twego domu".
Christina rzuciła bezgłośnie bardzo nieprzystojne prze
kleństwo i zgniotła list w dłoni. A więc sprowadzi jej do
domu jakąś zasuszoną starą jędzę, tak? Jeszcze zobaczymy!
Aaron wiele siÄ™ jeszcze nauczy na temat jej potulnosci. Na
razie nie jest jej mężem! A nawet kiedy będzie, nie pozwoli
się mu tak tyranizować.
Musi dać mu do zrozumienia, że nie jest bezmyślną
idiotką, jakich pełno w salonach Londynu. Po pierwsze,
rodzice nauczyli ją posługiwać się własnym rozumem. Po
drugie, tygodnie spędzone w Szkocji pozwoliły jej po
smakować większej niezależności, niż zaznała kiedykolwiek
w życiu. Nawet te męczące domowe obowiązki miały w tym
swój udział, a...
221
Christina zatrzymała się z gorzko-słodkim uśmiechem.
Oczami wyobrazni ujrzała obraz siebie, tkwiącej do góry
nogami w beczce na deszczówkę, Maire, która ją wyciąga,
zanosząc się śmiechem, a potem... Maire...
Po raz setny od opuszczenia Szkocji przełknęła łzy. Maire,
która zawsze była przy niej... Gdzie jest teraz? Czy już wyszła
za Jacques' a? Najprawdopodobniej, choć przez dwa tygodnie
żaden list nie zdąży dotrzeć z tak odległego miejsca...
Wiedziała także, że Maire i Jacques mieli pojechać do
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
