|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ki uspokajające. Ale teraz szybko ju\ pani wyzdrowieje!
Moje dziecko... wyszeptała Julia.
Siostra uspokoiła ją.
Wszystko jest w porządku. Nie straciła go pani.
Julia odetchnęła z ulgą i zaraz znów zapadła w głęboki
sen. Gdy znów się przebudziła, spoglądała na nią z góry
para zielonych oczu. Jej dłonie trzymały mocne męskie
ręce. To nie była pielęgniarka. To był Manuel!
Manuel,... biały koń westchnęła On mnie...
Tak, kochanie odpowiedział czule. Jego ko-
pyto ugodziło cię w głowę, kiedy rzuciłaś się na ra-
tunek Pablowi. Jemu nic się nie stało, ale ty była-
byś... Gdybym cię tak stracił... nie wiem, co bym ze sobą
zrobił.
Julia spojrzała na niego zdumiona: Bałeś się
o mnie... ?
Westchnął. Carlos powiedział mi, \e spodziewasz
się dziecka, naszego dziecka, kochanie! Gdy le\ałaś przede
mną i krwawiłaś, myślałem, \e wszystko stracone.
A wszystko tylko dlatego, \e nie mogłem się ju\ doczekać,
by pokazać ci twoją białą arabską klacz, która nie była
jeszcze dość oswojona.
Manuel, nie wiedziałam, \e... Z trudem przy-
chodziło jej wypowiedzieć choć słowo.
Wiem, powinienem był ci wcześniej o tym powie-
dzieć. Ale tak byłem zazdrosny o Juana, o to \e go
pocałowałaś. Właśnie wtedy chciałem ci o tym powiedzieć.
Chciałem wziąć cię \e sobą na wybieg i pokazać ci Blankę.
Ale gdy was zobaczyłem, zupełnie oszalałem z gniewu.
138
Juan nie jest przecie\ dla mnie nikim więcej, jak
tylko bratem, Manuelu rzekła Julia.
Mój mały brat tak\e na inną kwestię otworzył mi
oczy! Manuel uśmiechnął się. Wiedział, co czuję do
ciebie. Przekonał mnie, \e byłem głupcem nie mówiąc ci
tego wcześniej! Muszę się cieszyć i być wdzięcznym, \e
mam w końcu okazję ci o tym powiedzieć! Ukochana, od
początku nie istniała dla mnie \adna inna kobieta na
świecie. Gdy pierwszy raz stanęliśmy naprzeciwko siebie,
zakochałem się w twoich oczach. Twoje wielkie dziecinnie,
niewinne oczęta zupełnie mnie obezwładniły. Nie miałem
wcale zamiaru wszczynać nic przeciwko Mary. Zapom-
niałbym o całej sprawie szybko. Chciałem tylko zobaczyć
na własne oczy dziewczynę, która tak owinęła sobie wokół
palca mojego brata. A co się stało? Sam dałem się owinąć
Wokół palca. Od pierwszego wejrzenia zakochałem się
W tobie i poprzysiągłem sobie wziąć cię za \onę. Bez
ciebie moje \ycie nie miałoby sensu. Ja...
Julia wpadła mu w słowo:
Manuel} ja tak\e muszę ci coś powiedzieć...
Spojrzał na nią z błyskiem w oku.
Nie pozwolę ci odejść! Traktowałem cię zle, mówi-
łem rzeczy, które mogły cię zranić, ale nie mo\esz
zostawić mnie samego! Będziemy mieli dziecko, Julio!
Nasze dziecko! Razem we dwoje podtrzymamy ród del
Leonów! My dwoje! Kocham cię, Julio! Nale\ysz do mnie
i nie pozwolę ci odejść!
Manuel, posłuchaj mnie, proszę! Poło\yła mu
czule palec na ustach. Czy nie czułeś tego, \e i ja od
samego początku cię kocham? Najpierw strasznie się ciebie
bałam, ale po tym, jak pierwszy raz byliśmy ze sobą,
wiedziałam ju\, czego tak się boję. Moich własnych uczuć!
Nigdy niczego takiego nie prze\yłam, ale wiem, \e moje
marzenia tylko ty mo\esz spełnić. Manuel, ja cię kocham.
139
Wziął ją. ostro\nie w ramiona i szeptał jej do ucha
czułe słowa. Potem pocałował ją. Julia miała wreszcie
odwagę, by go spytać:
Manuel, co szeptałeś mi do ucha wtedy, w kaplicy,
po tym jak wsunąłeś mi na palec pierścionek? Nie
rozumiałam tych słów, ale bałam się spytać.
Uśmiechnął się zamyślony i jeszcze raz wypowiedział
te słowa: Moja \ono, nale\ysz tylko do mnie, mój
kwiecie o fiołkowych oczach, przebacz mi. " Uśmiechnęła
się szczęśliwa jak nigdy dotąd i pocałowała go. Wiedziała
ju\, \e przyszłość pod niebem Andaluzji nale\y do nich
dwojga.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
