|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
balustrady.
Zuzanna zapiszczała, natychmiast zapinając mocniej pasy i
wcisnęła się w swój fotel.
Remy zaklął pod nosem i zaczął walczyć z kierownicą.
- Co robisz, do diabła? - zawołała Letycja z tylnego
siedzenia.
Zuzanna wynurzyła się ze swojego fotela i spojrzała w szybę.
W tym samym momencie obok pojawiło się auto, które
zbliżywszy się do nich na niebezpieczną odległość, próbowało
zepchnąć ich z drogi. Oba samochody przywarły do siebie
bocznymi drzwiami z taką siłą, że z metalowych karoserii
posypały się iskry.
Zuzannę przeszył dreszcz na myśl, co mogłoby się stać,
gdyby atakującemu człowiekowi powiódł się jego plan. Gdyby
uderzyli w balustradę, pędząc z taką szybkością, skutki byłyby
dla nich tragiczne.
Nagle samochody rozdzieliły się i przeciwnik ruszył do
przodu, zostawiając ich szybko w tyle. Zuzanna próbowała
124
RS
odszyfrować tablicę rejestracyjną auta, ale ciemna zasłona kurzu
rozciągająca się przed nią uniemożliwiła to zadanie.
Jeszcze nie zdążyła ochłonąć mocno zdenerwowana całym
zajściem, kiedy samochód znów pojawił się przed nimi.
- Zapnij mocniej pasy - zawołał Remy i nacisnął na gaz.
11
Miał wspaniałe wyczucie odległości. Po chwili znajdowali się
już za samochodem przeciwnika. Usłyszeli tylko pisk opon i
zobaczyli, jak kierowca kładzie się na kierownicy, przyspiesza i
znika wśród kilku innych aut.
- Remy - szepnęła Zuzanna i bezwiednie wyciągnęła do
niego dłoń.
Natychmiast zdjął jedną rękę z kierownicy i mocno ścisnął
wyciągniętą dłoń Zuzanny. Jego palce były ciepłe i delikatne.
Spojrzał na nią i zapytał.
- Dobrze się czujesz, chere?
Pod maską spokoju starała się ukryć przeżyty szok,
rozkojarzony umysł i paniczny skrach.
- Tak. Wszystko w porządku. A ty?
- W porządku.
Uśmiechnęła się do niego, a on odwzajemnił uśmiech,
którym okazywał jej chęć opieki, pomocy i jeszcze czegoś, czego
nie potrafiła bliżej określić.
Uśmiechnął się do niej jeszcze raz, a potem znów skierował
uwagę na drogę.
Nagle Zuzanna pomyślała o Letycji. Odwróciła się więc
szybko, całkowicie przestraszona.
- Babciu!
- Wreszcie ktoś sobie o mnie przypomniał! - zawołała Letycja.
Zdążyła już usiąść wygodnie i właśnie przygładzała rozrzucone
125
RS
włosy. - Czuję się świetnie, chociaż ten facet odebrał mi co
najmniej dziesięć lat życia.
Zuzanna odetchnęła z ulgą.
- Powinienem to przewidzieć - mruknął Remy
- Kiedy wpadł na nasz ślad? Jak ci się wydaje? - zapytała
Zuzanna.
- Myślę, że kręcił się przy nas od samego początku. Na
pewno obserwował autostradę. Prowadził samochód z
niedozwoloną prędkością, a my nawet tego nie zauważyliśmy.
Poczuła ostry ból w okolicy żołądka.
- A inni?
- Trafne pytanie. Sam jestem ciekaw...
- Nie zatrzymamy kierowcy? Nie doprowadzimy go do
aresztu? - zapytała Letycja.
- Nie - zawołali równocześnie.
- Jeśli go zatrzymamy - powiedział Remy - stracimy
dodatkowo mnóstwo czasu na zwyczajową policyjną procedurę.
Ross będzie nas miał. Inni też zjadą się, żeby mu pomóc. A
propos innych, to ten atakujący nas facet nie wyglądał wcale na
zranionego. Zresztą, wracając do tematu, nie jesteśmy
przygotowani na przewóz więzniów tym samochodem i w ogóle. A
poza tym zapewniam cię, Letycjo, że nie jest to wcale miłe
zajęcie.
- Broni też nie masz przy sobie, a więc co dalej proponujesz?
Zuzanna spostrzegła błyszczący z dala znak granicznego
przejścia międzystanowego.
- Przybieramy teatralne miny i przejeżdżamy - powiedziała,
wyjmując dłoń z jego ręki.
- Dokładnie tak - przytaknął jej Remy.
Skręcił właśnie w kierunku przejścia. Zobaczyli migoczące w
dali światła rampy.
Zuzanna spojrzała na swoje palce, które Remy przez cały
czas trzymał w dłoni. Nie drżały z wrażenia... ani z miłości.
- Gdzie jesteśmy? - zapytał.
126
RS
- Boonsboro - odpowiedziała Zuzanna, studiując badawczo
mapę leżącą na jej kolanach.
- A dokładniej, gdzie to jest?
- Zachodni Maryland. Mieścina wydaje się być obskurna i
antypatyczna.
- Określenia dobre także dla mnie - powiedziała Letycja i
wzruszyła ramionami. - Ja też mam prawo taka być. Jestem już
stara. Czuję się zagubiona i spisana na straty.
Remy zaklął w duchu. Był za bardzo zmęczony, żeby ją
pocieszać. Wszyscy troje potrzebowali odpoczynku, ale właśnie
teraz był on niemożliwy.
Przez ponad połowę nocy pokonali dzikie tereny zachodniej
części stanu Maryland, trzymając się przez cały czas kierunku
południowo-wschodniego. Dwupasmowe drogi i tylko małe
miasta na trasie ułatwiały im dokładne obserwowanie ruchu.
Zaczynało świtać. Nikt za nimi nie jechał. Remy był tego
pewny.
Pomyślał jednak, że skoro raz już ich odnalazł - może to
zrobić ponownie. Z taką ewentualnością też muszą się liczyć.
Obie kobiety zaczynały właśnie poważną wymianę zdań.
- Zgubiliśmy się trochę, moje panie - powiedział Remy,
próbując w ten sposób załagodzić powstały konflikt.
- Wcale nie - powiedziała dobitnie Zuzanna. - Jesteśmy w
Boonsboro.
- Zagubieni w Boonsboro - dodała teatralnym głosem
Letycja.
- Ale to jest Boonsboro - znów powiedziała Zuzanna, mocniej
akcentując nazwę miejscowości.
- Najpierw musimy zmienić samochód. Potem odpoczniemy -
powiedział Remy.
Po chwili już parkował w dole ulicy. Odwrócił się do Letycji i
powiedział:
- Wiesz, co masz robić, prawda?
Zdegustowana podniosła do góry brwi.
127
RS
- Mam się zająć wynajęciem samochodu - prawie jęknęła.
Zuzanna spojrzała na Remy'ego, a potem ujęła babkę za
rękę.
- Nie martw się. Wszystko będzie w porządku pocieszyła
ją.
Letycja pocałowała wnuczkę w policzek, wysiadła z auta i
pomaszerowała w górę ulicy.
Remy nie odezwał się do Zuzanny, zanim babka nie
uniknęła za rogiem.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
