|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
moją stronę przez trawnik (obcasy zapadały jej się w ziemię), wołając: - O mój Boże, Katie!
O Boże!
Zrozumiałam, że się wydało.
I zrozumiałam, że Tommy wygrał. Wygrał bezapelacyjnie.
Byłam skończona. Kompletnie skończona.
Co dziwne, czułam wyłącznie ulgę. No cóż, pomijając to, że Sidney mnie znienawidzi.
Bo prawdę mówiąc, chociaż jest totalnie płytka, zawsze była dla mnie dobrą przyjaciółką.
Nieco apodyktyczną, ale lojalną.
- Sidney. Posłuchaj. Mogę to wyjaśnić...
- O mój Boże - powtórzyła Sidney po raz trzeci, wyciągając rękę, żeby powyjmować
mi z włosów kawałeczki kory. - Wyglądasz zupełnie tak, jakbyś się całowała z jakimś
facetem za drzewem. Może to dlatego, że - o niespodzianko! - właśnie się całowałaś z jakimś
facetem za drzewem.
- Wiem - powiedziałam śmiertelnie poważnym tonem. - Jestem okropną osobą.
Rozumiem, że będziesz musiała powiedzieć Sethowi.
- Czyś ty zwariowała? - zapytała Sidney, pociągając za rąbek sukienki, która z
tajemniczych powodów podjechała mi w górę. - Wracaj do tego namiotu i popraw usta. Nie
wiem, coś ty sobie wyobrażała, całując się z facetem z obozu piłkarskiego na pięć minut
przed wyjściem na scenę. Aż tak dobrze się całuje? I w ogóle, skąd on wiedział, jak mam na
imię?
Wow. Nie połapała się. Jeszcze się nie połapała.
- Hm - mruknęłam kiedy Sidney chwyciła mnie za rękę i zaczęła ciągnąć w stronę
namiotu. - Nie mam pojęcia.
- To tak za wiele nie wiesz - skwitowała Sidney. - Co się z tobą dzieje? Odkąd
napatoczył się ten facet, zmieniłaś się w totalnego ananasa - zewnętrznie brunetka, ale w
środku typowa blondynka. Nie wyobrażaj sobie, że nie zauważyłam. I jak mogłaś zostawić
Setha samego? Utknął w kącie z Jenną Hicks. Opowiada mu o swoich teoriach na temat
społecznej anarchii, czy coś. Powinnaś wiedzieć lepiej niż ktokolwiek inny, że on ma słabość
do inteligentnych dziewczyn.
Wewnątrz namiotu sytuacja trochę się uspokoiła. Morgan, teraz kiedy miała już swoją
kalafonię, rozpływała się w uśmiechach i zalotnie zerkała na Erica (swój swego rozpozna). A
Eric chyba chętnie to wszystko łykał (Czemu nie? Wszystko co koncentruje się na Ericu,
bardzo się Ericowi podoba).
A Sidney chyba wybaczyła Dave'owi wypożyczenie smokingu w złym kolorze.
Wywnioskowałam to z tonu, jakim powiedziała do niego, wciągając mnie do namiotu:
- Znalazłam ją.
- Och, dobrze - mruknął Dave. Jadł placuszek z quahogami z tacy, którą Tłusta Mewa
najwyrazniej ofiarowała uczestnikom imprezy. - Hej, Katie. Co się stało z twoją szminką?
- Już ją poprawia - powiedziała szybko Sidney, chwytając mój plecak i rzucając mi go
w objęcia. - Seth, znalazłam ją.
Seth obejrzał się, nie przerywając ożywionej rozmowy z Jenną Hicks. Co było,
rozumiecie, nieco dziwne, bo przecież Seth nigdy nie rozmawiał z Jenną, kiedy jeszcze nosiła
te kółeczka w brwiach.
Ale nieważne.
- Och! - westchnął na mój widok. - Cześć, mała.
Uśmiechnął się. A ja czekałam. Czekałam na to uczucie nagłej miękkości w kolanach,
które dawniej ogarniało mnie, kiedy Seth się do mnie uśmiechał.
Chyba nie powinnam się dziwić, że nie nadeszło. To znaczy, biorąc wszystko pod
uwagę.
Albo ja, albo oni. Tak powiedział Tommy.
Ale czy w gruncie rzeczy nie jest tak, że wszystko się zawsze do tego sprowadzało?
- Moje panie. - Pani Hayes stanęła przy klapie namiotu od strony wejścia na scenę.
Wyglądała bardzo profesjonalnie w swojej różowej, wiązanej na karku sukni Lilly Pulitzer, z
dobranymi do całości butami i różową przepaską we włosach. - Wszystkie miejsca siedzące
są zajęte. Zostały już tylko stojące. To może być największa widownia w historii wyborów
Księżniczki Quahogów w Eastport, Bądzcie gotowe dać z siebie wszystko. Pamiętajcie o
uśmiechu. Panno Hicks, słyszała mnie pani? Uśmiech. A teraz chwila modlitwy?
Pani Hayes nie czekała na odpowiedz. Skłoniła głowę, więc wszyscy zrobiliśmy to
samo. Włącznie z dzwiękowcami, co moim zdaniem bardzo ładnie o nich świadczyło. Jeden z
nich nawet odstawił swoje piwo.
- Panie Boże - rozpoczęła modlitwę pani Hayes. - Prosimy, pobłogosław temu
konkursowi i wszystkim jego uczestniczkom. Prosimy, nie pozwól, żeby panna Hicks
zapomniała, gdzie ma stawać i spraw, aby puenty panny Castle miały dobrą przyczepność do
podłoża. I nie pozwól, żeby Bob schrzani! oświetlenie tak, jak w zeszłym roku. Amen.
- Amen - mruknęliśmy wszyscy, a Morgan na dokładkę jeszcze się przeżegnała.
- Dobra, dziewczyny - powiedziała rześko pani Hayes. - Czas Quahogów!
18
Dobra. No więc, rozumiecie, nie szło tak zle. To znaczy na scenie, w świetle
skierowanych na nas reflektorów, było gorąco. I można się było wykończyć nerwowo,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
