ďťż  
logo.png
ban.jpg
Wednesday, April 2nd, 2025 
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • razem.keep.pl
    • « M E N U »

    »

    » Index
    » Anderson Poul StraĚź Czasu Tom 1 StraĚźnicy Czasu
    » (Anderson Kevin J. Moesta Rebecca Miecze swietlne (mandragora76)
    » Barth Anderson The Magician and the Fool (v4.0) (pdf)
    » Anderson, Poul Sin Mundo Propio
    » Evangeline Anderson Butterfly Scales
    » Anderson_Caroline_ _Weekend_w_Szkocji
    » Anderson & Tucker Two in Time
    » Andersen Nexo Martin Matka
    » Courths Mahler Jadwiga Szczęście czeka na drugim brzegu
    » 045. Ferrarella Marie Pełnia szczęścia
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]

    jego rodziny, jak i jej.
    Ale wiedział, że dokonał już wyboru.
    Przypomniał sobie słowa babci:
     Zniło mi się, że gonisz za słońcem.
     Czy jest z tym związane jakieś niebezpieczeń-
    stwo, babciu?  zapytał wtedy.
     W pewnym sensie tak, ale pokonasz je, bo masz
    duszę wielkiego wojownika  odpowiedziała.
    Duszę wielkiego wojownika? Nie był tego taki
    pewien. Wiedział jednak, co musi zrobić. Ta wiedza
    niczego nie ułatwiała.
    Maxie wybrała czerwono-złote słońce. Poprosiła
    o wytatuowanie go wokół pępka.
    I wtedy przypomniał sobie ostrzeżenie babci.
     Nie można złapać słońca, nie parząc się przy
    tym.
    Rozdział dziesiąty
    Leżał obok Maxie, udając. Udając, że nic dla niego
    nie znaczyła, że gdyby byli kilka minut od Sedony,
    zabrałby ją prosto do więzienia i zostawił tam,
    a potem wziął pieniądze i wrócił do domu. Napiłby
    się zimnego piwa i podziękował swojej szczęśliwej
    gwiezdzie, że ma to już za sobą.
    Ciche dzwonienie jego telefonu komĂłrkowego
    spowodowało, że wyciągnął dłoń i otworzył klapkę.
    Spojrzał na Maxie, ale nie obudziła się.
     Halo?  Jego głos był zachrypnięty.
     Austin?
     Mama.  Usiadł w łóżku.  Coś się stało?
    Matka nigdy nie dzwoniła do niego, kiedy praco-
    wał, chyba że miała jakąś poważną sprawę.
     Nie dawałeś znaku życia od kilku dni. Wszyst-
    ko w porządku?
    W pogoni za szczęściem 215
     Nie martw się, mamo. Wszystko w porządku.
    Mam nad wszystkim kontrolę.
    Głos matki był stłumiony, kiedy powiedziała:
     Trzymaj się. Myślę o tobie.
    Odwrócił się, żeby Maxie nie słyszała tego, co
    powie.
     Kocham was wszystkie. Niedługo wrócę.
    Odłożył telefon na stolik i znów się położył.
    Zamknięcie oczu zintensyfikowało jej słodki za-
    pach. Ten słodki zapach, którego nigdy nie będzie
    mu za duĹźo i ktĂłrego nigdy nie zapomni.
    Na zewnątrz było cicho, nie licząc śpiewu pta-
    ków. Za to w jego wnętrzu panowała wrzawa. Ale
    cóż, sam jest sobie winny. Wiedział od początku, że
    ta dziewczyna to kłopoty.
    Dziękował tylko Bogu, że nie uczynił żadnych
    wyznań, z których nie mógłby się pózniej wycofać.
    Potrzebował jej, ale poddanie się temu wydawało
    mu się skakaniem prosto w ogień.
    Aatwo było marzyć. Kiedyś często to robił. Wyob-
    rażał wtedy sobie, że jego ojciec nie umarł i że wciąż
    byli rodziną. Marzył, że służy społeczeństwu jako
    agent FBI. Ale teraz nie umiał sobie wyobrazić
    żadnego dobrego wyjścia z tej sytuacji. Musiał ją
    zawiezć do Sedony, a jednocześnie chciał się stać
    częścią jej życia. Oszaleje przez tę dziewczynę.
    Cokolwiek zrobi, straci ją. Jeśli ją zawiezie do
    Sedony, straci ją. Jeśli ją puści, straci ją. Znów
    przegra i zostanie sam. Dobrze przynajmniej, Ĺźe
    216 Karen Anders
    matka zadzwoniła. Ten telefon przypomniał mu
    o obowiązku opiekowania się rodziną.
    Nagle zrozumiał, dlaczego pozwalał, żeby marze-
    nia przelatywały mu przez palce. Bał się straty, od
    kiedy stracił ojca, a potem matkę na rzecz ojczyma.
    Była w nim głęboka pusta studnia, którą mogła
    łatwo zapełnić Maxie. Chciał tego. Otworzył oczy
    i odwrócił głowę. Serce mu się ścisnęło i głęboko
    westchnął. Była przepiękna, gdy tak leżała naga,
    z gładkimi ramionami nad głową, z lekko roz-
    chylonymi słodkimi ustami i potarganymi, złotymi
    włosami.
    Sięgnął pod łóżko, gdzie schował kluczyk. Bardzo
    delikatnie otworzył kajdanki i położył je na stoliku
    nocnym.
    Potem poruszył się nad nią i dopadł jej ust, jakby
    były latarnią pośród ciemnej, zimnej i samotnej
    nocy. Jej usta były gorącym, wilgotnym zaprosze-
    niem, obietnicą sekretów i przyjemności. Rozdzielił
    brutalnie jej wargi językiem i zaczął poruszać nim
    wewnątrz jej ust. Jego atak spotkał się z entuzjaz-
    mem i życzliwym przyjęciem. Wzięła jego twarz
    w dłonie i przyciągnęła bliżej, wysyłając swój język
    na zwiady.
    Jęknął; był to dzwięk pełen głodu, wezwanie
    kierowane do jej serca. Odpowiedziała mu jękiem
    pełnym tęsknoty, który nie pozostawiał wątpliwo-
    ści co do jej uczuć.
    Klęcząc na łóżku między jej nogami, przyciągnął
    W pogoni za szczęściem 217
    ją do siebie. Objęła nogami jego biodra, a rękami
    szyję. Jej oczy były senne, zamglone, wypełnione
    czymś, o czym wiedział, że było tylko dla niego,
    a usta były pełne i wilgotne, nabrzmiałe od pożąda-
    nia, wygięte z rozkoszy. Czuł na piersi jej twar-
    de sutki. Miał wrażenie, że traci nad sobą kontrolę.
    A przecież był mężczyzną, który kierował własnym
    losem, miał władzę nad tym, co brał i dawał.
    Zcisnęła nogami jego biodra i wygięła się, piesz-
    cząc jednocześnie jego uda i pośladki. Potem zaś
    przesunęła rękę i ścisnęła mocno jego męskość.
    Zadrżał i jęknął, podnosząc biodra i wsuwając
    swój twardy członek w jej dłoń. Poczuł jej palce
    zaciskające się na nim, a następnie rozluzniające
    uchwyt. Wzdychał z każdym ruchem jej ręki. Jego
    członek stał się większy, a on stracił tę resztkę
    kontroli, jaką nad sobą jeszcze miał.
     Maxie.  Złapał ją za nadgarstek i przytrzymał [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kwiatpolny.htw.pl
    		•
    « S E A R C H »


    Cytat

    Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
    De minimis - o najmniejszych rzeczach.
    Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
    Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
    Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
    « C O P Y R I G H T   I N F O »
    © 2003 Nie trzymaj się kurczowo niczego, poniewaĹź wszystko podlega ciągłym przemianom.. Design by Templates For All.