ďťż  
logo.png
ban.jpg
Thursday, April 3rd, 2025 
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • akte20.pev.pl
    • « M E N U »

    »

    » Index
    » Hearn Lian Otori 2 Na posśÂ‚aniu z trawy
    » fastlane milionera demo
    » Child Maureen Skandale w wyśźszych sferach 01 Rok z Julić…
    » Joanna Chmielewska Romans wszech czasĂłw
    » Courths Mahler Jadwiga Szcz晜›cie czeka na drugim brzegu
    » Caillois Roger śąywiośÂ‚ i śÂ‚ad
    » Linz Cathie Cyganska szkatulka
    » The Adventures of Huckleberry Finn [Mark Twain]
    » 04 Grobowa Tajemnica Harris Charlaine
    » Clancy Tom Centrum 6 Obl晜źenie
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]

    Grayem na lotnisku. Mówił przecież, że chce ją zabrać do Queensland, spodziewała się, że w
    ten sposób go znajdzie. Tak, to właśnie powinna zrobić, poczekać na niego na lotnisku.
    Podniosła rękę, by złapać taksówkę i wkrótce znów znalazła się w hotelu  Australia .
    Szybko załatwiła wszystkie formalności i około dziesiątej była w poczekalni lotniska
    Kingsford Smith. Do planowanego odlotu Graya została jeszcze cała godzina.
    Nie jadła śniadania i zaczęła odczuwać głód. Weszła do baru, zamówiła kawę i ciastka.
    Usiadła tak, by móc obserwować poczekalnię. Nie chciała zgubić go ponownie.
    W końcu zapowiedziano lot do Brisbone, jednak Graya wciąż nie było widać. Carolyn
    wstała i ustawiła się w kolejce, by zapłacić rachunek.
    Nagle dostrzegła go. Kroczył szybko przez hall, obejmując ramieniem Wendy. Przystanął
    na chwilę i ręką zburzył jej włosy. Potem ujął jej dłoń i poprowadził do czekającego
    samolotu. Wendy pierwsza weszła na schodki i po chwili oboje zniknęli we wnętrzu
    samolotu.
    Wszystko stało się tak prędko, że Carolyn nie miała czasu przedrzeć się, by ruszyć za
    nimi. Strażnik zatrzymał ją w przejściu. Nie miała biletu.
     Mój mąż wyjeżdża. I nie wie, że jestem tutaj. Może chociaż przekaże mu pan, że tu
    jestem. Och, proszę  przekonywała go desperacko.
    W końcu zdecydował się, by spełnić jej prośbę, lecz w tej chwili zatrzasnęły się drzwi
    samolotu. Azy cisnęły się jej do oczu, gdy samolot wzniósł się do góry i zniknął jej z oczu.
     Panienko, może filiżankę kawy?  zapytał nieśmiało portier, jakby obawiał się, że
    zemdleje.
    Potrząsnęła głową. Nie miała siły mówić, poza tym czuła, że przy próbie wydania
    najlżejszego dzwięku wybuchnęłaby histerycznym płaczem. Usiadła na miejscu opuszczonym
    przez jednego z pasażerów i siedziała tak, nieświadoma upływu czasu.
    W końcu, w ponurym nastroju, pozbierała bagaże i zaczęła rozmyślać o tym, co ją czeka.
    Było aż nadto oczywiste, że Gray inne sprawy uważał za ważniejsze, zabierał ze sobą Wendy
    z czułością i rozmysłem. Nigdy nie zapomni tej ostatniej sceny, gdy głaskał włosy Wendy.
    Ze świadomością, że niczego nie rozwiąże, siedząc w poczekalni lotniska, podniosła się i
    wzięła bagaże.
     Potrzebuje pani taksówkę?  usłyszała pytanie kierowcy.
    Usiadła na tylnym siedzeniu i pomyślała, że hotel  Australia jest o wiele za drogi, ale nie
    zna Ĺźadnego innego miejsca.
     Dokąd pani sobie życzy?  spytał taksówkarz.
     Czy zna pan jakieś miejsce, gdzie mogłabym się zatrzymać? Czyste, ale niezbyt drogie.
     Proszę zostawić to mnie. Pani jest ze Stanów, prawda?  Przytaknęła.  Ja też. Z
    Birmingham koło Detroit. Ożeniłem się z Australijką, kiedy byłem tu w wojsku. Niewiele
    obchodziły ją nasze ziemie w Detroit, a poza tym tęskniła za rodzicami, więc wróciliśmy do
    Australii. Dla mnie to niewielka różnica. Poza tym, lubię ten kraj. W każdym razie dopóki
    żona jest szczęśliwa i mnie jest tu dobrze.
    Z wolna Carolyn zaczęła słuchać monologu taksówkarza i zwracać uwagę na ruch za
    szybą. Spojrzała w lusterko, dostrzegając jego uważne spojrzenie. Uśmiechnął się, gdy
    rumieniec wrócił na jej policzki, a jego oczy rozbłysły, gdy odpowiedziała uśmiechem. Nie
    była sama na tym świecie, skoro nawet taksówkarz starał się jej dyskretnie pomóc.
    Postawił jej bagaż w hallu małego hotelu  Kings Cross .
     Na pewno wszystko w porządku? Mogę zawiezć panią do amerykańskiej ambasady,
    jeśli ma pani problemy finansowe.
     Nie, nie, wszystko w porządku. Dziękuję panu za troskę i pomoc. Mam rozpocząć tu
    pracę. Mój problem nie jest natury finansowej  powiedziała, szukając banknotu.
     Wkrótce przyzwyczai się pani do tego. Jeśli nie chodzi o pieniądze, to inne problemy
    rozwiąże czas. Powodzenia!  powiedział, dotykając czapki.
    Poszła do pokoju, ułożyła ubrania w szafce i znowu zaczęła rozmyślać. Ten mały hotelik
    będzie odpowiedni na najbliższe kilka dni, chociaż pod prysznic musi schodzić na dół. lak,
    zostanie tu, dopĂłki nie zdecyduje co dalej.
    Pozamykała opróżnione walizki i ułożyła je w kącie szafy. Usiadła na łóżku. Przyszło jej
    do głowy, że najpierw powinna znalezć swój instytut i zobaczyć, co dla niej przygotowali.
    Trzeba się zająć tym zaraz, zanim nadejdzie weekend. Wzięła portfel i przeciwsłoneczne
    okulary i wyszła na ulicę. Podała taksówkarzowi adres, który miała na kopercie.
    Gdy dojechali, wysiadła z taksówki i spojrzała na stojący przed nią wysoki budynek. Nad
    wejściem widniało wypisane ogromnymi literami:  THE TRANSWORLD FRUIT
    COMPANY . A więc to tutaj! Przeszła przez ogromne oszklone drzwi. Obok wind mieściła
    się portiernia. Jedenaste piętro, zanotowała i odwróciła się w kierunku otwierających się cicho
    drzwi. Z windy wyszła młoda dziewczyna.
     Dzień dobry. Mogę w czymś pomóc?  zapytała, uśmiechając się przyjaznie.
     Tak, szukam dyrektora do spraw personalnych  odpowiedziała Carolyn.
     Niestety, wszyscy wyjechali już na weekend. Zamykamy o czwartej trzydzieści. Biuro
    będzie otwarte w poniedziałek rano. Przykro mi!  zawołała.
    Carolyn stała przez chwilę, rozglądając się. W końcu wyszła z budynku i wolno ruszyła
    ulicą, patrząc na sklepowe wystawy. Weszła do niewielkiego parku i zaczęła przyglądać się
    gołębiom i mewom, które bez obawy zabiegały o pokarm. Słońce zaczęło zniżać się nad
    horyzontem. Spokój i cisza wieczoru powoli udzielały się jej duszy. Zaczęła snuć plany.
    Przez weekend mogła zasmakować turystycznych atrakcji miasta. Ojciec zawsze jej
    powtarzał, że najlepiej zwiedza się miasta, jeżdżąc tramwajami. A więc  zacznie od jutra.
    Nagle poczuła się głodna. Rozejrzała się dookoła. Jedna z herbaciarni wyglądała bardzo
    zachęcająco. Wchodząc pomyślała, że zacznie od prawdziwej australijskiej herbaty i usiadła
    przy stoliku koło okna.
    Wyszła z baru z poczuciem zadowolenia i gotowości na spotkanie nowych przygód.
    Rozejrzała się wokół, powoli zeszła ze wzgórza i usiadła na ławce obok czekającej na autobus
    dziewczyny. Zaczęła się przysłuchiwać rozmowom stojących obok ludzi. Chociaż mówili po
    angielsku, trudno jej było nadążyć za tokiem rozmowy. Tutejsze zwroty i akcent, podobny do
    londyńskiej gwary, sprawiały, że rozmowa brzmiała dziwnie dla jej nie przyzwyczajonych
    uszu. Przez chwilę przyglądała się, jak dziewczyna obok robi na drutach. Postanowiła spytać
    się jej o drogę do hotelu. Dziewczyna okazała się bardzo miła i zaproponowała jej wszystkie
    możliwe warianty powrotu, a także opowiedziała, co Carolyn powinna zobaczyć w Sydney.
    W myślach Carolyn odbywała już wycieczki metrem, promami, tramwajami i autobusami. W
    końcu przyjechał autobus i dziewczyna wstała.
     To mój numer, proszę wsiąść w następny i zrobić tak, jak mówiłam. Powodzenia! 
    Wsiadła do autobusu i zatrzasnęły się za nią drzwi.
    Carolyn siedziała w ciszy ciepłego wieczoru i spoglądała na rozbłyskujące neony.
    Zadowolona wysiadła z autobusu przy  Kings Cross . Wolno ruszyła ulicą, wpatrując się
    w sklepowe wystawy i wsłuchując w brzmiące wokół rozmowy. W oknie greckich
    delikatesów dostrzegła kilka smacznych pasztecików i zdecydowała się kupić je na kolację. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kwiatpolny.htw.pl
    		•
    « S E A R C H »


    Cytat

    Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
    De minimis - o najmniejszych rzeczach.
    Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
    Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
    Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
    « C O P Y R I G H T   I N F O »
    © 2003 Nie trzymaj się kurczowo niczego, poniewaĹź wszystko podlega ciągłym przemianom.. Design by Templates For All.