|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
do domu. Będziemy na niego czekali. Kupiłem trochę
jedzenia, żeby wystarczyło na parę dni. Chociaż wątpię,
czy aż tyle czasu razem spędzimy. Lowell Kincaid jest
sprytnym facetem.
O czym rozmawialiście, gdy musiałeś przez wiele go
dzin siedzieć z facetem, który cię trzyma na muszce?"
To samo pytanie wróciło pózniej, gdy Sara już od kilku
godzin siedziała nieruchomo na kanapie przed wygasłym
kominkiem. Obawiała się nawet, że zdrętwiała jej jedna
stopa. Kiedy poruszyła się lekko, żeby to sprawdzić,
Vaughn rzucił jej ostre spojrzenie.
- Wybierasz siÄ™ dokÄ…dÅ›?
- Do łazienki, jeśli nie ma pan nic przeciwko temu
- mruknęła, wstając powoli.
Poczuła mrowienie w lewej nodze, która, na szczęście,
nie odmówiła całkowicie posłuszeństwa.
Vaughn przyjrzał jej się uważnie.
- Nie mam. Sprawdziłem, że stamtąd nie można uciec.
OCZEKIWANIE 159
I nie szukaj brzytwy ani nożyczek. Mogłabyś się ska
leczyć.
Sara odwróciła się i poszła do łazienki. Zamknęła za
sobą drzwi i oparła się o umywalkę, wpatrując się w lu
strze w swoją zmęczoną twarz.
Musi coś zrobić. Nie zniesie takiego długiego czekania.
Co właściwie mówił Adrian o cierpliwości? Jej nie przy
niosła nic oprócz zdenerwowania, choć Vaughn zachowy
wał się zupełnie spokojnie. Rzeczywiście był zawodow
cem. A przynajmniej takiego udawał. Sara nie miała
w tych sprawach doświadczenia i trudno jej było osądzić.
Vaughn potrafił czekać, ale czy robiłby to, gdyby wie
dział, że istnieje szybszy sposób dotarcia do celu? Już raz
spróbował przyspieszyć rozwój wypadków, kiedy sprowo
kował wuja Lowella do wyjazdu na Hawaje. Gdyby Sarze
udało się wmówić mu, że istnieje jakiś inny sposób, oprócz
czekania na wuja, może by się na to złapał. Sara ochlapała
twarz zimną wodą, wytarła ręcznikiem i przypomniała so
bie, że Adrian obiecał wrócić póznym popołudniem. Choć
właściwie jak mógłby wrócić, jeśli rzeczywiście poleciał
do Meksyku?
Wychodząc, zostawiła włączony alarm, gdyby zatem
Adrian wrócił, a ona z Vaughnem byli w środku, od razu,
już kilkadziesiąt metrów od domu zorientowałby się, że
coś jest nie w porządku. Ten pomysł chwyciłby tylko pod
warunkiem, że Adrian ma zamiar wrócić. Bóg raczy wie
dzieć, gdzie się podziewa wuj Lowell.
Sara oderwała się od lustra, dochodząc do wniosku, że
w żadnym wypadku nie może czekać z założonymi rękami
na rozwój wypadków. Nie miała złudzeń co do Vaughna.
160 OCZEKIWANIE
Jeśli zechce, zgwałci ją, a potem, kiedy już się dowie
wszystkiego od wuja Lowella, zabije. Tylko powrót Adria
na może ją uratować.
Legendy i rzeczywistość. Jak kobieta może je od
różnić?
Z ciężkim sercem wyszła z łazienki i wróciła do salonu.
Kiedy siadała na kanapie, w oczach Vaughna ujrzała błysk
zainteresowania. Nie, stanowczo nie może spędzić tu
z nim całej nocy.
- Niedługo będziemy musieli ustalić, gdzie kto śpi
- stwierdził, rzucając na podłogę gazetę. - To może być
bardzo ciekawe.
- Naprawdę? Zpi pan z pistoletem w ręce?
Vaughn roześmiał się.
- Och, jak już cię zwiążę, mogę odłożyć broń. Będziesz
wyglądać szalenie interesująco.
Sara zadrżała.
- Nie mam zamiaru dzielić z panem łóżka.
- Być może potrafię cię zachęcić.
- Wątpię. Niedługo wychodzę za mąż.
- Naprawdę? Za kochasia, który właśnie wyjechał?
Najpierw musisz go znalezć.
- Złoto, którego pan szuka, ma być prezentem ślubnym
od wuja - powiedziała Sara, starannie dobierając słowa.
Vaughn obrzucił ją uważnym spojrzeniem.
- Co ty właściwie wiesz o skarbie Kincaida?
- Mniej więcej tyle samo co pan - odparła Sara, wzru
szajÄ…c ramionami. - Zna pan wuja. Lubi od czasu do czasu
rzucić jakąś aluzję.
- Kincaid nigdy niczego nie robi bez powodu. Mimo
OCZEKIWANIE 1 6 1
swej dobrodusznej powierzchowności jest sprytnym
i ostrożnym człowiekiem. Jeśli napomykał ci o złocie, to
znaczy, że naprawdę ma do ciebie zaufanie.
- Wuj, poza tym, że jest sprytny i ostrożny, lubi robić
plany na przyszłość - dodała z premedytacją Sara. -
Chciał, żebyśmy z Adrianem wiedzieli co nieco na temat
złota i mogli je znalezć, gdyby przypadkiem jemu coś się
stało.
Vaughn pochylił się w jej stronę, nie odkładając pis
toletu.
- To, co mówisz, jest bardzo ciekawe. Bardzo. Rzuca
nowe światło na całą sytuację. Do tej pory zakładałem, że
oprócz Kincaida nikt nie wie o złocie. Z drugiej strony,
twój wuj rzeczywiście nie lubi zostawiać niczego losowi.
Dlaczego Saville myślał, że uda mu się znalezć złoto?
Ciekaw jestem, z kim chce się skontaktować po wyjezdzie
z Mexican?
Sara przygryzła wargę, obserwując Vaughna z obawą
i namysłem.
- Zaproponuję panu pewien układ - powiedziała
cicho.
Vaughn lekko uśmiechnął się, ale Sara oczyma
wyobrazni zobaczyła, że tego prostaka wewnętrznie aż
skręca ze śmiechu z powodu jej naiwności. Ze złości o ma
ło nie zazgrzytała zębami.
- SÅ‚ucham ciÄ™, Saro.
- Jeśli... Jeśli pokażę panu, gdzie są schowane wska
zówki, czy wezmie je pan i odejdzie?
- Gdybym miał mapę z zaznaczonym miejscem, gdzie
jest ukryte złoto, nie miałbym po co tu siedzieć.
162 OCZEKIWANIE
- Te wskazówki są w domu Adriana.
- W domu twojego kochasia?
- Wychodzę za niego za mąż. Wuj Lowell dał każdemu
z nas kopię mapy. Jeśli Adrian naprawdę poleciał do Me
ksyku, na pewno zabrał swoją kopię ze sobą. Ale mam
własną. A przynajmniej mam informacje, dzięki którym
dotrę do złota. Nie jestem pewna, czy to jest mapa.
- Sam nie wiem, czy ci wierzyć, czy nie - rzekł po
dłuższej chwili Vaughn.
Sara zacisnęła pięści.
- Mogę panu pokazać.
- Najpierw musielibyśmy pojechać na tę cholerną wy
spę, co? Nie lubię wysp. Na wyspie można wpaść w pułap
kę. Za mało jest dróg ucieczki.
- Myślałam, że chce pan osiąść na wyspie.
- O, to zupełnie inna sytuacja. Będę miał własne środki
transportu.
- To znaczy, że nie interesują pana informacje, które
wuj mi przekazał?
Vaughn milczał przez długi czas, po czym wreszcie
podjÄ…Å‚ decyzjÄ™.
- Jeśli mówisz prawdę, sprawy staną się znacznie pro
stsze, choć nadal mam pewne wątpliwości. Z drugiej stro
ny, twój kochaś poleciał na drugi koniec świata i bardzo
chciałbym wiedzieć, dlaczego. Kto wie, kiedy Kincaid się
tu zjawi. - Przymknął oczy, bębniąc palcami po poręczy
fotela. - Nic się nie stanie, jeżeli sprawdzę, czy mówisz
prawdę. Jazda na wyspę nie zajmie nam dłużej niż parę
godzin.
Sara, czekając na ostateczną decyzję, wstrzymała od-
OCZEKIWANIE 163
dech. Czy chciwość pokona cierpliwość i ostrożność
Vaughna?
Kiwnął głową.
- Dobrze, Saro. Pojedziemy na wyspÄ™. Ostrzegam ciÄ™
jednak, że jeśli mnie oszukałaś, sprawy przyjmą bardzo
nieprzyjemny obrót, zarówno dla ciebie, jak i dla twego
wuja. I przypuszczalnie dla twojego kochasia.
- Nie kłamię - stwierdziła z wielkim przekonaniem.
- Wiem, gdzie jest schowana moja kopia. Zdałam sobie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
