ďťż  
logo.png
ban.jpg
Wednesday, May 7th, 2025 
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • akte20.pev.pl
    • « M E N U »

    »

    » Index
    » 657. Hannay Barbara DruĚźba pozna druhnę
    » Barbara Boswell Zaskoczeni przez miłość
    » 0491.Boswell Barbara Na specjalne zamĂłwienie
    » Barbara Kosmowska Niebieski autobus
    » Barbara Elsborg Doing the Right Thing (pdf)
    » (53) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Gocki książę
    » KrĂłlewski RĂłd 03 Marinelli Carol Na łasce księcia
    » Około Kułak Doda Księga motyli
    » Haasler Robert A. 6. Ěżycie seksualne księży
    » Winters Rebecca Uparta księżniczka
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]

    prezent.
    - Nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć, jak będziecie
    wyglądać - powiedział lord Hawkston, a Dominika zauważyła
    iskierkę w jego oczach.
    Prudencja, która nie odzywała się do tej pory, podeszła do
    Hawkstona.
    - Jest pan bardzo uprzejmy - stwierdziła. - Jak dorosnę,
    wyjdę za pana za mąż.
    Wyglądał na zaskoczonego, ale powiedział:
    - Czuję się zaszczycony. Po raz pierwszy w życiu
    otrzymałem propozycję małżeństwa.
    - Zaczeka pan na mnie, prawda? - dopytywała się
    Prudencja.
    Hawkston przyjrzał się jej. Zauważył, że bardzo
    przypomina Dominikę. Miała takie same platynowe włosy,
    szare oczy i mały, prosty nosek. Była bardzo drobniutka i lord
    domyślił się, że jest z nich najsłabsza.
    - Zaczeka pan? - dopytywała się.
    - Coś ci powiem - rzekł po chwili. - Obiecuję, że na twoje
    osiemnaste urodziny wydam wspaniały bal, na który zaproszę
    wszystkich znanych mi najprzystojniejszych, najbardziej
    czarujących i najodpowiedniejszych młodych mężczyzn.
    Oczy Prudencji rozbłysły.
    - Będę musiała nauczyć się tańczyć!
    - Musisz też dużo jeść, żeby być silna - wtrąciła
    Dominika. - Bo w przeciwnym razie nie dasz rady tańczyć
    całą noc, prawda, milordzie? - Popatrzyła wymownie na lorda
    Hawkstona.
    - Naturalnie - przytaknął z powagą. - Taniec bywa bardzo
    męczący. Chyba nie chciałabyś opuszczać własnego balu o
    północy, niczym Kopciuszek?
    - Dobrze, będę jadła - obiecała.
    Teraz, siedząc w pociągu, Dominika pomyślała, że było to
    bardzo sprytne posunięcie. Dziecko ma jakąś motywację. Z
    Prudencja zawsze miała kłopot, gdy chodziło o jedzenie.
    Grymasiła i nie była w stanie zjeść nawet tej niewielkiej ilości
    pożywienia, którą wydzielał im ojciec.
    Za oknem przesuwały się pagórki porośnięte dżunglą.
    Przypominały wysepki otoczone morzem
    szmaragdowozielonego młodego ryżu. Zaprzężone do pługa
    bawoły grzęzły po kolana w podmokłym gruncie
    przygotowywanym pod zasiew. Począwszy od Rambukany
    teren wciąż się wznosił, więc doczepiono jeszcze jedną
    lokomotywę. W pewnym miejscu - Dominika nazwała je
     Skałą wrażeń" - tory przebiegały przez strome zbocze
    wzgórza, a rozpościerający się stamtąd widok był urzekający.
    Pod nimi otwierała się przepaść głęboka na dwieście metrów,
    a dalej zbocze opadało jeszcze o ponad trzysta metrów aż do
    pĂłl ryĹźowych.
    Tuż przy torach wzgórza zostały obsadzone młodymi
    sadzonkami herbaty, pomiędzy którymi wciąż tkwiły martwe
    pnie kawowców. W większości jednak trasa prowadziła przez
    las.
    Lord Hawkston siedział na wprost Dominiki, ale
    dziewczyna wyczuwała, że wolałby nie rozmawiać w hałasie,
    jaki robi lokomotywa, więc podziwiała krajobraz, pogrążona
    w zadumie.
    Myślała o tym, że ma na sobie bardzo elegancką sukienkę
    podróżną, a na siedzeniu obok leży zgrabnie skrojony
    żakiecik. Gdy siostry zobaczyły ją w nowej sukni i kapelusiku
    ozdobionym różyczkami, aż zaniemówiły z wrażenia.
    Milczenie przerwała Wiara pytając:
    - Ile lat będziesz nosiła tę suknię, zanim mi ją oddasz?
    - Przyślę ci ją, jak tylko dostanę nową - obiecała
    Dominika.
    Przed wyjazdem było tak wiele rzeczy do zrobienia, tyle
    poleceń należało wydać Mallice, że Dominika nie miała nawet
    czasu, aby pomyśleć o tym, co ją czeka. Dopiero w nocy,
    przed zaśnięciem, opadły ją myśli o Geraldzie Warrenie,
    napawając strachem. Zastanawiała się, czy on, podobnie jak
    ona, obawia się tego spotkania. Ona przynajmniej mogła go
    sobie wyobrazić na podobieństwo lorda Hawkstona i dawało
    jej to jakąś pociechę. Ale on nie miał żadnych wskazówek co
    do jej wyglądu. Być może jest zły i rozdrażniony perspektywą
    poślubienia kogoś zupełnie obcego.
    Dominika wiedziała, że w poniedziałek lord Hawkston
    napisał do Geralda list i aby mieć całkowitą pewność, że
    siostrzeniec otrzyma go na czas, wysłał go, przez posłańca,
    pokrywając koszt jego podróży na plantację i z powrotem. Nie
    było jej wiadome, czy posłaniec miał zaczekać na odpowiedz,
    czy nie. Miała jednak wrażenie, jakby lord nie oczekiwał
    Ĺźadnej odpowiedzi, przekonany, Ĺźe siostrzeniec i tak
    podporządkuje się jego życzeniom.
    Tak czy inaczej, czuła lęk, kiedy pociąg, po
    czterogodzinnej jezdzie, wtoczył się na stację w Kandy. Tutaj
    miel? się przesiąść. Dominika zawsze słyszała, że Kandy jest
    bardzo piękne i że wciąż stoi tutaj ostatnia twierdza królów [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kwiatpolny.htw.pl
    		•
    « S E A R C H »


    Cytat

    Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
    De minimis - o najmniejszych rzeczach.
    Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
    Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
    Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
    « C O P Y R I G H T   I N F O »
    © 2003 Nie trzymaj się kurczowo niczego, poniewaĹź wszystko podlega ciągłym przemianom.. Design by Templates For All.