|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
głosem na baterie.
Kiedy samolot Sophie Mol pojawił się na błękitnym jak niebo bombajsko-koczińskim
niebie, tłum naparł na żelazną barierkę, żeby więcej zobaczyć.
W holu przylotów panował rozgardiasz miłości i oczekiwania, ponieważ lotem
Bombaj-Koczin wracali do domu wszyscy PowracajÄ…cy z Zagranicy.
Ich rodziny przyjeżdżały ich odebrać. Z całej Kerali. Autobusami, po wiele godzin. Z
Ranni, z Kumili, z Wizhinjam, z Uzhawur. Niektórzy obozowali przez noc na lotnisku, mieli
ze sobÄ… jedzenie. Oraz chrupki z tapioki i chakka velaichathu na drogÄ™ powrotnÄ….
Kogo tam nie było - głusi ammoomas, swarliwi, artretyczni appoopans, zmarniałe
żony, intrygujący wujkowie, dzieci z biegunką. Narzeczeni do wyceny. Mąż nauczycielki
wciąż czekający na saudyjską wizę. Brzemienna żona druciarza. - Głównie klasa zamiataczy -
powiedziała posępnie Baby Koćamma i odwróciła wzrok, gdy jakaś matka, nie chcąc stracić
dobrego miejsca blisko barierki, wsunęła penis swego zaaferowanego niemowlaka do pustej
butelki, podczas gdy dziecko uśmiechało się i machało do otaczających go ludzi.
- Sssss - zasyczała matka. Najpierw gwoli perswazji, potem groznie. Lecz jej
chłopczyk uważał się za papieża. Uśmiechał się i machał, uśmiechał się i machał. Z penisem
w butelce.
- Nie zapominajcie, że jesteście ambasadorami Indii - powiedziała Baby Koćamma do
Rahel i Esthy. - Od was zależy, jakie będzie ich pierwsze wrażenie o waszym kraju.
Blizniaczo Dwujajowi Ambasadorowie. Ich ekscelencje ambasador Elvis Pelvis i
ambasador Patyczak.
W sztywnej koronkowej sukience i fontannie spiętej Love-in-Tokyo Rahel wyglądała
jak Lotniskowa Rusałka z okropnym gustem. Była obstąpiona przez wilgotne biodra
(podobnie jak pózniej, podczas pogrzebu w żółtym kościele) i niecierpliwe wyczekiwanie. Na
Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
sercu siedziała jej dziadkowa ćma. Rahel odwróciła się od wrzeszczącego stalowego ptaka na
błękitnym jak niebo niebie z kuzynką w środku i oto co zobaczyła: czerwonouste kangury z
rubinowymi uśmiechami kroczyły betonowo przez hol.
Raz i dwa.
Raz i dwa.
Długie płaskie stopy.
Lotniskowe odpadki w kubełkach na dzieci.
Najmniejszy wyciągnął szyję jak mężczyzni w angielskich filmach, którzy po pracy
poluzowują krawat. Zredni pogrzebał w swym worku, szukając długiego niedopałka
papierosa. Znalazł łupkę nerkowca w ciemnym plastikowym woreczku. Zaczął ją chrupać
przednimi zębami jak gryzoń. Duży zakolebał stojącą tablicą z napisem: Wita Was Keralski
ZarzÄ…d Rozwoju Turystyki z tancerzem kathakali wykonujÄ…cym namaste.
Na innej tablicy, nie rozkołysanej przez kangura, widniał napis: ymatiW an
mynnezroK użenbyW iidnI .
Ambasador Rahel zaczęła się pospiesznie przebijać przez tłum ludzi do swego brata i
współambasadora.
Spójrz Estha! Spójrz Estha spójrz!
Ambasador Estha nie spojrzał. Nie miał ochoty. Patrzył na podskoczne lądowanie z
termosem marki Orzeł pełnym wody z kranu na szyi i bezdenno-dennym uczuciem:
Pomarańczowo-Cytrynowy Mężczyzna wie, gdzie go znalezć. W fabryce w Ajemenem. Nad
brzegami Minaćal.
Ammu patrzyła z torebką.
Chacko z różami.
Baby Koćamma ze sterczącym pieprzykiem na szyi.
Potem wyszli bombajsko-koczińscy pasażerowie. Z chłodnego powietrza do gorącego.
Wymięci ludzie spieszyli do holu przylotów.
I oto są, Powracający z Zagranicy, w syntetycznych garniturach i tęczowych okularach
przeciwsłonecznych. Niosą w walizkach marki Aristocrat koniec nędzy i ubóstwa. Niosą
betonowe dachy do krytych strzechą domów i piecyki gazowe do łazienek swych rodziców.
Systemy kanalizacyjne i antyseptyczne zbiorniki na wodÄ™. Sukienki maksi i buty na wysokich
obcasach. Bufiaste rękawy i szminkę. Klucze do liczenia i szafy do zamykania. Apetyt na
kappa i meen vevichathu, których tak dawno nie jedli. Miłość i odrobinę za wstydzenia, że
członkowie rodziny, którzy wyszli im na spotkanie, są tacy... tacy... prostaccy.
Spójrz, jak oni się poubierali! Przecież chyba mieli jakieś stosowniejsze ubranie na
Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
lotnisko! Dlaczego Malajalanie mają takie okropne zęby?
A lotnisko! WyglÄ…da jak prowincjonalny dworzec kolejowy! Ptasie kupy na budynku!
Kangury całe poplute!
Ech, Indie schodzÄ… na psy.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
