|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
neurotizjologicznym i wynikającej z nich konieczności przedstawienia odpowiedniej do wieku
oferty słuchowej (por. DiIIer 1998), Tylko wtedy, gdy dzieci otrzymają adekwatne bodzce do
nauki słuchu, będą mogły nauczyć się słyszeć. Mówi się, że większa część dzieci, więcej niż
90%, dysponuje dającymi się spożytkować resztkami słuchu. Ich zaktywizowanie jest zatem
obowiÄ…zkiem.
Jako trzeci i ostatni aspekt kształcenia materialnego wymieńmy rekwizyty towarzyszące
naszemu działaniu. Należą do nich radośnie kolorowe, zachęcające kostiumy, kulisy w formie
drzew naturalnej wielkości, chatka Baby Jagi ze wszystkimi akcesoriami, z możliwością
wejścia i wyglądania z niej, jak również odłamania z niej kawałka piernika. Wypełniający salę
zapach
piernikowej chatki jest przykładem na to, że umożliwiliśmy dzieciom naukę wszystkimi
zmysłami.
Naszym zdaniem powiązanie kształcenia formalnego i materialnego dzieci polegało na tym,
że mogły one same - poprzez doświadczenie materialnej strony - doświadczyć treści opery
"Jaś i Małgosia", a tym samym możliwe stało się kształcenie kategorialne. Krótko formułując:
"dzięki mojemu przeżyciu bajki, ona żyje we mnie". W odniesieniu do pojedynczego dziecka
możemy to sformułować w następujący sposób: dzięki mojemu przeżyciu jako Jaś, jako
Małgosia czy też jako Baba Jaga, bajka żyje we mnie. Stała się moją własnością. Mogę ją
sam po swojemu opowiedzieć. Stało się tak dzięki temu, że dzieci mogły wypróbować i
nauczyć się samodzielnego działania. Do tego dochodzi również otwarty rodzaj obchodzenia
się dzieci ze sobą nawzajem i z nami, dorosłymi. W tym objawiały się elementy, które Klatki
sformułował jako cele kształcenia: zdolność do stanowienia o sobie, zdolność do
współdecydowania oraz zdolność do solidarności. Stały się one możliwe do przeżycia w
dialogowym doświadczeniu Ja i Ty.
Jest to pytanie o osobiste nastawienie, na które odpowiedz przynosi podstawowa decyzja
antropologiczna o Ja i Ty w wychowaniu.
Bibliografia:
^ber M., Urdistanz und Bewhung, Monachium 1962. Buber M-. Oberdas Ei-deherische,
Monachium 1962. Buber M- °ber Chwaktererziehung, Monachium 1962.
Buber M., The Knowledge ofMan. Selected essays, Londyn 1988. Buber M., Friedman N.,
The Knowledge of Mań. Appendix: Dialogue between Martin Buber
and Cali Rogers, Baltimore University 1988.
Buber M., Das dialogische Prinzip. Ich lind Dii. Zwiesprache. Die Frage an den Einzelnen.
Eleinente des Zwisclienmensclilichen, Gerlingen 1994.
Buber M., Bildung wid Weltanschauung, [w:] Reden iiber Erziehung, M. Buber (red.),
Gerlingen 1995.
Danner H., Martin Buber - Dialogische Erziehung żur Yerantwortung, [w:] Zum Menschen
erziehen, H. Danner (red.), Frankfurt 1985.
Diiier G. (red.), Hórgerichtetheit in der Praxis, HVA HD 1998. Diithey W., Pcidagogik.
Geschichte und Grundlinien des Systems. Gesammelte Schriften,
Getynga 1961.
Diithey W., Erleben, Aitsdruck und Yerstehen. Gesammelte Schriften, Stuttgart - Getynga -
Zurych 1965.
Fautz Ch., "Die Bedeulung des Bildungsbegriffes fur die bildungstheoretische Didaktik nach
Wolfgang Klafki" (nieopublikowany manuskrypt), Heidelberg 1998.
Fornefeid B., "Walir - Nehinen" und "Sinn - Stiften" des (hehinderten) Menschen.
Antropologisch -padagogische Aspekte kindlicher Kenntnisgcwinnung, "Behinderte" 1991, nr
3.
Fornefeid B., Das schwerstbehinderte Kind und seine Erziehung. Beitrage " w einer Theorie
der Erziehung, Heidelberg 1995.
Horsch U., Erziehung ohne Bezieliung? Ein Beitrag żur Theoriebiidung in der Gehorlosenpii-
dagogik, [w:] Kann inan Bliimen wachsen horen? U. Horsch (red.), Heidelberg 1995.
Horsch U., Wie das Kind sprechen lernt. Amnerkungen w Theorie des Spracherwerbs,
"HÓRPAD" 1997, nr 2.
Horsch U., Liehe ist Yerantwortung eines Ich fur ein Du. Fragen an lnem Du im erzieheri-
schen Prozess, "HÓRPAD " 1998(a), nr l.
Horsch U., Yerantwortung haben, heifit Antworten gehen, [w:] Hórschadigung als kritisches
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
