|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
powiedział cicho:
- Spokojnie, Milt, zostań na swoim miejscu.
- Mickey Stuckey to cholerny kłamca! Nie wierzcie mu! On to
wszystko zaplanował - wrzasnął McGuffey do Deliona.
- Pan Stuckey twierdzi, że to pan go wynajął, żeby był pana
pomocnikiem, miał na wszystko oko i wziął od pana, cokolwiek pan
mu da. Twierdzi też, że nie miał pojęcia, co pan ma zamiar zrobić. I
nie strzeliłby do kobiety - powiedziała Sherlock, po czym zamilkła i
cofnęła się.
McGuffey pobladł jeszcze bardziej. Próbował wyrwać się
Delionowi, ale ten mocno ściskał go za ramię i nie miał zamiaru
puścić.
- Nie, musicie mnie wysłuchać! Mówiłem już, że Mickey to
kłamca!
Savich głęboko westchnął, skrzyżował ręce na piersi i marszcząc
brwi, powiedział:
- No dobra, teraz chciałbym posłuchać twojej wersji zdarzeń. Ale
nie próbuj mi wmawiać, że to Mickey strzelał, bo widziałem, że to ty
oddawałeś mu broń. I lepiej mów, jak było naprawdę, bo powiem ci,
Milt, że raczej skłaniam się do wersji Stuckeya, mimo że jeszcze jej
nie słyszałem.
- W porządku. Powiem wam prawdę.
- Chwileczkę, Milt - powiedział Delion. - Chciałbym to nagrać,
nie masz nic przeciwko temu?
- Nie.
Delion włączył magnetofon. Podał swoje nazwisko, datę,
nazwisko McGuffeya i rozpoczął przesłuchanie
- Składasz zeznanie dobrowolnie, bez żadnego przymusu? -
spytał.
- Tak, do cholery. I chcę już zacząć!
- Nie chcesz, żeby był przy tym adwokat?
- Nie, chcę tylko, żebyście usłyszeli prawdę!
Delion przypomniał mu o jego prawach jako zatrzymanego,
zapytał, czy je rozumie, na co Milt, zanim potwierdził, że zrozumiał,
odpowiedział stekiem wyzwisk o wiele bardziej wulgarnych niż do tej
pory.
- W porządku, Milt, opowiedz nam, co zaszło.
- Słuchajcie, Stuckey zadzwonił do mnie parę dni temu i
powiedział, że jeden gość z Los Angeles chce, żebym przestraszył
jedną babkę na pogrzebie księdza. Stuckey powiedział, że dostanę za
to dziesięć tysięcy, ale muszę zrobić to w trakcie mszy, w obecności
setek ludzi. Wydawało mi się to trochę głupie, ale twierdził, że tak to
ma wyglądać. Nie chciałem tego zrobić, ale miałem dług wobec
Stuckeya. Wisiałem mu kasę, niewłaściwe decyzje inwestycyjne,
rozumiecie? Miałem dwa wyjścia: wykonać dla niego to zlecenie albo
on połamie mi nogi. Ale to nie miało być morderstwo, o nie. Stuckey
dał mi pistolet z tłumikiem i powiedział, że to właśnie ja mam
strzelać. Kiedy zapytałem go dlaczego, zaśmiał się i powiedział:
Wyglądasz odpowiednio, nadajesz się idealnie, Milt", tak właśnie
powiedział, Jesteś idealny do tej roli, po prostu idealny", cokolwiek
to znaczy, do cholery.
Dane pomyślał, że rzeczywiście wyglądał odpowiednio.
Doskonałe fizyczne podobieństwo. Cholera, nic nie było łatwe.
- I ja mam w to uwierzyć? - Znudzony Savich wyciągnął się na
niewygodnym krześle.
Milt wyprostował się i złożył przed nim ręce jak do modlitwy.
- Proszę posłuchać, inspektorze, tak, jak panu powiedziałem,
musiałem zdobyć te pieniądze. Musiałem spłacić dług wobec
Stuckeya albo wpadłbym w gówno po uszy. Nie płaciłem czynszu i
ten palant, właściciel mieszkania, chciał mnie z niego wyrzucić.
Jeszcze trzy dni i wylądowałbym na Union Square naprzeciwko
hotelu Saint Francis, żebrząc o pieniądze. Musiałem wziąć tę robotę,
żeby przeżyć.
Delion rozparł się na krześle, założył ręce i uśmiechnął się
sarkastycznie.
- I mamy uwierzyć w to, że jakiś gość powiedział właśnie
Stuckeyowi, że to masz być ty, bo wyglądasz odpowiednio? I nadajesz
się idealnie do tej roli?
- Przysięgam, że tak było. Stuckey powiedział, że ten gość z Los
Angeles nazywał się DeFrosh. Dziwne nazwisko, ale łatwo je
zapamiętać.
Stuckey powiedział, że facet przesłał mu faksem zdjęcie tej
kobiety, którą miałem przestraszyć, lekko zranić, ale nie zabić. Nigdy
bym tego nie zrobił. Powiedział też Stuckeyowi, że ta babka była
bezdomna, ale w kościele wcale nie wyglądała jak bezdomna, ale cóż
miałem zrobić? A skąd to wiedział facet z Los Angeles? Stuckey nic
więcej mi nie powiedział, przysięgam.
Dane spojrzał na Nick, która była tak blada jak biustonosz, który
wybrała podczas ich dzisiejszego szaleństwa zakupowego. To było
zaledwie dziś rano. Niesamowite.
- Co zrobiłeś z tym przesłanym faksem zdjęciem kobiety?
- Stuckey mi je pokazał i zaraz zabrał.
- Jak wyglądała kobieta?
- Wychodziła z tego posterunku policji z tym mężczyzną, który
stoi tam za drzwiami. Posterunek nie przypominał innych, jakie do tej
pory widziałem w San Francisco. Zdjęcie zrobił Stuckey. Zlicznotka z
niej, jej twarz zapamiętałem bardzo dobrze. Tak jak powiedziałem, w
kościele nie wyglądała na bezdomną, więc przez chwilę nie byłem
pewien, czy to ona.
Dane nie mógł w to uwierzyć: sukinsyn zrobił zdjęcie w Los
Angeles.
- A więc rozpoznałeś brata księdza?
- Tak, słyszałem, jak ludzie mówili, jak bardzo jest podobny do
księdza Michaela Josepha, niektórzy byli tym wstrząśnięci. Ludzie w
skupieniu słuchali, co mówił brat księdza. Wielu z nich przy tym
płakało. Wtedy akurat musiała się poruszyć - po prostu opuściła głowę
właśnie w chwili, kiedy nacisnąłem spust. Jezu, mogłem ją zabić. Ale
dzięki Bogu wyszło tak, jak miało być. Kula tylko ją drasnęła.
- Powiedz nam coś więcej o tym gościu z Los Angeles.
- Zazwyczaj nie robię interesów z ludzmi, których nie znam.
Taką samą zasadę wyznaje Mickey Stuckey. Twierdził, że zna faceta,
że ten dobrze płaci. Dał mi nawet pięć tysięcy z góry. Powiedział, że
nazywa się DeFrosh - to już mówiłem. Naprawdę dziwne nazwisko.
Milton McGuffey opuścił głowę i, opierając ją na skrzyżowanych
ramionach, znowu zaczął płakać. Wszyscy słyszeli, jak łkając, mówił:
- Nie chcę iść do więzienia, ale chyba się od tego nie wywinę. -
Podniósł głowę. - Oby Stuckey też poszedł siedzieć. Nigdy nie
powinienem zgadzać się na zrobienie tego w kościele.
- Nie podejrzewałeś, że będzie tam policja? - zapytał Delion.
- Stuckey twierdził, że może być tam kilku gliniarzy, ale jeżeli
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
