|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pokoju fotel.
Tłum oszalał z zachwytu mruknął. Podniósł się i ruszył do kuchni.
Wszyscy skandują głośno jego imię. Carson! Carson! Carson!
Nalał wody do papierowego kubka. Wypił, zgniótł kubek w dłoni i rzucił go do
kosza na śmieci.
I Carson zrobił to znowu! On jest niesamowity!
Rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu jeszcze czegoś do rzucenia, lecz w
zasięgu wzroku miał tylko toster i pojemnik z tuzinem jajek. Zostawił go na
stole, gdy szykował sobie rano omlet. Rozwa\ał przez chwilę mo\liwość
wykonania rzutu pojemnikiem z jajkami, ale rozmyślił się. Gdyby spudłował,
miałby nie zły bałagan do posprzątania.
Poryw sztormowego wiatru zatrząsł całym domem, światła zamigotały i
przygasły. Rzucił się na łó\ko i włączył radio. Kręcił przez chwilę gałką, a\
trafił w końcu na stację nadającą wiadomości. Akurat odczytywano informacje o
pogodzie.
. . .z wielką siłą zaatakował dzisiejszej nocy mówił lektor.
-- Silny wiatr, w połączeniu z niespotykanie wysokim przypływem sprawiły, \e
Wydział Bezpieczeństwa Publicznego zarządził ewakuację mieszkańców ze
wszystkich domów usytuowanych wzdłu\ wybrze\a. Fale zalały...
Klnąc z cichą wyłączył radio i sięgnął po słuchawkę telefonu. Wybrał numer
Lisy. Chyba ju\ po raz piąty od powrotu ze sklepu Loringa. Wcią\ zajęty. Jak to
mo\liwe? Dlaczego nie kupiła sobie telefonu z automatem do łączenia drugiej
rozmowy?!
A mo\e celowo odło\yła słuchawkę? Przez cały dzień wbijali sobie szpilki,
ścinali się. Wiedział, \e była na niego zła za to, co powiedział poprzedniego
wieczoru i w jaki sposób odszedł. Ale przecie\ zrobił to dla jej dobra. Czy
naprawdę uwa\ała, \e cieszyło go odmawianie sobie tego, czego pragnął
najbardziej na świecie?!
Pierwsze kroki tego ranka skierował do stoiska z bi\uterią, by zwrócić obrączkę.
Lisa zrobiła to ju\ wcześniej. Złoty krą\ek mienił się na czarnym aksamicie.
Co to za historia z waszym ślubem? -spytał Greg, gdy Carson wszedł do
biura. Wszyscy plotkują o tym od rana.
To prawda rzuciła z uśmiechem Lisa. Byliśmy przez chwilę
mał\eństwem minionego wieczoru. Ale to się ju\ skończyło Miodowy miesiąc
trwał bardzo krótko i nigdy nie zdołaliśmy się porozumieć. Tak więc póznym
wieczorem szybko rozwiedliśmy się. I teraz wszyscy są bardzo szczęśliwi.
Przeszyła Carsona lodowatym spojrzenie Carson jest jak jeden z tych lwów z
filmu musi być wolny. Jest jak swawolny wiatr zawsze gotów do włóczęgi.
Czy nie tak, Carsonie? spytała jadowitym tonem.
Rozsiadł się w fotelu, uśmiechając szeroko. Za nic nie okazałby, jak bardzo go
dotknęła.
Wszystko zale\y od punktu widzenia stwierdził, siląc się na \artobliwy
ton To jej przysługiwało prawo zerwania. Ja zachowałem prawo do
odwiedzin raz w tygodniu. Teraz czekam jeszcze tylko na informację o
wysokości alimentów, jakich ode mnie za\ąda
Bardzo się starała okazać mu niechęć, lecz iskierki rozbawienia w jej oczach
zdradziły ją. Ul\yło mu trochę. Cieszył się z faktu, \e przez całą resztę dnia ani
razu nie wróciła do sprawy, mimo \e on sam pokpiwał sobie z tego rzekomego
ślubu od czasu do czasu. Zrozumiał, \e uraził ją mocno.
Wcią\ zastanawiał się, jak powiedzieć jej, i\ \ałuje tego i \e jest mu naprawdę
przykro.
Ponownie sięgnął po telefon i wybrał numer Lisy. Nadal był zajęty. Nie odło\ył
słuchawki i wybrał numer centrali.
Wszyscy operatorzy są chwilowo zajęci. Proszę czekać... usłyszał.
Zrozumiał, \e linie w mieście nie były zajęte, lecz uszkodzone. Cisnął
słuchawkę na widełki, chwycił kurtkę i ruszył do drzwi. Potę\ny sztorm
atakował wybrze\e właśnie w okolicy, w której mieszkała Lisa. Musiał upewnić
się, \e nic jej nie groziło. A skóro nie mógł uczynić tego telefonicznie, musiał
zrobić to osobiście.
Jechał w stronę wybrze\a i z ka\dą chwilą niepokoił się coraz bardziej.
Wściekłe uderzenia wiatru kołysały samochodem. Wszędzie dokoła le\ały
połamane gałęzie i grube konary. Kawałki blachy obijały się o płoty i pnie
drzew. Całe j dachów z domków pla\owych le\ały na trotuarach. To był
naprawdę potę\ny sztorm.
Auto dr\ało i dygotało, ślizgało się na zakrętach, atakowane zewsząd przez silne
podmuchy. Strugi wody lały się z nieba tak obficie, \e wycieraczki nie dawały
rady odgarniać ich z szyb. Mijane domy były w większości ciemne i puste. Lecz
w domu Lisy świeciło się światło. Czy\by wcią\ jeszcze tam była?
Zostawił samochód na ulicy i walcząc z ulewą, dobrnął do tylnych drzwi.
Załomotał w nie, krzycząc głośno:
Liso! Liso?!
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkwiatpolny.htw.pl
|
|
| Cytat |
Dobre pomysły nie mają przeszłości, mają tylko przyszłość. Robert Mallet
De minimis - o najmniejszych rzeczach.
Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości. Theodore Isaac Rubin
Dobro to tylko to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne.
Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga. Antoni Kępiński (1918-1972)
|
|
