|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dojrzewa, jest zwyczajna zazdrość. Gdybym miała narysować siebie i zazdrość na zajęciach
terapeutycznych, posłużyłabym się modelem kasztana. Zazdrość byłaby dojrzałym wnętrzem,
a ja najeżoną zieloną kulką pękającą w szwach. Nie wiem, ile tej zazdrości zdołał dostrzec pan
Sybiduszka, spod przymkniętych powiek śledzący moje reakcje. Ile rozgoryczenia wyczytał
między akapitami moich uśmiechów. Listy Krzysia prowokowały do złych uczuć. Gdy on pisał
o wolności ducha, ja poznawałam niewolę matki Polki. Gdy on szukał pomysłu na cykl
egzystencjalnych zmagań, ja szukałam tygodniami niedostępnej witaminy D. Gdy on zastanawiał
się nad przyszłością malarstwa, ja dumałam nad własną, patrząc na Adasiowe zniszczone buciki
i starą kurteczkę. To, co było wspólne, teraz stało się czernią i bielą.
Czas z pączkami na niby i z miłością na niby dawno się skończył, myślałam z sarkazmem.
Głupia byłam, sądząc, że muszę poznać wiele miejsc i wielu ludzi. Profesor Wiedermeier
wiedział, że nie należy się z niczym śpieszyć. Gdyby nie ten pośpiech, może zobaczyłabym
więcej i lepiej? Kto wie?
Przeczytaj do końca zachęcał pan Sybiduszka, widząc, że przerwałam lekturę w połowie
listu.
Chciałby się ze mną spotkać? Ostatnie zdanie mnie przeraziło. Po co?
Pan Sybiduszka milczał. Podeszłam do okna. Adaś zdobywał gruszę, starając się wdrapać po
jej przygarbionym pniu na najniższy konar. Spadał, otrzepywał spodenki i ponawiał próbę.
Próbuje jak ja. Przyglądam się jego niezgrabnym poczynaniom. Kiedyś na nią wejdzie.
Każdy ma swój kasztan. Zauważy, że świat jest znacznie większy, niż sądził, i też zacznie się do
niego śpieszyć. Zostanę wówczas sama. Napiszę kilka artykułów o przemocy, z których ktoś
zrobi habilitację. Pójdę do łóżka z kolejnymi amatorami wolnych związków. Staranniej zadbam
o antykoncepcję. Może być całkiem miło. Okaże się, że wciąż mam odjazdowe sny i potrafię być
szalona. Ugotuję obiad na jedną osobę i wyskoczę z kimś do kina. Tak żeby się jednak nie
spóznić. Chyba nie mam czasu na spotkanie z Krzysiem, okłamuję się dzielnie, bo nie mam
jedynie odwagi.
Adaś spada z drzewa. Tym razem nie zrywa się z impetem. Leży na murawie jak mała
gruszka i płacze.
Pośpiesznie zostawiam list. Kwituję go macierzyńskim niepokojem i pędem biegnę do
Adama. Wdzięczna, że mnie w tej trudnej chwili potrzebuje.
Buraczkowa wyprawka
Ciąża magister Aojek, rosnąca dostojnie za sąsiedzką ścianą, wpłynęła bardzo łagodząco na
nasze stosunki sąsiedzkie. Ich kilkutygodniowy płód nie słuchał Tercetu Egzotycznego, lecz
mocnej, wibrującej między ścianami Mozartowskiej symfonii. Jestem pewna, że tak się działo
pod wpływem poradników dla przyszłych rodziców. Aojkowie przeczytali, że Mozart dobrze robi
dziecku na korę mózgową, i walą w przyszły intelekt decybelami. Gdyby to przyuczanie do
mądrości słyszała nasza miła pani kierownik z administracji domów studenckich, musieliby się
stąd ewakuować razem z adapterem i ambitną płytoteką.
Zazdrościłam magister Aojek tego schludnego macierzyństwa. Było niczym bezcenne notatki
o wpływie przecinka na ludzkość, obłożone w nieprzemakalną folię pamięci rodziców. Aojek
zupełnie zwariował. Gdyby mógł chodzić, oddychać i wydalać za Aojkową, byłby
najszczęśliwszym językoznawcą świata. Jestem pewna, że wieczorami ona kładzie się na
tapczaniku brzuchem do góry, a on czyta głośno Kubusia Puchatka. Na tyle głośno, żeby
nienarodzony potomek go usłyszał.
Lepsze to niż opowiadanie bajki pod tytułem Fakultatywność członów frazeologicznych
Czarek się śmiał, nie rozumiejąc mojej złośliwości.
Zazdroszczę jej. I to wszystko tłumaczyłam mu swoje narastające rozgoryczenie.
Zazdrościłam Aojkom, że razem chodzą w ciąży i że brzuch Aojkowej przesłonił Aojkowi
cały świat. Poinformowałam o tym Czarka. Niech wie, jak musiałam cierpieć.
Masz świetnego syna. Czarek zdecydowanie wolał kobiety, które potrafiły się cieszyć
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
