|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
w słońcu ostatni przebłysk piękna przed rzezią. Aeb potwora zniżył się, po
czym zaczął poruszać się miarowo w bok, tam i z powrotem, wraz z zagłębianiem
się kłów. Szał darcia i kąsania. Potwór, usiłując zaspokoić swój wynaturzony głód,
rozrzucał wokół wydarte kawałki. . .
Gdy czerwieniejące promienie słońca oświetliły arenę rzezi i zniszczenia, po-
twór, nasyciwszy palący głód, uniósł swe nadęte cielsko i odleciał, pragnąc prze-
trawić potężną ucztę.
116
Chłodny wietrzyk owiał słabo człowieka, podwiewając poły jego peleryny.
Człowiek nieprzytomnie uniósł powieki, a gdy jego zakończenia nerwowe eks-
plodowały ostatnimi minutami popołudniowej drzemki, całym ciałem wstrząsnęła
straszliwa konwulsja. Vhintz ziewnął szeroko i podrapał się po ramieniu. Cmoka-
jąc i przeciągając się, podniósł księgę i schował ją ostrożnie do plecaka. Sztyw-
no wstał, przeciągnął się po raz kolejny, rozmasował plecy i wyruszył w stronę
następnego miasta, pozostawiając po sobie ogrzany fragment pniaka, odciśnięty
w trawie kształt człowieka i malutką kupkę przeżutego pożółkłego pergaminu.
Delikatny powiew wiatru uniósł strzępy, ukrywając je pod stertą zeszłorocz-
nych liści.
Nieopodal, trawiąc popołudniową biesiadę, chrapał cichutko mały mól książ-
kowy.
* * *
Na samym końcu ciemnego, wilgotnego, brukowanego zaułka kilkudziesięciu
najpodlejszych przestępców z całego fortu Knumm spędzało szaloną noc poza
domem.
Nie było w tym nic niezwykłego.
Zawsze spędzali noc poza domem.
Zawsze znalezli jakąś wymówkę.
Wykazywali się niesamowitą inwencją przy ich wymyślaniu. Jeśli nie było
nowego zbiega, którego przystanie do wesołej gromadki należało oblać, zawsze
wypadała rocznica przystania nowego zbiega do gromadki, czasem nowe mor-
derstwo do uczczenia, a czasem nawet rozrzutny złodziej, który stawiał kolejki,
by oblać łup z ostatniego włamania. W Królewskiej Czapie łatwo było znalezć
przyjaciela: był nim każdy nietrzymający noża przy twoim gardle, nerkach itp.
Przestępcy w forcie Knumm umieli się bawić. Zawsze przebywali w Czapie,
jak skrótowo określano lokal. Kochali tutejszą Atmosferę, a ona kochała ich.
Obowiązkiem było zajrzeć na imprezę. Nie uznawano żadnych wymówek. Na-
wet morderstwa, w tym własnego.
Tej nocy jak zwykle było tłoczno. Ichnaton Asasyn siedział przy stoliku do
gry w Czachy6 wraz z Aznarem Wykidajłą. Wokół stolika tłoczyła się zgraja pod-
rzędnych bandytów i złodziei.
Układaj! wrzasnął Ichnaton, przekrzykując gwar.
6
Czachy są grą, do której potrzebne są: płaska płyta kamienna o sześciu uzach, dwa niewielkie
toporki i zero zasad. No dobra, zasady istnieją, ale są w stu procentach zmienne i zależne od dwóch
czynników: a) kto potrafi głośniej wrzeszczeć; b) ile dotychczas wypił.
117
Aznar pochylił się, wrzucił monetę w bok stołu i zaczął układać to, co się na
nim pojawiło.
Barman Skroth m walczył z kilkoma wariatami, wykłócającymi się o cenę
ostatniej kolejki.
Reszta klienteli albo bawiła się oglądaniem zapasów przy barze, albo oszuki-
wała się nawzajem na tysiące sposobów przy małych stoliczkach, rozrzuconych
po mrocznym wnętrzu. Panowała wyśmienita Atmosfera, sprzyjająca byciu złym.
Ja rozbijam! pisnÄ…Å‚ Ichnaton, stajÄ…c twarzÄ… w twarz z Aznarem i dla lep-
szego efektu dzgając nożem trzech skradających się złodziejaszków. W powietrzu
pojawił się blady, czarny grymas. Atmosfera się nagrzewała.
Kiedy ją ułożył!
Czy ty siÄ™ KAÓCISZ? odparÅ‚ pytajÄ…co Ichnaton, bawiÄ…c siÄ™ nonszalanc-
ko przeszło trzynastocalowym nożem do patroszenia.
. . . eee. . .
Ja rozbijam powtórzył Ichnaton szeptem, który jednakże wszyscy sły-
szeli.
Przed nim, na płaskim kamiennym stole, leżało pięć sferycznych przedmio-
tów, ułożonych w przybliżeniu w trójkąt.
Wyprostował się, unikając niskich, dębowych belek, zacisnął zęby i opuścił
swój topór na najbliższą kulę. Gdy pękła, rozległ się dzwięk rozłupywanych kości.
Bandyci i złodzieje wyrazili okrzykami swoją aprobatę. Na stole szara masa
wymieszała się z krzepnącą już krwią i pociekła do uz.
Pierwsza! Cha, cha, cha! wrzasnął Ichnaton, podnosząc topór do dru-
giego uderzenia.
Tym razem pod ciosem pękły dwie czaszki świeżych nieboszczyków. Złodzie-
je oszaleli z zachwytu. Aktywny udział publiczności był żywotnym elementem
życia nocnego w Czapie. Jeśli nie rozbawiłeś publiki swoją grą, niebawem publi-
ka mogła zabawiać się tobą, i to niekoniecznie w jednym kawałku.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
