|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
swojemu przywódcy.
Dotarli do zamku Strathblane. Mimo że było już prawie
wpół do dziesiątej, udali się do jadalni, gdzie jeszcze tylko
generał i jego żona siedzieli przy śniadaniu. W drzwiach
zderzyli się z Euanem.
- Gdzie byłaś? - zapytał z wściekłością.
- Jezdziłam konno z kuzynem Jamie.
- Ja pojechałbym z tobą, gdybyś była mnie poprosiła.
- Czułam się wyśmienicie w towarzystwie kuzyna Jamie -
odparła Fiona. - Wielka to przyjemność znów mieć okazję do
jazdy wierzchem.
Zorientowała się, że Euan wpadł w furię, więc szybko
usiadła do stołu.
- Dzień dobry, kuzynie Robercie - zwróciła się do
generała. - Dzień dobry, kuzynko Mary.
- Pragnę z tobą pomówić, Fiono - odparła lady McBlane -
ale nie chciałabym, byś myślała, że w jakiś sposób ci się
narzucamy.
- Nigdy bym tak nie pomyślała - uśmiechnęła się Fiona.
- Wobec tego, moja droga - ciągnęła lady McBlane - chcę
zaproponować, że oboje z mężem zostaniemy z tobą w zamku
jako opiekunowie, aż do czasu gdy znajdziesz jakichś innych
krewnych, których zapragniesz tu gościć.
Fiona wydała okrzyk zachwytu.
- Ogromnie się cieszę. Jak to miło, że o tym
pomyśleliście!
- Wszyscy się dziś rozjeżdżają - dodał generał - i
zostałabyś tu całkiem sama, moja droga.
- To bardzo uprzejmie z waszej strony - odparła Fiona i
zauważyła, że Euan jest z powrotem przy stole.
- Przecież już mówiłem, że ja tu zostaję! - wykrzyknął
agresywnie. - %7łona mojego rządcy, bardzo miła kobieta, jest
gotowa przeprowadzić się do zamku, jeżeli potrzebna ci
przyzwoitka. Jest młoda i zapewniam, że wyda ci się
niezwykle czarującą osobą.
Wszystko sobie ułożył", pomyślała Fiona i poczuła się
jak w potrzasku, z którego nie ma ucieczki.
- Bardzo miło, że o tym pomyślałeś, kuzynie Euanie -
odparła beztroskim tonem. - Ale oczywiście daleko bardziej
odpowiada mi, aby zamieszkali tu generał i kuzynka Mary.
Oboje znali dobrze ojca i mojego dziadka. Nikt nie mógłby
lepiej służyć mi radą i pomocą.
Twarz Euana rozgorzała wściekłością. Wydał gniewne
parsknięcie, które zabrzmiało jak przekleństwo, i wypadł z
pokoju zatrzaskując za sobą drzwi.
- Bezczelny szczeniak! - mruknął generał pod nosem,
jednak Fiona usłyszała.
Położyła rękę na jego dłoni.
- Proszę, zostańcie ze mną, kuzynie Robercie - poprosiła.
Jej głos trochę drżał ze zdenerwowania, co nie uszło uwagi
generała i jego żony.
- Nie wolno ci się zamartwiać - rzekła lady McBlane. -
Dobrze przemyśleliśmy swoją propozycję. Robert będzie
czuwał nad tobą niczym strażnik i ojciec, którego, moje
biedne dziecko, nie miałaś przez tyle lat. - Westchnęła i
dodała: - Myślę, że gdybyś lepiej poznała Alistera,
pokochałabyś go tak jak my. Gdy został przywódcą, stał się
dużo bardziej wyrozumiały i litościwy niż w młodości.
- %7łałuję, że wtedy nie byłam przy nim - rzekła Fiona. -
Ale jestem pewna, że dzięki wam uda mi się nadrobić to, co
straciłam... i że mnie obronicie.
Nie było potrzeby niczego tłumaczyć, dostrzegła bowiem,
jak generał i jego żona wymieniają spojrzenia. Odgadła, że
oboje nie lubią Euana, i może, podobnie jak ona, trochę się go
obawiają.
Po śniadaniu i wkrótce po obiedzie większość gości
opuściła zamek w swoich powozach, które przesuwały się
barwnym korowodem na dziedzińcu stajennym. Wszyscy oni
z ukontentowaniem wyrażali się o swym nowym przywódcy i
zdawało się, że będą niecierpliwie czekać na następne
zaproszenie do Strathblane. Dopiero gdy po obiedzie większa
grupa gości zbierała się do odjazdu, Fiona zdała sobie sprawę,
iż Euan żegnając się ze wszystkimi, próbuje odgrywać rolę
gospodarza. Nie mogła nic zrobić, aby go powstrzymać.
Wiedziała, że kuzyn chce narzucić swą własną osobę i
postawić wszystkich przed faktem dokonanym. W ten sposób
krewni wyjadą z przekonaniem, że to tylko kwestia czasu, a
wkrótce powita on ich jako małżonek przywódczyni.
Nienawidzę go", pomyślała Fiona, gdy machała na
pożegnanie ostatnim odjeżdżającym gościom, a Euan stał tuż
za nią na schodach zachowując się zbyt poufale.
- Myślę, że wszyscy dobrze się bawili - rzekł z dumą
posiadacza. - Musimy znowu ich zaprosić.
Fiona poczuła, jak wzbiera w niej złość.
- To jest mój zamek - oświadczyła. - I ja zdecyduję, kogo
zapraszać i kiedy.
Roześmiał się nieprzyjemnie.
- Przekonasz się - powiedział - że McBlane'owie robią, co
chcą i kiedy chcą, i bardzo trudno ich powstrzymać. To, moja
droga mała kuzynko, odnosi się także do mnie.
- Więc spotka cię rozczarowanie - odparła odchodząc
Fiona.
- Czy pojedziesz ze mną na przejażdżkę? - zapytał Euan
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
