ďťż  
logo.png
ban.jpg
Wednesday, April 2nd, 2025 
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • akte20.pev.pl
    • « M E N U »

    »

    » Index
    » 657. Hannay Barbara DruĚźba pozna druhnę
    » Barbara Boswell Zaskoczeni przez miłość
    » 0491.Boswell Barbara Na specjalne zamĂłwienie
    » Barbara Kosmowska Niebieski autobus
    » Barbara Elsborg Doing the Right Thing (pdf)
    » (53) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Gocki książę
    » KrĂłlewski RĂłd 03 Marinelli Carol Na łasce księcia
    » Około Kułak Doda Księga motyli
    » Haasler Robert A. 6. Ěżycie seksualne księży
    » Winters Rebecca Uparta księżniczka
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]

    trzebna nam tylko połowa.
    Zapalił lampę i ustawił przy niej drgające pło­
    mieniem świecy światło.
     Czy poniesie ją pan, gdy będziemy szli kory­
    tarzem?  spytała Ilona.
     Nie moĹźemy tego zrobić, madame  powie­
    dział.  Słyszała pani rozkazy Jego Wysokości.
     Nie mam zamiaru wracać do zamku 
    oświadczyła Ilona.
     Nie może pani tu zostać, madame. Będzie
    walka i może się pani coś stać.
     Nie jestem aż taka niemądra, kapitanie. Nie
    wyjdę z korytarza, dopóki nie będę miała pewności,
    że można to uczynić bezpiecznie. Nie mam jednak
    zamiaru wyjechać z pałacu bez księcia.
    czyt
    scandalous
    Kapitan był mocno zmieszany jej oświadcze­
    niem. Był to jeden z dwóch młodych oficerów,
    którzy w czasie ich podróşy zajmowali w powozie
    miejsca naprzeciw niej, a który zawsze wpatrywał
    się w nią z uwielbieniem. Mimo konsternacji nie
    mĂłgł teraz oderwać wzroku od jej włosĂłw połysku­
    jących złotem w drgającym świetle świecy.
     Niech się pan wyzbędzie tej bojazliwości,
    kapitanie  powiedziała Ilona z lekkim rozbawie­
    niem w głosie.  Nawet pod grozbą pistoletu nie
    uda się panu zmusić mnie do powrotu. Nie po to do­
    prowadziłam tu księcia i znalazłam sekretne przej­
    ście, bym teraz miała pozwolić odesłać się do domu
    jak zbędny pakunek!
     Zostanę oddany pod sąd wojenny za zaniedba­
    nie obowiązków, madame  protestował kapitan.
     Nonsens!  odparowała Ilona.  Zostanie
    pan odznaczony za odwagę w obliczu wyjątkowo
    groznego wroga!
    Miody oficer nie mógł powstrzymać śmiechu.
     Pani jest niepoprawna, madame. Ja jednak
    nie mogę pozwolić, aby naraĹźała się pani na niebez­
    pieczeństwo.
     A więc ja pozwalam panu troszczyć się o mo­
    je bezpieczeństwo  powiedziała Ilona.  A teraz
    chodzmy na górę i zobaczmy, co się dzieje.
    Pamiętała, jak stromo wznosiły się kamienne
    schodki i nie myliła się, gdy zapewniała hrabiego,
    czyt
    scandalous
    że przejście, które wytrzymało wieki, nie zmieniło
    się przez ostatnie dziewięć lat. Pachniało suchym
    pyłem i od czasu do czasu we włosy Ilony wpląty­
    wała się pajęczyna, poza tym jednak bez trudności
    dotarli do drzwi prowadzących do pałacu. Tutaj ka­
    pitan się zatrzymał.
     Pani nie powinna iść ani kroku dalej, mada­
    me  uprzedził ją.
     Proponuję  odparła  aby pan poszedł
    i zbadał sytuację. Jeśli będzie bezpiecznie, wróci
    pan po mnie.
     Zostawię pani lampę, madame.
     Gdybyśmy mieli dość zdrowego rozsądku,
    zabralibyśmy dwie  zauwaĹźyła Ilona.  W tej sy­
    tuacji musi ją pan wziąć ze sobą, inaczej nie odnaj­
    dzie pan drogi. Posiedzę w ciemności, nie boję się.
     Jest pani pewna? Nie powinienem pani zo­
    stawiać.
     Pan musi mnie zostawić  zauważyła  bo
    inaczej zostanę tu nie wiadomo na jak długo, a gdy
    książę opuści pałac głównym wejściem, może nawet
    o nas zapomnieć.
     AleĹź nigdy by tego nie zrobił!  odparł ka­
    pitan.
    Ilona zdawała sobie sprawę, że oficer płonie
    z niecierpliwości, żeby poznać rozwój wydarzeń,
    a przyczyną jego frustracji jest fakt, Ĺźe nie moĹźe do­
    łączyć do wyprawy kolegów.
    czyt
    scandalous
     Naprzód, kapitanie  zachęciła go.  Niech
    pan postara się nie zapomnieć, że czekam tu na jego
    powrĂłt.
     Na pewno nie zapomnę, madame.
    Oficer zabrał latarnię i odszedł, a Ilona przysiadła
    na ziemi. Przez chwilę jeszcze widziała oddalające
    się drgające światło, aż stało się niewiele większe od
    błędnego ognika. Potem otoczyła ją ciemność.
    Jednego była pewna  nie ma w pałacu gło­
    śnej walki! Ani grubość ścian, ani odległość od za­
    mieszkanej części pałacu nie stłumiłyby odgłosów
    wystrzałów, gdyby do nich doszło. Z pewnością też
    nie rozpoczęły ostrzału Vitózi przygotowane do
    tego działa.
    Siedzącej w ciemnościach Ilonie wydawało się,
    że całe wieki minęły, nim usłyszała zbliżające się
    kroki i zobaczyła wreszcie światło lampy. Stała już
    w oczekiwaniu, gdy pojawił się kapitan.
     Wszystko w porządku, madame  oznajmił
    i w podnieceniu zaczął mĂłwić podniesionym gło­
    sem.  Książę i nasi ludzie wzięli Rosjan przez
    całkowite zaskoczenie! Proszę sobie wyobrazić,
    madame, Ĺźe spali i tylko wartownicy byli na poste­
    runkach. Patrolowali pałac z zupełnie innej strony.
    Poddali się bez jednego wystrzału!
    Ilona poczuła, jak strach zapiera jej dech w pier­
    siach, zamieniając oddech w niewypowiedziany
    bĂłl.
    czyt
    scandalous
     A książę?  spytała.
     Wraz z resztą oddziałów dołączył do naszych
    w przejściu. Wziął ze sobą jako więzniów Rosjan,
    ktĂłrzy zostali schwytani w pałacu, ale nie ma za­
    miaru zatrzymać ich w Dabrozce, tylko chce prze­
    rzucić przez granicę do ich kraju.
     A... król?  spytała Ilona ściszając głos.
     Jego Wysokość odszedł z nimi!
    Odetchnęła z ulgą. Choć nawet przed sobą nie
    przyznawała się do tego, obawiała się, Ĺźe znĂłw bę­
    dzie musiała się z nim spotkać.
     Kto pozostał w pałacu?
     Tylko służba, madame. Powiedziałem im, że
    jest pani z nami. Przygotowali Waszej KrĂłlewskiej
    Mości pokĂłj, tak Ĺźe moĹźe pani wypocząć do powro­
    tu księcia.
    Poprowadził Ilonę przez zimne, nieprzyjemne
    korytarze do zamieszkanej części pałacu. Nawet
    stamtąd wiodła jeszcze długa droga do apartamen­
    tĂłw, ktĂłre zajmowała przed zamążpĂłjściem. Spo­
    tkała ją ubrana w pośpiechu słuĹźba. Wszyscy uśmie­
    chali się na powitanie.
     Kapitanie Gayozy  zaczęła, zatrzymując
    się w holu.  Teraz, gdy całkowicie wywiązał się
    pan z obowiązków wobec mnie, może pan dołączyć
    do Jego Wysokości i pańskich towarzyszy.
    W oczach młodego oficera zamigotała radość.
     Czy naprawdę mogę to zrobić, madame?
    czyt
    scandalous
     Myślę, że nie oddalili się zbytnio i może ich
    pan dogonić  odpowiedziała.  Ja będę w pałacu
    całkowicie bezpieczna.
     Jest pani doskonale strzeĹźona, madame.
    Wartownicy stoją na dachu, na blankach i przed
    drzwiami!
     Z pewnością nie przypuszczają  uśmiech­
    nęła się Ilona  jaką drogą tu weszliśmy!
     Z tego co słyszałem od oficerów, z którymi
    rozmawiałem, Rosjanie myśleli, Ĺźe spadliśmy z nie­
    ba!
    Roześmiała się.
     Czy książę wie, że tu jestem?  spytała.
    Kapitan Gayozy speszył się nieco.
     Był bardzo zajęty, madame. Uznałem, że
    w tym momencie nie naleĹźy go niepokoić. Wycho­
    dzili właśnie, gdy dowiedziałem się o wszystkich
    wydarzeniach.
     Postąpił pan bardzo odpowiedzialnie, nie
    mówiąc nic Jego Wysokości  rzekła Ilona. 
    Zdenerwowałby się niepotrzebnie. Kiedy wszystko
    się uspokoi, może mu pan powiedzieć, że jestem
    w pałacu. Będę spała we własnym łóżku. Dobrej
    nocy, kapitanie.
    W jej dawnym pokoju czekała na nią ochmi­
    strzyni wraz z dwiema pokojówkami. Pomagały
    jej się rozebrać, opowiadając w podnieceniu, jakim
    przerażeniem napełniło je przybycie do pałacu Ro-
    czyt
    scandalous
    sjan i jacy ich Ĺźołnierze byli nieprzyjemni i ordy­
    narni.
     I żarłoczni, Wasza Królewska Mość! Trudno [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kwiatpolny.htw.pl
    		•
    « S E A R C H »


    Cytat

    Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
    De minimis - o najmniejszych rzeczach.
    Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
    Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
    Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
    « C O P Y R I G H T   I N F O »
    © 2003 Nie trzymaj się kurczowo niczego, poniewaĹź wszystko podlega ciągłym przemianom.. Design by Templates For All.