|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
To niewątpliwie najbardziej niestosowny wyna-
lazek, jakiego dokonałeś mruknęła cierpko.
Ale nadzwyczaj podniecający. Gillian starała się
wmówić sobie, że jej sutki stwardniały jak kamień
wskutek chłodu. Wiedziała jednak, że to erotyczne
myśli o specjalnie zaprojektowanym przez Huntera
staniku wibrowały w jej czułych piersiach.
Pewnie masz rację, ale założę się, że najzabaw-
niejszy.
Nie mogła się nie zgodzić.
Myślę, że wszystko będzie zależało o tego, czy nie
zacznę odbierać sygnałów z automatycznie otwiera-
nych bram garażowych w całym mieście stwierdziła.
Roześmiał się, najwyrazniej z siebie zadowolony.
Byłoby jeszcze zabawniej. Jednak wykorzystuję
tu fale niskiej częstotliwości. Nie ma się o co martwić.
No, przynajmniej tyle. A nie wszyłeś któregoś
z tych twoich włókien w te czarne slipy, które masz na
sobie?
Jeszcze nie. Jeżeli jednak nalegasz...
Nalegam.
Z wolna pojawił się jego uwodzicielski uśmiech.
Przyszło jej do głowy, że Hunter przewidział taką
reakcję.
Gillian, przechodzisz wszelkie oczekiwania.
200 JoAnn Ross
Pochylił głowę i dotknął jej ust, kąsając lekko dolną
wargę. Zamierzam cię posiąść.
Neandertalczyk szepnęła, zmuszona walczyć
z własnym pragnieniem, by jej to zrobił.
Przejażdżka dobiegła końca. I woznica, i koń wyha-
mowali. Gillian poczuła zadowolenie i dużą ulgę, kiedy
odkryła, że była w stanie stąpać pewniej niż jeszcze
kilka minut wcześniej sądziła. Była również zadowolo-
na z faktu, że Hunter trzymał swoją rękę z dla od pilota.
Jednak świadomość istnienia w jego kieszeni urzą-
dzenia, które mogło ją pobudzić gdziekolwiek, kiedy-
kolwiek, jak tylko Hunter będzie miał na to ochotę,
nawet tutaj, w miejscu publicznym, na oczach, jak się
zdaje, całej populacji wyspy, wyostrzyło jej zmysły tak
bardzo, że naprawdę poczuła coś na kształt kabelka
elektrycznego. Dziwne, że nie zaczęła iskrzyć.
Reszta wieczoru upłynęła im w romantycznym
nastroju. Obecność Huntera na festynie wzbudzała
ciekawość mieszkańców Castle Mountain. Gillian po-
dejrzewała jednak, że było to spowodowane w rów-
nym stopniu niespodziewanym pojawieniem się
w miejscu publicznym najsłynniejszego miejscowego
odludka, co jego zdeformowaną fizjonomią.
Niewielki staw miejski zmieniono w lodowisko
oświetlone płonącym obok ogniskiem przy którym
mieli szansę ogrzać się co bardziej zmarznięci uczest-
nicy festynu. Gillian wcisnęła Huntera w parę czar-
nych łyżew hokejowych z wypożyczalni, i chociaż
z pewnością nie zamierzali w najbliższym czasie
zdobywać medali w jezdzie figurowej, udało im się na
ograniczonym śnieżnymi bandami stawie wykonać
bez przewrotki kilka piruetów.
Trzydzieści nocy 201
Nagle usłyszeli, że ktoś woła Huntera. Kiedy się
obrócili w kierunku wybrzeża, ucieszyła się na widok
jadącego ku nim Dylana, w towarzystwie jeszcze
jednego mężczyzny i dwóch kobiet.
To naprawdę wspaniale, że udało ci się zostać na
naszą małą imprezę powiedział, podjeżdżając na
łyżwach i obsypując ich ściętą przy hamowaniu wars-
tewką lodu. Jego uśmiech był ciepły jak pieczone
kasztany, których Gillian wcześniej skosztowała.
Zwietnie się bawię powiedziała.
Przeszedł do przedstawiania jej swoich towarzyszy:
żony, Julianny, autorki powieści science fiction, szwa-
gra, Brama Starbucka, astrofizyka, także pracującego
w fabryce mózgów , i siostry, Charity, która służyła
kiedyś w policji w Los Angeles, by wrócić na Castle
Mountain i przejąć stanowisko szefa miejscowej policji
po zmarłym ojcu.
Charity przywitała się z Gillian równie ciepło jak jej
brat, podczas gdy Julianna, przypominająca młodą
Jacklyn Kennedy, była mniej wylewna, choć uprzejma,
podobnie jak Bram Starbuck. Wszyscy z miejsca zade-
klarowali, że są jej fanami.
To cudownie widzieć cię znowu wśród nas,
Hunter. Charity podjechała nieco do przodu. Stano-
wczo za długo cię nie było.
Byłem pochłonięty pracą.
Tyle słyszałam od Dylana. Ale wiesz, jak ludzie
mówią o tych, co to tylko pracują, a nie używają życia.
Poza tym twoi przyjaciele są stęsknieni. Objęła go,
naprawdę wzruszona.
Patrząc, jak Hunter trzyma w ramionach inną
kobietę, Gillian poczuła lekkie ukłucie zazdrości
202 JoAnn Ross
o mężczyznę. Kiedy po chwili zauważyła, że Charity
jest w ciąży, zazdrość ustąpiła miejsca ostremu,
przemożnemu, mało przyjemnemu uczuciu zazdrości
o dziecko.
Co u ciebie? spytała Charity, kiedy skończyli się
już witać. Gillian obserwowała, jak mąż Charity profi-
laktycznie służy ramieniem, by łatwiej było jej utrzy-
mać równowagę na szklanej nawierzchni.
W porządku odparł łagodnie. A jak się miewają
siły porządkowe?
No, wiesz, takjakzwykle. Wzruszyła ramionami
i zerknęła na Gillian. Castle Mountain nie jest jednak
światową stolicą przestępczości. Zgłoszenia, które do-
stajemy, dotyczą głównie ujadających psów, pługów
śnieżnych tarasujących podjazdy, i innych tego typu
spraw. Chociaż, wczoraj mieliśmy małe poruszenie.
Wróciła spojrzeniem do Huntera. Na skały u podnó-
ża latarni morskiej ocean wyrzucił jakieś zwłoki.
Naprawdę? zdziwił się Hunter z pozorną oboję-
tnością. Pewnie to jakiś rybak, którego szkwał zmył
z pokładu łodzi.
Pewnie masz rację zgodziła się, równie łagodnie.
Dziwne tylko, że to nikt miejscowy.
Hunter wzruszył ramionami.
To wielki ocean. Może przyniosło go tu ze stałego
lądu.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
