|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Rozumiem, że z Kyle em wszystko w porządku?
95
R
L
T
Tak, nic mu się nie stało, nie ma nawet zadrapania. potwierdził.
Najwyrazniej ktoś czaił się na szczycie góry i zestrzelił samolot. Wszyscy
przeżyli katastrofę opuścili miejsce wypadku i ukryli się przed rebeliantami.
Dlatego akcja ratunkowa trwała trochę dłużej.
Dla twojego brata te godziny musiały być potwornie długie.
Nawet nie chcę o tym myśleć.
To jasne. Sebastian wolał zamknąć przeszłość i żyć przyszłością, jakby
nic się nie stało. Marianna pogładziła szafę z otwartymi drzwiami. Spojrzała
na sukienkę, w którą ubrali Sophie do chrztu. Poczuła znów taki ból, jakby to
działo się ledwie wczoraj, i pozazdrościła Sebastianowi selektywnej amnezji.
On tymczasem wskazał na torby leżące w kołysce.
Widzę, że zrobiłaś zakupy dla dziecka.
Spojrzała na wypchane torby, pełne różowych ciuszków, i pomyślała o
łzach, które jej towarzyszyły podczas ostatniej wyprawy na zakupy. Do diabła
z zapomnieniem. Dłużej nie może udawać. Jeśli Sebastian naprawdę chce
odbudować ich związek, musi zaakceptować również jej wady i słabości.
Musi jej pokazać, że chce się zmienić.
Zdjęła rękę z jedwabistej sukienki do chrztu, odwróciła się do
Sebastiana i dając upust bólowi, spytała:
Myślisz o niej czasem?
96
R
L
T
ROZDZIAA DZIESITY
Czy czasem o niej myśli?
Pytanie Marianny zadziałało jak ogień, który parzy ciało i duszę. Nie
musiał dopytywać, kogo miała na myśli. Przysiągłby, że na samo
wspomnienie imienia Sophie słyszy jej gaworzenie w kołysce. Siłą woli
rozprostował zaciśnięte na podłokietnikach palce, nim całkiem zdrętwiały.
Przez moment chciał zakończyć tę rozmowę. Ale jeśli mu zależało na
znalezieniu wspólnego języka z Marianną, nie mógł powtarzać dawnych
błędów. Musiał przyznać, że jego niechęć do dzielenia bólu z żoną wy kopała
między nimi przepaść.
Cały czas myślę o Sophie odparł schrypniętym głosem.
Nawet gdy próbował o niej zapomnieć, nie wspominać jej imienia,
wciąż się zastanawiał, czy jest nakarmiona, czy nie zmarzła albo się nie
przegrzała. Czy jest dostatecznie często przytulana. Czy jest dość kochana.
Marianna stanęła przed kołyską, ściskając opuszczoną barierkę.
Za kilka dni kończy roczek.
Pamiętam.
Marianna sięgnęła do jednej z toreb z zakupami i wyjęła maleńką
różową sukienkę, delikatnie dotykając białych stokrotek na kołnierzyku.
Parę dni temu wybrałam się do sklepu, żeby jej coś kupić. Oderwała
metkę i sięgnęła znów do torby.
Wiem, że nie mogę jej tego dać, ale chciałam... Po prostu musiałam
jakoś uczcić jej urodziny.
Wyjęła z torby szmacianą lalkę, oderwała metkę i odłożyła zabawkę na
bok.
97
R
L
T
No i zrobiłam zakupy. Przytuliła do piersi mały kostium kąpielowy,
różowy w żółte, niebieskie i zielone ryby. Przekażę to wszystko fundacji
dobroczynnej.
To miły gest. Powinien był pomyśleć o corocznym datku na cześć
Sophie. Na szczęście jeszcze nie było na to za pózno. Zrozumiał, że choć
bardzo starał się zapomnieć, nadal, w całkiem nieoczekiwanych momentach
Sophie powracała w jego myślach. Co jeszcze kupiłaś?
Więcej ubranek, oczywiście. Sukienki i praktyczne ciuszki do zabawy
w parku. Zliniaki i buciki. Wyciągnęła z torby pluszowego misia i przytuliła
go. No pluszaka w tym sklepie, gdzie wybiera się wzór, a oni ci go
wypychają.
Kiedyś rozmawialiśmy o tym miejscu. Pamiętał, że Marianna
marzyła, by któregoś dnia urządzić tam dla Sophie przyjęcie urodzinowe.
Marianna patrzyła nieobecnym wzrokiem, głaszcząc pluszowego
zwierzaka.
Zanim go wypchają, dostajesz do ręki maleńkie czerwone serduszko,
żeby pomyśleć jakieś życzenie, a potem umieszczają je w zabawce. Aza
zalśniła w jej oku, mocniej przytuliła misia. Zażyczyłam sobie, żeby Sophie
była szczęśliwa i bezpieczna.
Sebastian poczuł ciężar na piersi, westchnął, usiłując powstrzymać
zalew obrazów z przeszłości.
Zabijasz mnie, Marianno.
Wybacz. Lekko się odwróciła i posadziła misia w rogu kołyski.
Nie powinnam była tyle gadać. Wiem, że wolisz nie poruszać tego tematu.
Nie o to chodzi przyznał w końcu. Byle tylko prawda nie wpłynęła
negatywnie na jego stosunki z Marianną. Zabija mnie to, że cię
niedostatecznie wspierałem, kiedy nam ją odebrano.
98
R
L
T
Marianna spojrzała na niego, powściągając łzy.
Ty też cierpiałeś, choć tego nie okazywałeś.
Okazała się bardziej wielkoduszna, niż się spodziewał, nie zasługiwał
na taką wspaniałomyślność z jej strony.
Dziękuję.
Wiem, powinnam się cieszyć tą ciążą urwała, kładąc ręce na
brzuchu. I naprawdę się cieszę.
Wszystkie dzieci są równie ważne. Czy nie tak powiedziała jego
matka w szpitalu? Dopiero teraz w pełni zrozumiał, co miała na myśli.
Rozumiesz mnie. Wyciągnęła drżącą rękę.
Sebastian był zły, że miała powód, by w niego wątpić.
Chwycił jej palce, przyciągnął ją. Usiadła mu na kolanach. Nie wiedział,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
