|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
słuchawkę. Naprawdę. - Z udaną pewnością siebie dodała:
- Dobranoc, Elizabeth. Do zobaczenia rano.
Jonas wziął od niej słuchawkę i odłożył na widełki.
- Co takiego masz mi powiedzieć?
- To trochÄ™ skomplikowane.
- Wbrew powszechnemu przekonaniu my, ludzie prości,
rozumiemy angielski. Musisz po prostu mówić wolno i nie
używać zbyt trudnych słów.
TEN TRZECI " 81
Zaskoczona jego sarkazmem, Alanna uprzytomniła sobie,
że zle to rozgrywa.
- Przykro mi, że Elizabeth nam przerwała.
- Nie ma sprawy. - Jego zazwyczaj łagodny głos miał
dziwnie chropawe brzmienie. - Lepiej przestań robić uniki
i zdradz mi to, o czym tak bardzo boisz się powiedzieć.
- Nie możemy wracać do domu razem, Jonas.
- Dlaczego? - Zmrużone oczy zalśniły lodowatym bły
skiem. - Ale czy muszę pytać?
- Nie jest tak, jak myślisz - zaprotestowała, sięgając po
żakiet. Mignięcie kremowej piersi na chwilę zakłóciło tok
myśli. Pożądanie. Złość. Strach. Doświadczał tych uczuć nie
raz, ale nigdy jednoczesnie. I, do diabła, nie było to przyjemne
doznanie.
Alanna potrafiła rozpoznać ślepy upór. Ale nigdy nie wi
działa go u Jonasa. Przeciwnie, zawsze uważała go za najspo
kojniejszego, najbardziej zgodnego człowieka na ziemi.
- Nawet nie starasz się tego zrozumieć, prawda?
- Wypróbuj mnie. - Jonas złożył ręce na piersi.
- Zgoda. Po jutrzejszej uroczystości w Różanym Ogro
dzie Mitch wraca do San Francisco.
- Nietrudno się tego domyślić. Chodzi o to, żebyśmy
w drodze powrotnej udawali, że się nie znamy, tak?
- To trochÄ™ bardziej skomplikowane.
- Ciekawe, dlaczego mnie to nie dziwi.
Nienawidziła jego szorstkiego głosu, chłodu, rezerwy, z ja
ką ją traktował.
- Jonas...
- Po prostu przestań to przeciągać, Alanno. Powiedz mi
wreszcie, co, u diabła, uknułaś z Elizabeth.
- Mitch zatrzyma siÄ™ w naszym domu.
- W naszym, to znaczy w twoim i moim? Czy w naszym,
czyli w twoim i Mitcha?
82 " TEN TRZECI
Poznała Jonasa kilka dni po kupnie domu. Wspólnie plano
wali każdy szczegół renowacji. Nieformalnie dom należał
w takim samym stopniu do Jonasa jak do niej. Nie chcÄ…c
okazać, jak bardzo te słowa ją zraniły, przeszła przez pokój do
stolika, na którym leżał klucz od apartamentu.
- Znasz odpowiedz.
Przerażony, rzucił bez zastanowienia:
- Myślałem, że znam. Ale to było przedtem, zanim twój
mąż zmartwychwstał.
- Były mąż - powiedziała cicho Alanna.
- Ja to wiem i ty też - odparował, przemierzając prze
strzeń między nimi trzema długimi krokami. - Ale kiedy,
u diabła, on się dowie, że nie jesteś już panią Cantrell?
Zamknął ją w pułapce między stołem a sobą. Alanna wy
czuwała siłę Jonasa, choć ich ciała ledwie się stykały. Po
ostatniej nocy nie była zaskoczona jego gwałtownością.
- Wkrótce mu powiem - szepnęła. - Jak tylko wyzdro
wieje. Dlatego też chciałabym, żebyś poleciał do San Franci
sco przed nami i zabrał z domu swoje rzeczy - wyrzuciła
z siebie gwałtownie. Ujęła jego twarz w dłonie. - Byłeś tak
cudownie wyrozumiały, Jonas. Tak cierpliwy. Daj mi jeszcze
trochÄ™ czasu. Zgoda?
Jonas nie miał najmniejszej ochoty być cierpliwy. Gniotąc
wargami jej usta, pocałował ją z całym powstrzymywanym
gniewem.
Od tego pocałunku zakręciło jej się w głowie. W oba
wie, że kolana jej nie utrzymają, Alanna przywarła do niego.
Zbyt szybko wypuścił ją z objęć. Wciąż drżąca, wpatrywa
ła się w niego przepełnionymi namiętnością oczami koloru
morza.
- Chcę, żebyś zapamiętała - powiedział -jak to smakuje.
Jak to odczuwamy. Oboje. - Wsunął dłoń pod jej żakiet i pie
ścił piersi przez cienką warstwę jedwabiu.
TEN TRZECI " 83
Zanim zdobyła się na odpowiedz, otworzył drzwi.
- Lepiej już idz, Alanno. Zanim ulegnę swoim najniższym
instynktom i przywiążę cię do mego łóżka. Gdzie, jak oboje
wiemy, jest twoje miejsce.
Wypcłinął ją na korytarz i zdecydowanie zamknął drzwi,
zostawiając za nimi oszołomioną, zdezorientowaną Alannę.
Rozdział
7
Jonas zdawał sobie sprawę, że zabranie rzeczy z domu
Alanny nie będzie łatwe. Nie spodziewał się jednak, że widok
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
