|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
niósł się wyraznie w porannej ciszy.
Ahoj, tam w forcie! Chcę paktować!
Zatem czemu tego nie robisz, do diabła? warknął Zarono.
Kiedy ostatnio przyszedłem tu z białą flagą, powitano mnie strzałami! odkrzyknął
pirat.
Sam tego chciałeś rzekł Valenso. Ostrzegałem cię, \ebyś zostawił nas w spokoju.
Chcę obietnicy, \e to się ju\ nie powtórzy!
Masz moją obietnicę! zawołał Zarono z szyderczym uśmiechem.
Do diabła z twoimi obietnicami, ty zingarański psie! Chcę słowa Valenso.
Hrabia zachował jeszcze resztę godności. W jego głosie zabrzmiały stanowcze nuty.
Podejdz, ale niech twoi ludzie trzymają się z daleka. Nie będziemy do ciebie strzelać.
To mi wystarczy odparł natychmiast Strombanni. Cokolwiek zarzuciłoby się
Korzettom, mo\na ufać ich słowu.
Ruszył naprzód i stanął przed bramą, śmiejąc się w wykrzywioną wściekłością twarz
Zarono, który patrzył nań zza palisady.
No có\, Zarono zakpił. Masz jeden statek mniej ni\ wtedy, gdy widzieliśmy się
Strona 21
Howard Robert E - Conan uzurpator
ostatnio. Jednak wy, Zingarańczycy, nigdy nie byliście dobrymi \eglarzami.
Jak udało ci się uratować statek, ty argijski śmieciu? burknął Zarono.
Kilka mil na północ znajduje się zaciszna zatoczka, osłonięta wysoką skałą, o którą
rozbił się sztorm odpowiedział Strombanni. Wpłynąłem za nią. Kotwice wlokły się po
dnie, ale wytrzymały.
Zarono zmarszczył brwi, Valenso nic nie powiedział. Hrabia nie znał tej zatoczki,
poniewa\ słabo zbadał swoje włości. Strach przed Piktami, brak zainteresowania i
konieczność prowadzenia prac trzymały hrabiego i jego ludzi w pobli\u fortu.
Przychodzę zaproponować wam wymianę rzucił swobodnie Strombanni.
Nie mamy dla ciebie nic prócz ciosów miecza odparł opryskliwie Zarono.
Sądzę, \e jest inaczej pirat uśmiechnął się z zaciśniętymi wargami. Zdradziłeś
swoje zamiary, kiedy zamordowałeś i obrabowałeś Galakusa, mojego zastępcę. Do tej pory
przypuszczałem, \e to Valenso ma skarb Tranikosa. Jednak gdyby któryś z was go miał, nie
zadawalibyście sobie trudu, \eby mnie śledzić i zabijać mojego mata, aby zdobyć mapę.
Mapę? wykrzyknął Zarono.
Och, nie udawaj! zaśmiał się Strombanni, lecz w jego oczach zapalił się gniewny
błysk. Wiem, \e ją macie. Piktowie nie noszą butów!
Ale& zaczął hrabia, lecz Zarono szturchnął go w bok.
A gdybyśmy mieli tę mapę rzekł Zarono. Có\ ty posiadasz takiego, czego
moglibyśmy potrzebować?
Pozwólcie mi wejść do fortu zaproponował Strombanni. Wtedy porozmawiamy.
Nawet nie spojrzał na ludzi przyglądających mu się zza palisady, lecz ci, którzy słyszeli
jego słowa, dobrze go zrozumieli. Strombanni miał statek. Ten fakt nale\ało wziąć pod uwagę
zarówno podczas targów, jak i w bitwie. Jednak, niezale\nie od tego kto będzie nim
dowodził, statek nie zabierze wszystkich. Ktokolwiek nim popłynie, inni będą musieli
pozostać.
Milczący tłum na galerii pogrą\ył się w pełnych napięcia rozwa\aniach.
Niech twoi ludzie zostaną na swoich miejscach ostrzegł Zarono, wskazując łódz
wciągniętą na brzeg i statek stojący na kotwicy.
Tak. Jednak nie myślcie, \e schwytacie mnie i zatrzymacie jako zakładnika! zaśmiał
się ponuro Strombanni. Chcę, \eby Valenso dał słowo, i\ z ciągu godziny będę mógł
zdrów i cały opuścić fort, obojętnie, czy dojdziemy do porozumienia, czy nie.
Masz moje słowo odparł hrabia.
A więc w porządku. Otwórzcie bramę i pogadajmy szczerze.
Wrota otwarły się i zamknęły, przywódcy zniknęli z oczu zebranych. Członkowie obu
oddziałów w milczeniu obserwowali się nawzajem. Ludzie za palisadą i ci siedzący obok
szalupy spoglądali na siebie nad szerokim pasem piasku; za nimi rozlewały się błękitne wody
zatoki, gdzie stała zakotwiczona karaka, zaś za jej relingiem lśnił długi rząd stalowych
hełmów.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
