|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
bym się po całym domu, poprawiając wszystkie po-
duszki uszyte przez TarÄ™?
Czy to znaczy, że znamy się jak dwa złe szelągi?
Czy o to mi chodzi?
Jo chyba już się zrelaksowała, stwierdził. Może
zachowa spokój do czasu otrzymania dalszych infor-
macji na temat Harry ego? A może to on ją przeko-
nał? Pochlebiała mu taka ewentualność.
SiedzÄ…c przy stoliku pod oknem z widokiem na
rzekę i czytając menu, westchnęła:
Jak ja dawno nie jadłam.
Zamów coś porządnego. Ja stawiam.
O? Dlaczego? Wyglądała na przestraszoną,
a on nagle sobie przypomniał, że zawsze, gdy jako
zespół lub we dwoje szli do restauracji, bardzo skru-
pulatnie pilnowała, by za siebie płacić.
To chyba nie jest wystarczający powód do niepo-
koju. Kurczę, a może ona myśli, że on oczekuje re-
wanżu w naturze? Interesujący pomysł...
Dlatego, że ta kolacja miała się odbyć u mnie,
a wtedy poniósłbym wszystkie koszty, nie sądzisz?
Nie do końca ci wierzę, ale mimo to dziękuję.
I w związku z tym nie zamówię homara, trufli ani
francuskiego szampana.
Na miły Bóg, Jo, zamawiaj, co chcesz!
%7łartowałam! Ale nie dziwi mnie, że nie załapa-
łeś. Mam wrażenie, że oboje... nie bardzo się dzisiaj
wyczuwamy.
Brak połączenia. Różne częstotliwości. Różne ję-
zyki. Podniosła na niego wzrok, a on... omal nie wziął
jej za rękę.
56 LILIAN DARCY
Stary, nie spiesz się. Najpierw się zastanów, czy
tego chcesz, bo jeśli odkryjesz, że nie, po tym, jak
zrobisz jakikolwiek ruch, to będzie katastrofa.
Jaki ruch? Wobec Jo? To nie jest bar dla singli!
A ty nie masz dwudziestu lat jak wtedy, gdy poznałeś
TarÄ™. Podobno te sprawy stajÄ… siÄ™ mniej skompliko-
wane w miarę przybywania lat, dojrzałości oraz bole-
snych doświadczeń.
Chyba tak nie jest. Prysło kolejne złudzenie.
Po namyśle doszłam do wniosku, że chętnie na-
pijÄ™ siÄ™ francuskiego szampana.
Tym razem, pani doktor, nie pozwolÄ™ siÄ™ pani
wywinąć pod pretekstem, że to był żart.
Rip, nie...
Tak. Otworzył kartę win, po czym wybrał
najdroższego szampana, który okazał się wyśmieni-
ty. Jednak Rip jako kierowca wypił zaledwie pół
kieliszka.
Jedzenie było doskonałe, a rozmowa ciekawa. To
zapewne zasługa szampana i wykwintnych dań. Z re-
stauracji wyszli o wpół do jedenastej, a do Harriet
dojechali trzy kwadranse pózniej. Przez całą drogę Jo
starała się tłumić ziewanie.
Peszyło ją samo tłumienie, ale przepraszanie było
jeszcze bardziej krępujące.
Strasznie przepraszam. Kiedy jedliśmy, szam-
pan postawił mnie na nogi, ale teraz mnie usypia.
Odwiozę cię do domu zaproponował ze spo-
kojem, zastanawiając się, czy kiedykolwiek zaśnie.
Czy Jo jest znudzona jego towarzystwem, czy po
prostu się zrelaksowała? Możesz rano przyjść do
przychodni na piechotÄ™, albo po ciebie przyjadÄ™.
WEEKEND W GÓRACH 57
Wystarczy jedno twoje słowo, żebym natychmiast
się obudziła. Wcale nie muszę wracać do siebie...
Dlaczego? Dlaczego teraz? Odejście Tary przy-
najmniej na rok obniżyło do zera jego poziom po-
żądania. Dlaczego ta tęsknota wybuchła tak nagle,
jak choroba, i dlaczego zwraca siÄ™ ku komuÅ› takiemu
jak Jo?
Pójdę piechotą, jeśli będzie dobra pogoda. Spa-
cer jest nawet wskazany po takiej uczcie. Wes-
tchnęła. Dzięki, było fantastycznie.
Musimy to powtórzyć, bo na skutek zmiany
planów mam w lodówce szparagi oraz polędwicę,
a szparagi szybko więdną. Zmietana sfermentuje...
Więc jednak zamierzałeś się popisać.
Poczułem taki impuls po spotkaniu z zespołem,
przyznajÄ™, a potem w supermarkecie. Niebezpieczna
sprawa...
To miłe! Roześmiała się. I nie w twoim
stylu.
Tak uważasz?
To nowość w naszym układzie. Tak się starać?
Nie twierdzę, że jesteś nietaktowny, nic z tych rze-
czy, ale... sama nie wiem...
Gdy skręcali w jej ulicę, poczuł rękę Jo na ra-
mieniu. Już raz go dotknęła, na parkingu przed przy-
chodniÄ…, zanim wyjechali na poszukiwanie Har-
ry ego. Wtedy to był gest pocieszenia, pełen współ-
czucia, a teraz odebrał go trochę inaczej. Jako gest
pełen nieśmiałości, pytający.
Przyjemnie, Rip? Chcesz, żebym częściej cię do-
tykała? A może chciałbyś czegoś więcej?
Znieruchomiał. Tak, bardzo chcę, żebyś mnie
58 LILIAN DARCY
dotykała. Tak, chcę od ciebie dużo więcej, bardzo
chcÄ™, ale pracujemy w tej samej przychodni i od
pięciu lat ta współpraca układa się nam lepiej niż
moje małżeństwo na którymkolwiek etapie, na doda-
tek nie wymaga to tak ogromnego wysiłku. Jeśli teraz
to popsujemy, zmieniajÄ…c zasady, zmieniajÄ…c wszyst-
ko... to co nam zostanie?
Serdeczne dzięki odparł z lekkim przekąsem.
Oderwał rękę od kierownicy i nakrył nią jej dłoń. Na
pół sekundy, nie dłużej.
Skręcił na podjazd przed jej domem, nie przestając
myśleć o tym, by ją pocałować. Ciągle nie wiedział,
czy to zrobi, pragnął tego każdą komórką ciała, zwal-
czając w sobie tę chęć, zastanawiając się, jaki byłby
ten pocałunek oraz czy otrzymałby szczerą odpo-
wiedz na nurtujÄ…ce go pytania.
Pocałunki bywają kłamliwe.
Czy jeśli on zgasi silnik, zastanawiała się Jo, to
mam to potraktować jako deklarację jego intencji?
Bezwiednie wstrzymała oddech. Ręka Ripa nie
sięgnęła do stacyjki. Nie pochylił się w jej stronę. Nie
spojrzał na jej werandę z nadzieją w oczach.
Dziękuję za przemiły wieczór. Odetchnęła
głębiej. Jak na faceta, który rzuca palenie, byłeś
rewelacyjny. Jestem z ciebie dumna.
Jo, stchórzyłaś!
Tak, taktycznie wycofała się do roli troskliwego
współpracownika. Może jednak ten strategiczny unik
był mądrzejszym posunięciem niż ucieczka? Dała mu
całkiem czytelny sygnał, a on go zignorował. Każdy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
