|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ja też. Spojrzała mu prosto w oczy. Będzie
twierdził, że zapewni Mitchellowi warunki, jakich ja mu
zapewnić nie mogę. Sąd na pewno mu uwierzy. Na litość
boską, przecież ja sama mu uwierzyłam! Dlatego wy-
szłam za niego za mąż.
Ale się rozwiodłaś. Przecież to damski bokser.
Jest ojcem Mitchella.
192 Virginia Kantra
A ty jesteś jego matką powiedział na tyle spokoj-
nie, na ile go było stać. Jesteś jego głównym opieku-
nem. Sędziowie zwracają uwagę na takie rzeczy. Rob
specjalnie cię straszy.
Nie mogę ryzykować.
Nie rozumiem.
On się denerwuje, że włączyłeś się w sprawę Val.
Chcesz, żebym przestał się tym zajmować?
Nie. Czy udało ci się znalezć jakiś związek pomię-
dzy Robem a tym motelem?
Wiedział, że nie spodoba jej się to, co miał do
powiedzenia. Jemu samemu też się nie podobało.
Jeszcze nie przyznał. Nikt nie potrafił z całą
pewnością potwierdzić tożsamości Roba. Może gdybym
miał zdjęcie, udałoby mi się odświeżyć czyjąś pamięć.
Kierownik nie pamięta, czy Rob był w motelu zeszłego
lata, recepcjonista też nie, a sprzątaczka pracuje tam
dopiero kilka miesięcy.
A co z dokumentami? Powiedziałeś, że mogą być
jakieś zapiski.
Mam nakaz sądowy. Dyrekcja motelu ma przed-
stawić wszystkie rachunki z ubiegłego roku, ale to im
zajmie trochę czasu. Mam wrażenie, że i tak nic nie
znajdziemy. Na pewno zapłacił gotówką ukradzioną
z restauracji.
Przepraszam, że przeze mnie zmarnowałeś cały
dzień.
Tego bym nie powiedział zakpił. Jak dotąd
udało mi się wyciągnąć z laboratorium tyle informacji, że
z powodzeniem mogę zamknąć Cona MacNeilla, a twoje-
go męża doprowadziłem do takiego stanu, że znowu
zaczął ci grozić. Całkiem niezle, jak na jeden dzień.
Odszukać szczęście 193
Na pewno coś znajdziesz pocieszyła go Ann
z pełnym przekonaniem. Przecież musi tam coś być.
Nie zasługiwał na jej zaufanie. Nie zrobił nic, żeby
zasłużyć na ciepło, które odczuwał, kiedy patrzyła na
niego tymi swoimi zielonymi oczami. To śledztwo
musiało skończyć się fiaskiem, ale nie mógł jej tego
powiedzieć, nie mógł zburzyć kruchego spokoju jej
ducha.
Na pewno powiedział bez przekonania.
Powinieneś się przespać.
Maddox nie chciał spać. Chciał ją tulić do siebie tak
długo, aż wreszcie przestanie się denerwować. A potem
kochać się z nią do utraty tchu.
Wiedział, że nie dostanie tego, czego tak bardzo
pragnął. Nie będzie ani seksu, ani wieczornych po-
wrotów do domu okraszonych jej uśmiechem. Chociaż...
Można byłoby przecież zostać w Cutler i spróbować.
Przynajmniej zapytać, czy by się nie zgodziła.
Nieważne, pomyślał.
Annie była śmiertelnie zmęczona. Poza tym jakoś nie
mógł sobie wyobrazić, że zaprosi go do swojej sypialni,
kiedy jej syn śpi po drugiej stronie korytarza.
A więc została mu kanapa. Znowu.
Maddox westchnął, rozejrzał się za pościelą, którą
rano staranie złożył.
Ann stała przed nim z mocno zaciśniętymi wargami.
Zanosiło się na kłopoty.
Co się stało? spytał.
Przecież ci mówiłam powiedziała z trudem.
Ludzie gadają. Nie mogę ryzykować plotek. Nie zrobię
niczego, co Rob mógłby wykorzystać przeciwko mnie.
Jemu się nie podoba, że my... %7łe jesteśmy sobie bliscy.
194 Virginia Kantra
A więc nawet nie kanapa, pomyślał. Samochód.
Jak daleko mam się trzymać od ciebie, żeby był
zadowolony? zapytał. Na podjezdzie? A może po
drugiej stronie ulicy?
Jej wymowne milczenie było gorsze od najgorszej
awantury.
Jak chcesz, to zapukam do twoich sąsiadów i po-
proszę o możliwość skorzystania z toalety próbował
obrócić wszystko w żart. To powinno ich przekonać, że
nie śpię u ciebie.
Cały jego wysiłek poszedł na marne, bo Ann nawet się
nie uśmiechnęła.
Pocałuj mnie poprosił.
Po co?
Całujesz mnie tylko wtedy, kiedy czegoś ode mnie
chcesz?
Chyba chcę tego samego, co wszystkie inne kobie-
ty. Niestety, dzisiaj tego nie dostanę.
Jej szczery żal podniecił go bardziej niż najbardziej
uwodzicielskie zaproszenie.
No, to pocałuj mnie na dobranoc poprosił.
Nie tylko go pocałowała, ale przytuliła się do niego
całym ciałem. Maddox przeklinał w duchu Roba Crossa.
Ann co chwilę podchodziła do okna. Auto Maddoxa
znów stało po drugiej stronie ulicy.
Właściwie należało iść do niego i powiedzieć mu, że
cztery metry asfaltu raczej nie zabezpieczą jej przed
plotkami, ale nie zrobiła tego, tylko stała i patrzyła, jak
Maddox wychodzi z auta. Był bardzo pociągający. Nawet
po nieprzespanej nocy, w pogniecionym mundurze. Ann
pomyślała, że chciałaby się do niego przytulić, chciałaby
Odszukać szczęście 195
się z nim kochać. Nawet ją samą zdumiała ta nieoczeki-
wana myśl. Uśmiechnęła się do siebie. Nikt by nie zgadł,
że nieśmiała Annie Barclay mogłaby snuć marzenia
o przystojnym Palmerze juniorze.
To było tak, jakby dając jej siebie, swoje pieszczoty
i pochwały, przywrócił jej część własnego ja. Choćby za
to jedno musiała mu być wdzięczna.
Nie tylko wdzięczna, pomyślała, patrząc na niego
spoza zasłony.
Wdzięczność to za słabe słowo, nie oddawało w pełni
uczuć, jakie żywiła wobec Maddoxa. Podziwiała go za
odpowiedzialność, za upór, z jakim ją chronił, ale przede
wszystkim podobała jej się ta kobieta, którą widziała
w jego oczach. Ta kobieta była niebezpiecznie bliska
zakochania się w tym mężczyznie.
Przeraziła się. Przecież wiedziała, że jej nie wolno.
Nie mogła pozwolić kolejnemu mężczyznie na przejęcie
kontroli nad jej sercem, nad jej przyszłością i nad jej
synem. Nawet takiemu wspaniałemu mężczyznie, jak
Maddox.
Zaraz jednak uspokoiła samą siebie. Maddox nie
zamierzał jej kontrolować. Chciał tylko jej ciała i tylko na
dwa tygodnie.
Pragnęła tych dwóch tygodni jak niczego innego na
świecie. Pragnęła ich tak bardzo, jak bezpieczeństwa
dla swojego syna. %7łeby je dostać, żeby mieć i jedno,
i drugie, musiała sprawić, by grozby Roba straciły
swoją moc.
Niosła kubek z kawą, jakby to była ofiara, a nie
zwyczajna poranna kawa. Kątem oka zauważyła Dorothy
Hicks, stojącą w szlafroku przed swoim domkiem.
196 Virginia Kantra
Maddox podniósł gazetę, którą gazeciarz zostawił
przed domem, podał ją starszej pani. Coś do niej
powiedział i Dorothy w mgnieniu oka schowała się
do domu.
Co jej powiedziałeś? spytała Ann, podając
mu kawę.
%7łe wcale nie pilnuję twojego domu, tylko ją
obserwuję.
No tak Ann się uśmiechnęła to powinno uciąć
sąsiedzkie plotki.
Idioci!
Takie już jest to miasteczko. Gdybyś zatrzymał
auto dziesięć kilometrów stąd, a ja miałabym na sobie pas
cnoty, i tak znalazłby się ktoś, kto by przysiągł, że mamy
się ku sobie. I miałby rację.
Maddox omal się nie zakrztusił.
Dobry moment sobie wybrałaś na mówienie mi
takich rzeczy stwierdził, kiedy wreszcie doszedł do
siebie.
Na wszystko wybrałam sobie dobry moment.
Oparła się o samochód tuż obok niego. Porozma-
wiasz dzisiaj z Conem?
Koniecznie. Muszę ustalić jego alibi, żeby obrońca
Roba nie mógł zarzucić policji bezczynności.
Chciałabym pomóc.
Jak chcesz pomóc, to dbaj o siebie. Zostań dzisiaj
z Val. Najlepiej nie wychodz z restauracji.
Dzisiaj pracuję tylko od dziesiątej do czternastej.
Ann była wzruszona jego troskliwością, ale nie zamie-
rzała oddać się pod opiekę policji. Na pewno nic mi się
nie stanie. Rob jest w pracy.
Może się stać niebezpieczny.
Odszukać szczęście 197
Nie sądzę. Teraz tylko mnie straszy. Nie zaryzyku-
je bicia, bo się boi, że zawiadomię policję.
Wcale mi się to nie podoba stwierdził Maddox.
Nie mogłabyś posiedzieć w restauracji kilka godzin
dłużej? Przyjadę po ciebie, odbierzemy Mitchella z pół-
kolonii i odwiozę was do domu.
Dzisiaj. A w przyszłym tygodniu? I przez te wszyst-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
