|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zbliżył się do niej tak, że Heather poczuła bijące od niego ciepło. -
Gdy Ibra dowiedziała się, że jest nieuleczalnie chora, wpadła w
przerażenie nie wiedząc, jaki los spotka jej syna. Tylko dlatego
zdecydowała się powiedzieć prawdę mojemu dziadkowi.
- Dzięki Bogu, że podjęła taką decyzję!
- Zgadzam się z tobą - mruknął Nick. Spojrzał na nią tak
przenikliwym wzrokiem, że dziewczyna się zmieszała.
- Przepraszam, pani Martin, gdzie mam postawić ciastka? -
przerwał im jakiś głos.
Heather zupełnie zapomniała o zbliżającej się lekcji. Im więcej
wiedziała o Nicku, tym bardziej chciała dowiedzieć się czegoś
jeszcze, nawet jeśli każda wzmianka o Ibrze wywoływała ból w jej
sercu.
- Proszę, niech pani wejdzie, pani Gutierrez - powitała z
uśmiechem wchodzącą uczennicę. - Niech pani postawi wszystko na
tamtym stole. - Wskazała na nakryte obrusem biurko. - Wszystko u
pani w porzÄ…dku?
- Tak, dziękuję. - Ciemnowłosa kobieta uśmiechnęła się do
nauczycielki i zerknęła na Nicka z wyraznym zaciekawieniem. -
Zaraz wracam, tylko przyniosÄ™ prezent.
Postawiła na stole tacę z ciastkami i wyszła z klasy. Heather
spojrzała na Nicka, który zdążył tymczasem pośpiesznie sprzątnąć
resztki ich posiłku.
- Jeśli chcesz, możesz zostać i wziąć udział w naszej uroczystości -
zaproponowała. Usiłowała przekonać samą siebie, że wystąpiła z
tym zaproszeniem z czysto zawodowej uprzejmości.
- Nie mogę. - Nick potrząsnął głową. - Jeśli jakimś cudem Branko
zdecyduje się przyjść dziś do szkoły, to gdy zobaczy mój samochód,
natychmiast ucieknie. Poza tym to wasza klasowa uroczystość. Nie
chciałbym w niej przeszkadzać ani zakłócać swoją osobą waszego
spokoju.
Heather nie odważyła się powiedzieć, że jej spokój został już
63
RS
przez niego skutecznie zakłócony.
- Proszę, wez te mapy. Do soboty będziesz miał dość czasu, aby
dokładnie zapoznać się z okolicą.
- Nie czekając na odpowiedz, zwinęła rulony, wsadziła je do
tuby i podała Nickowi. Miała nadzieję, że nie zauważy, jak drżą jej
ręce.
- Zadzwonię do ciebie, żeby ustalić wszystkie szczegóły -
powiedział Nick, obrzucając uważnym spojrzeniem całą jej postać.
Heather poczuła, jak ogarnia ją fala ciepła. - Wracając do domu, jedz
ostrożnie. Zapowiadali burzę.
- Przyda się trochę deszczu. Dawno nie padało - odrzekła.
Stanowczo wolałaby, żeby jej głos brzmiał nieco pewniej. - Jeśli
Branko pojawi siÄ™ w klasie, natychmiast ciÄ™ zawiadomiÄ™.
- Mam przeczucie, że nic takiego nie nastąpi - odpowiedział
Nick, a zmarszczki na jego czole jeszcze się pogłębiły. - Szczerze
mówiąc, boję się, że stało się coś poważnego.
- Co takiego?
- Kiedyś sam znalazłem się w takiej sytuacji jak Branko, wiec
wiem, co on czuje - powiedział Nick. Spojrzał Heather prosto w oczy.
- Jeśli nie pogodzi się z tym, że go odrzuciłaś, nikt nie będzie w stanie
zrozumieć go lepiej niż ja.
64
RS
ROZDZIAA SZÓSTY
Heather oparła się o najbliższe biurko. Co Nick chciał przez to
powiedzieć? %7łe boi się, iż tęsknota do Heather będzie dla Branko tym
samym, czym jego własne cierpienia wywołane uczuciem do Ibry?
Jak mógł stawiać znak równości między swoją miłością a
zadurzeniem nastolatka?
Teraz, gdy dowiedziała się czegoś o uczuciach Nicka, przestała
odczuwać podniecenie na myśl o wspólnej wyprawie na
poszukiwanie Branko. Radość ustąpiła uczuciu przygnębienia i
pustki. Na szczęście jednak nie dane jej było zbyt długo oddawać się
ponurym myślom, bo oto w klasie pojawili się kolejni uczniowie.
Każdy przyniósł coś do jedzenia lub picia oraz drobne prezenty dla
Chenga.
Oczywiście zwrócono uwagę na fakt, że Branko znów nie ma w
klasie. Heather skłamała, że dzwonił, żeby powiedzieć, że jest chory.
Nie miała ochoty, żeby jego nieobecność stała się przedmiotem
dyskusji i spekulacji. Zamyśliła się tak głęboko, że niewiele
brakowało, a przegapiłaby moment, gdy do klasy wszedł Cheng. Gdy
zrozumiał, że wszystko zostało zorganizowane na jego cześć,
rozpromienił się ze szczęścia, a widok jego uśmiechniętej twarzy
napełnił serce Heather prawdziwą radością.
O wpół do dziewiątej uroczystość dobiegła końca. Cheng
rozpakował prezenty, wylewnie wszystkim podziękował i obiecał, że
wkrótce przyprowadzi do klasy pozostałych członków rodziny, a
wśród nich oczywiście małego synka. Uczniowie kolejno pożegnali
się i udali się do domów. Parę minut po dziewiątej Heather została
sama. Skończyła sprzątanie, zamknęła klasę i wyszła na zewnątrz.
Gdy spojrzała na niebo, nie miała wątpliwości, że zaraz zacznie
lać. Przypomniała sobie ostrzeżenie Nicka, żeby jechała ostrożnie.
Ciemne, ciężkie chmury zwiastowały burzę.
Heather wróciła do Spokane w rekordowym czasie. Starała się
jechać jak najszybciej, żeby zdążyć przed ulewą.
65
RS
Gdy przyjechała do domu, zastała w nim brata z żoną. Cała
rodzina była bardzo ciekawa, jak przebiegła rozmowa z Nickiem.
Heather była jednak zbyt przybita, żeby wdawać się w jakiekolwiek
szczegóły. Opowiedziała im tylko o planie wspólnej wyprawy w
rejon Coeur d'Alene, w imieniu Nicka podziękowała Jayowi za mapy,
po czym wymówiła się zmęczeniem i uciekła do swojego pokoju.
- Hez, co się stało? yle się czujesz? - spytał Jay zaglądając do
sypialni.
- Nie, wszystko w porządku. Po prostu ta uroczystość okazała
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
